Δώρο, σύντροφος, συνομιλητής, συνοδοιπόρος… όποια μορφή, όποια χρήση και αν παίρνει ένα βιβλίο, το μόνο σίγουρο είναι ότι πρόκειται για κάτι που σε γεμίζει συναισθήματα, που σταματά ή επανακαθορίζει τον χρόνο, που δημιουργεί φαντασιακούς ή πραγματικούς φίλους, που χρωματίζει ήχους και μελοποιεί εικόνες.
Μετά από μια σύντομη βόλτα στους διαδρόμους των βιβλιοπωλείων, χαζεύοντας οπισθόφυλλα, μυρίζοντας μελάνι και χαρτί και κυρίως «φωτογραφίζοντας» λέξεις ανάμεσα στις σελίδες, οι συντάκτες του 3pointmagazine ξεχώρισαν 7 λογοτεχνικές γραφές (που πρωτοεκδόθηκαν ή επανεκδόθηκαν το 2017) και τις προτείνουν στους αναγνώστες του περιοδικού.
«Γκόλεμ» του Πιέρ Ασσολίν, εκδ. Πόλις
Τούτη τη φορά η λογοτεχνική πένα του Πιερ Ασσουλίν δημιουργεί τον Γκυστάβ Μεγέρ, έναν προικισμένο με μοναδική μνήμη ήρωα, ο οποίος χάρη (και) σε αυτήν, απέκτησε τον τίτλο του διεθνούς γκραν μετρ στο σκάκι. Μήπως όμως οι εξαιρετικές του επιτυχίες οφείλονται στη χειρουργική επέμβαση στην οποία υποβλήθηκε για να θεραπευτεί από την επιληψία από την οποία πάσχει, αφού, κατά τη διάρκειά της, ένα ηλεκτρόδιο εμφυτεύτηκε εν αγνοία του στον εγκέφαλό του, αυξάνοντας εντυπωσιακά τις ήδη μεγάλες του ικανότητες; Και νά που αυτός ο χαρισματικός άνθρωπος βρίσκεται, από τη μια στιγμή στην άλλη, στη θέση του καταζητούμενου, καθώς θεωρείται ύποπτος για τον θάνατο της πρώην συζύγου του σε ένα μυστηριώδες αυτοκινητικό δυστύχημα.
Φυγάς, κρυμμένος πίσω από μια ψεύτικη ταυτότητα, απομονωμένος από τους οικείους του, ενσάρκωση και ταυτοχρόνως υπέρβαση του μυθικού Γκόλεμ της εβραϊκής μυστικής παράδοσης, νιώθει ότι δεν είναι πια ο εαυτός του και πως, στα μάτια της κοινωνίας, έχει μεταμορφωθεί σε τέρας.
«Αρχάγγελοι» του Πάκο Ιγνάσιο Τάιμπο ΙΙ, εκδ. Έρμα
Αυτές οι δώδεκα ιστορίες του Πάκο Ιγνάσιο Τάιμπο ΙΙ που περιλαμβάνονται στο βιβλίο Αρχάγγελοι διατρέχουν τα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου των αρχών του 20ού αιώνα, εκεί όπου η επανάσταση έγραψε τη δική της ιστορία.
Από την εφήμερη εμπειρία του μεξικανικού συνδικάτου ζωγράφων που δημιούργησαν το 1922 οι Ντιέγκο Ριβέρα και Νταβίντ Αλφαρο Σικέιρος στις απαλλοτριώσεις των Μπουεναβεντούρα Ντουρουτι και του Φρανσίσκο Ασκασο στο ταξίδι τους στο Μεξικό. Από τον αγώνα ενάντια στην ισπανική ολιγαρχία στο Ακαπούλκο, που κόστισε δύο ζωές στον Χουάν Εσκουδέρο, στην απίστευτη επιμονή του τελευταίου μαγονίστα. Από την ταραχώδη Γερμανία του 1918-1921 στα δημοσιογραφικά χρονικά της Λαρίσα Ράισνερ για την Οκτωβριανή Επανάσταση.
Και τέλος από τον Ραούλ Ντίας Αργουέγιες, αρχηγό του επαναστατικού κουβανέζικου στρατού που έχασε τη ζωή του για την ανεξαρτησία της Ανγκόλα, μέχρι τον Πενγκ Πάι και τον ιδιαίτερο διωγμό του κατά την κινεζική αγροτική επανάσταση.
