Μέσα σε μία μόνο ημέρα δύο γυναίκες σκοτώθηκαν εξαιτίας της έμφυλης βίας.
Ένας νεαρός άντρας δολοφόνησε τη εν διαστάσει σύζυγό του στην Λέσβο χτες τα ξημερώματα και μια έφηβη 14 χρονών, η οποία είχε υποστεί ασέλγεια, έβαλε τέλος στη ζωή της λίγες ώρες μετά στον σταθμό του τραίνου στο Μοσχάτο.
Τα δύο περιστατικά έρχονται μόνο λίγες ημέρες αφού μάθαμε ότι στρατιωτικός δολοφόνησε δεκάδες γυναίκες μετανάστριες με τα παιδιά τους στην Κύπρο.
Από τότε μέχρι σήμερα μεσολάβησαν νέες γυναικοκτονίες και περιστατικά κακοποίησης. Η δολοφονία στην Λέσβο είναι η τρίτη δολοφονία γυναίκας μέσα σε δέκα ημέρες, όπως σημειώνει η φεμινιστική κίνηση Καμιά Ανοχή και η ένατη στην Ελλάδα μέσα στο 2019 όπως αναφέρει το tvxs. «Η αστυνομία άραγε τις καταγράφει ως γυναικοκτονίες;» ήταν ένα από τα εύστοχα ερωτήματα που διάβασα στο timeline μου.
Συνάδελφος, μου υπογράμμισε μια ανατριχιαστική διαπίστωση: Οι δολοφόνοι των γυναικών έχουν τα κλειδιά του σπιτιού τους.
Σε πολλές περιπτώσεις, οι γυναίκες δολοφονούνται μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, καθώς οι δράστες είναι συνήθως πρώην και νυν σύζυγοι ή σύντροφοι, ο πατέρας, ή ο αδερφός. Ακόμη λοιπόν και στον χώρο, που όλοι τον έχουμε στο μυαλό μας ως τον πλέον ασφαλή, οι γυναίκες μπορεί να απειλούνται.
Παρότι όμως η έμφυλη βία είναι ένα φαινόμενο με τόσο μεγάλες διαστάσεις, τα κόμματα εν όψει εκλογών δεν ανοίγουν το ζήτημα. Το ιεραρχούν χαμηλά στην ατζέντα τους και κάνουν πως δεν βλέπουν τι συμβαίνει ή δεν το περιλαμβάνουν καθόλου, καθώς δεν το αναγνωρίζουν.
Λίγες μέρες πριν τις εκλογές ούτε μία/ένας υποψήφιος δεν έχει αρθρώσει κουβέντα για τις γυναικοκτονίες στα δεκάδες debates και συνεντεύξεις που γίνονται. Ούτε μία/ένας δημοσιογράφος δεν έχει ρωτήσει. Αν μου διαφεύγει κάποια διαφορετική στάση, θα είναι μεμονωμένη. Οι γυναικοκτονίες ωστόσο δεν είναι.
Το ζήτημα της έμφυλης βίας είναι κεντρικό και η απουσία του από τον κεντρικό πολιτικό διάλογο, δεν αποκρύπτει, αλλά επιβεβαιώνει το πρόβλημα.
Οι δολοφονίες των γυναικών, όσο συχνές κι αν είναι, δεν είναι αρκετά σημαντικές για να συζητηθούν προεκλογικά. Δεν ισχύει το ίδιο βέβαια για το αλφάδι στο περίπτερο του Μπακογιάννη και τις εικαστικές παρεμβάσεις του Ρουβίκωνα.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.