Το επιτέλους του τίτλου δεν επιλέχθηκε για να τονίσει το ότι η Ισπανία είχε να χάσει περισσότερο από τρία χρόνια σε επίσημο παιχνίδι, αλλά αντίθετα για να εκφράσω την πολύ μεγάλη μου χαρά για αυτό που συνέβη!
Ανταγωνιστικό ποδόσφαιρο
Καλώς ή κακώς, είναι αντικειμενικά αποδεκτό ότι το ποδόσφαιρο είναι με διαφορά από τα υπόλοιπα, ο «βασιλιάς των σπορ». Γιατί; Μα φυσικά επειδή το αποτέλεσμα σε οποιονδήποτε αγώνα ποδοσφαίρου δεν μπορεί να το προβλέψει κάποιος με 100% σιγουριά (εκτός κι αν αντίπαλος είναι η Ταϊτή).
Στο μπάσκετ ή σε οποιοδήποτε άλλο άθλημα, όταν η διαφορά της ποιότητας των ομάδων είναι πολύ μεγάλη οι πιθανότητες να γίνει η έκπληξη είναι μηδαμινές. Όταν μια ποδοσφαιρική ομάδα (αν και εθνική, άρα λιγότερα ματς σε μεγάλο χρονικό διάστημα) έχει να χάσει περισσότερα από τρία χρόνια σε επίσημο παιχνίδι, έχοντας μεσολαβήσει τρεις τελικοί κορυφαίων διοργανώσεων (2008 Euro, 2010 Mundial, 2012 Euro) το ποδόσφαιρο σε επίπεδο εθνικών ομάδων είχε… καταντήσει βαρετό.
Αν συνυπολογίσει κανείς το γεγονός ότι στους τρεις αυτούς τελικούς, η Ισπανία δεν είχε δεχτεί καν γκολ, θα καταλάβει ακόμα καλύτερα το πόσο σημαντική ήταν η νίκη της Βραζιλίας με το εμφατικό 3-0, για το ίδιο το ποδόσφαιρο και για όσους το αγαπούν.
Γροθιά στην υπεροψία και στο Unfair
Όταν όλος ο κόσμος έχει αποδεχθεί την ανωτερότητα και την ποιότητά σου, έχεις δύο επιλογές. Είτε να κάνεις τα πάντα για να σε σέβονται εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου χωρίς να προκαλείς κανέναν, να κερδίζεις καθαρά και να πηγαίνεις σπίτι σου, είτε να κάνεις ό, τι περνάει από το χέρι σου για να ικανοποιήσεις την απληστία σου και να τονίσεις ακόμα περισσότερο το εγώ σου, αδιαφορώντας για το FairPlay και για το τι θα πουν οι άλλοι.
Δυστυχώς, οι Ισπανοί δεν μπήκαν ποτέ τους σε αυτό το δίλλημα. Και λέω δυστυχώς γιατί διάλεξαν τη δεύτερη από τις δύο επιλογές. Δύο είναι τα παραδείγματα που μου έχουν χαραχτεί στο μυαλό για άσχημο λόγο από το πρόσφατο και το πολύ πρόσφατο παρελθόν. Στην πρώτη περίπτωση, αντιμετώπισαν μια ερασιτεχνική ομάδα, την Ταϊτή, σε επίσημη διοργάνωση και τους έβαλαν 10 γκολ. Δεν τους ένοιαζε να βάλουν 11, 12, 13, αλλά δεν θα το συγχωρούσαν στον εαυτό τους, αν δεν έβαζαν διψήφιο αριθμό γκολ. Αυτό έγινε με το τελευταίο γκολ να μπαίνει στο 89΄…
Η δεύτερη είναι πριν από ένα χρόνο, αυτή τη φορά σε τελικό Εuroτο 2012 στα γήπεδα της Πολωνίας και της Ουκρανίας. Η Ιταλία μένει με δέκα παίκτες λόγω τραυματισμού του Τιάγκο Μότα με μισή ώρα να απομένει και να μην έχει δικαίωμα για άλλη αλλαγή. Το σκορ τότε ήταν στο 2-0. Προφανώς και δεν περίμενε κανείς από την Ισπανία να κατεβάσει ταχύτητα και δεν την αδικώ. Στο 83΄ έγινε το 3-0, αλλά μάλλον δεν τους έφτανε, καθώς έκαναν και το 4-0 στις καθυστερήσεις του αγώνα. Κάποιος μπορεί να με πει ρομαντικό, αλλά για μένα αυτό δεν ήταν FairPlay…
Η καταγωγή σημαντικότερη από την ίδια τη χώρα
Η Ισπανία είναι μια χώρα που αποτελείται από 17 αυτόνομες κοινότητες και δύο αυτόνομες πόλεις. Επίσης, έχει 4 επισήμως αναγνωρισμένες και 3 μερικώς αναγνωρισμένες τοπικές διαλέκτους. Με αυτό τον τρόπο, είναι πολύ λογικό να τονίζεται το αίσθημα του τοπικισμού στους κατοίκους της. Έτσι πολλές φορές, υπάρχουν διαμάχες ακόμα και μέσα στην εθνική ομάδα που έχουν ως αφορμή την καταγωγή των παικτών.
Αυτό μπορεί να μην τους επηρεάζει μέσα στο γήπεδο όπως φαίνεται, αλλά ακόμα και οι ισπανικές εφημερίδες κυκλοφόρησαν με εκ διαμέτρου αντίθετους τίτλους στα πρωτοσέλιδά τους μετά την ήττα από τη Βραζιλία.
Η εθνική ομάδα της χώρας τους, είχε διασυρθεί με 3-0 από τη Βραζιλία και οι φιλικά προσκείμενες στην Μπαρτσελόνα εφημερίδες, πανηγύριζαν που το νέο τους αστέρι, ο Νεϊμάρ, «ταπείνωσε» τον τερματοφύλακα και σύμβολο της Ρεάλ Μαδρίτης, Ίκερ Κασίγιας. «Πρωταθλητής Νεϊμάρ!», «Το στέμμα στον Νεϊμάρ!» κάποιοι από τους τίτλους των καταλανικών εφημερίδων. Αδιαφορώντας πλήρως για το γεγονός ότι αντίπαλος του Νεϊμάρ ήταν η εθνική Ισπανίας.
Οι υπόλοιπες εφημερίδες της Ισπανίας, όμως, δεν έχασαν την ευκαιρία να επιδείξουν για ακόμα μια φορά την υπεροψία και την αλαζονεία που τους διακρίνει σε ό,τι έχει να κάνει με τον αθλητισμό και κυκλοφόρησαν σχεδόν όλες με τον ίδιο τίτλο, λες και ήταν συνεννοημένες. Ποιος ήταν αυτός; «Θα επιστρέψουμε!». Εκτός από την απειλητική διάθεση που βγάζει, είναι μειωτικός και για τους υπόλοιπους διεκδικητές του Μundialτης Βραζιλίας το 2014. Αν ήταν έτσι θα τους το δίναμε από τώρα για να μην περιμένουν ένα χρόνο, αλλά δυστυχώς στο ποδόσφαιρο υπάρχει και η ήττα και δεν υπήρχε καλύτερος τρόπος από μία ήττα 0-3 σε τελικό για να τους το θυμίσει κάποιος.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.