«Πεντιγκρή» του Ζωρζ Σιμενόν, εκδ. Άγρα
Το Πεντιγκρή αποτελεί, αν όχι το πιο τολμηρό και ευφυές μυθιστόρημα του Ζωρζ Σιμενόν, σίγουρα το πιο ιδιαίτερο. Πρόκειται για μια λογοτεχνική δημιουργία που θεωρείται από αρκετούς (κριτικούς και όχι μόνο) ο πυρήνας των σημαντικών επιτευγμάτων του Σιμενόν, ως χρονικογράφου του σύγχρονου εαυτού και της σύγχρονης κοινωνίας. Στις αρχές της δεκαετίας του 1940, ο Σιμενόν ξεκίνησε να γράφει μια αυτοβιογραφία με θέμα την παιδική του ηλικία στο Βέλγιο. Έδειξε τις πρώτες σελίδες στον Αντρέ Ζιντ, και εκείνος τον προέτρεψε να τις μετατρέψει σε μυθιστόρημα. Το αποτέλεσμα ήταν, σύμφωνα με μεταγενέστερο σχόλιο του ίδιου του Σιμενόν, ένα βιβλίο στο οποίο όλα είναι αληθινά αλλά τίποτα δεν είναι ακριβές.
Το “Πεντιγκρή” ξεκινά στις αρχές του 20ού αιώνα, με την πολιτική αστάθεια και τις τρομοκρατικές επιθέσεις που τον χαρακτηρίζουν, φτάνει ως το τέλος του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου το 1918 και αποτελεί μια εποποιία της καθημερινής ύπαρξης σε όλη της τη συγκεχυμένη, ανολοκλήρωτη ένταση και πυκνότητα, μια ιστορία για την ενηλικίωση ενός πρόωρα αναπτυγμένου και περίεργου αγοριού και για την έλευση του σύγχρονου κόσμου.
«Η συνομωσία του Μπόρχες» του Γκαστόν Φιόδρα, εκδ. Opera
“Αποφάσισα να τον πιστέψω, ξέροντας πως η ζημιά θα ’ταν ανεπανόρθωτη. Ο Ντανιέλ, σκυμμένος πάνω από το τραπεζάκι του μπαρ, έδινε τις λεπτομέρειες μιας υπόθεσης που διαγραφόταν ανησυχητική. Θυμάμαι τα λόγια του να πέφτουν αργά από το στόμα του, την κατάπληξη που προκαλούσαν, όχι μόνο επειδή αυτά που έλεγε είχαν να κάνουν με τον Μπόρχες, αλλά και επειδή δε θύμιζαν σε τίποτα τη συνήθη του μετριοπάθεια: ‘Ο Μπόρχες είναι επινόημα, είναι ένα συλλογικό δημιούργημα… ακόμα και η Κοδάμα αγνοούσε όλα αυτά τα χρόνια πως ο συγγραφέας Μπόρχες δεν ήταν παρά μια κατασκευή, βάσει ενός συμφώνου που παρέμεινε σε ισχύ ως το θάνατό του’.”
Πατώντας γερά σε μερικά από τα αρχετυπικά διηγήματα του Μπόρχες, ο επίσης Αργεντινός Γκαστόν Φιόρδα αποτολμά ένα μυθιστόρημα που ακροβατεί χαριέντως ανάμεσα στο φιλολογικό ψευδοδοκίμιο και στο μεταφυσικό θρίλερ. Αφετηρία του, η σκανδαλώδης εικασία ότι αυτή η μείζων προσωπικότητα που όλοι αναγνωρίζουμε ως έναν από τους μεγαλύτερους στοχαστές και πεζογράφους του 20ού αιώνα δεν ήταν παρά ένα κατα-σκεύασμα της ομάδας του περίφημου περιοδικού “Sur”, ένας ατάλαντος συγγραφίσκος που απλώς υπέγραφε τα διηγήματα και τα ποιήματα της ομάδας, με το όνομα Χόρχε Λουίς Μπόρχες. Λεπτό χιούμορ, “αστυνομικές” ανατροπές και απίστευτο αφηγηματικό… θράσος!
«Εδώ έζησε» του Isaac Rosa, εκδ. Angelus Novus
Ο χωρισμός των γονιών. Η αλλαγή σπιτιού. Η εφηβεία. Η Αλίθια προσπαθεί να αφήσει πίσω την παιδική της ηλικία και να προχωρήσει μπροστά, κάτι παράξενο όμως συμβαίνει στο καινούργιο της σπίτι: Εχθρικοί γείτονες, ένα κρυμμένο ημερολόγιο και μια απρόσμενη επίσκεψη. Στην προσπάθειά της να ισορροπήσει τη ζωή της και να κατανοήσει τι γίνεται γύρω της, η Αλίθια έρχεται αντιμέτωπη με την τραγωδία χιλιάδων οικογενειών που έχουν χάσει το σπίτι τους, αλλά και με τον αγώνα εκείνων που εναντιώνονται στις εξώσεις, στο σύστημα, στις πιέσεις, αναζητώντας τη δική τους χαμένη αξιοπρέπεια.
Το “Εδώ έζησε” του Isaac Rosa, αιχμηρό και συγκινητικό, βαθιά τρυφερό, περιγράφει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον όχι μόνο της Ισπανίας αλλά όλων των χωρών του δυτικού κόσμου που βιώνουν ή θα βιώσουν τη σκληρότητα της επικράτησης της οικονομίας σε κάθε έκφανση της καθημερινότητας των ανθρώπων. Ρεαλιστικό, κυρίως όμως ελπιδοφόρο και ανθρώπινο, μέσα από τις ιστορίες των ηρώων του, οδηγεί τον αναγνώστη από την οργή και την απόγνωση στην αισιοδοξία που γεννά η αλληλεγγύη και η δύναμη των ανθρώπων όταν μαζί αντιστέκονται.
«Ecstasy», του Irvine Welsh, εκδ. Οξύ (νέα έκδοση)
Με το “Trainspotting”, το πρώτο του μυθιστόρημα, ο Irvine Welsh καθιερώθηκε στη Μεγάλη Βρετανία ως ο αξιότερος εκπρόσωπος της νέας γενιάς βρετανών λογοτεχνών, μιας γενιάς που χρωστάει εξίσου πολλά στη γραφή του William Burroughs και του beat όσο και στην οργή του Johnny Rotten και του punk.
Κι ενώ στο “Trainspotting” οι χημικές ψηφίδες της ζωής μιας γενιάς που φλέρταρε με το κενό ήταν το κέντρο, το “όλο” της ύπαρξης, στο “Ecstasy” η ίδια αυτή γενιά του techno και του jungle προσπαθεί να αποδράσει από τον κλειστοφοβικό ιστό των drugs και να απλώσει το χέρι σε έναν κόσμο που την περιμένει για να ζήσει μέσα του. Τώρα, τα συστατικά του χημικού κοκτέιλ λειτουργούν ως καταλύτης για την εξερεύνηση του ανθρώπινου πόθου. Πυροδοτούν τις αντιδράσεις και περνούν αθόρυβα στο παρασκήνιο, σαν στοιχεία που προσθαφαιρούνται τυχαία σε μια χημική ένωση, αφήνοντας εμάς, τους θεατές, να παρακολουθήσουμε τα αποτελέσματα της ένωσης αυτής. Τώρα, το Ε αντιστοιχεί στον Έρωτα.
«Ο κρυφός ναός και άλλα διηγήματα» του Ομέρ Σεϋφεττίν, εκδ. Ροές
Ο Ομέρ Σεϋφεττίν, εισηγητής του μοντέρνου διηγήματος στην τουρκική λογοτεχνία, βίωσε ως ευαίσθητος παρατηρητής την κρίσιμη για τη γειτονική χώρα ιστορική συγκυρία της μετάβασης από την πολυεθνική Οθωμανική Αυτοκρατορία στο τουρκικό εθνικό κράτος. Η δύσκολη, γεμάτη αντιφάσεις εποχή του πρόσφερε την πρώτη ύλη και η μαστοριά του τη μετέτρεψε σε συγκινητικές, χαριτωμένες ή ενίοτε βίαιες ανθρώπινες ιστορίες.
Τα αφηγήματα της συλλογής παρουσιάζουν ποικίλες όψεις του κοινωνικού και πολιτικού βίου του τουρκικού λαού. Ο συγγραφέας, με λιτό και ζωντανό ύφος, γλώσσα απλή και συνάμα πλούσια και θερμή, δημιουργεί αριστοτεχνικά έναν διαφορετικό κόσμο σε κάθε του διήγημα. Άλλοτε με την ειρωνεία και το χιούμορ, άλλοτε με το δράμα και την τραγικότητα, αφηγείται τις περιπέτειες των ηρώων του με συναρπαστική αμεσότητα.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.