“Εικόνες βιβλικής καταστροφής”, “Εικόνες αποκάλυψης”, “θεομηνία στη Δυτική Αττική”, “Φονική εκδίκηση της φύσης”, είναι ορισμένοι από τους όρους που χρησιμοποιούνται από τα ΜΜΕ, ακόμη και από τη δημόσια τηλεόραση, για να περιγράψουν τις καταστροφές που συμβαίνουν στη Μάνδρα τις τελευταίες ώρες.
Λόγω της πίεσης της δουλειάς, αλλά και της ταχύτητας των εξελίξεων, είναι εν πολλοίς δικαιολογημένο οι δημοσιογράφοι να καταφεύγουν σε κλισέ, είναι η εύκολη αναγκαία λύση. Γιατί καταφεύγουν σε θρησκευτικά και μεταφυσικά κλισέ για τα καιρικά φαινόμενα, οφείλεται κυρίως ότι η γλώσσα ακολουθεί τις εξελίξεις. Κανείς δεν αμφιβάλλει πως η βροχή είναι φυσικό φαινόμενο, αλλά τόσα χρόνια έτσι έχει μάθει να το λέει, θεομηνία. Ή για να το πούμε και μεταφυσικά, η σχέση γλώσσας και πραγματικότητας είναι όπως εκείνη ανάμεσα στο χούι και την ψυχή.
Όσο όμως κι αν οι συνθήκες τρέλας στις αίθουσες σύνταξης δικαιολογούν την καταφυγή σε κλισέ, δεν παύει να ισχύει το αποτέλεσμα. Πολλοί, απ’ όλες τις ηλικίες, ακούν και διαβάζουν διαρκώς όσα πίστευε ο κόσμος ότι ίσχυαν πριν δεκαετίες και αιώνες. Ο βαθμός που επηρεάζει τον τρόπο που αντιλαμβάνονται τα πράγματα, δεν μπορεί να μετρηθεί ακριβώς. Ωστόσο, εδώ και δύο μέρες στα σχόλια δίνει και παίρνει το «Δοξα τω θεώ» από εκείνους που σώθηκαν στη Μάνδρα ή από εκείνους που αισθάνονται τυχεροί που δεν μένουν και δουλεύουν εκεί.
Δεν έχουμε να κάνουμε απλά με εκφράσεις που υπογραμμίσουν το μέγεθος της καταστροφής. Θα υποτιμούσαμε τον ρόλο που παίζει η γλώσσα.
Η γλώσσα μπορεί να συντηρεί αντιλήψεις, να τις εδραιώνει και να τις ανατρέπει. Και γι’ αυτό κάθε μέσο επιλέγει με ποιον τρόπο, πώς θα επικοινωνήσει την επικαιρότητα, προσέχοντας έως και το κόμμα που θα χρησιμοποιήσει. Αλλιώς ο ΣΚΑΪ, αλλιώς η Αυγή, αλλιώς η Καθημερινή, διαφορετικά η Εφημερίδα των Συντακτών.
Συνεπώς η πραγματικότητα πρέπει να λέγεται όπως είναι, ωστέ να μπορέσει ν’ αλλάξει. Δεν πέθαναν 16 άτομα από ένα θεϊκό καπρίτσιο. Ούτε μας τιμωρεί κάποιος από πάνω, ούτε η φύση έχει συναισθήματα και μας εκδικείται.
Η υπόθεση της Μάνδρας αντιπροσωπεύει τον τρόπο όσων γίνονται στραβά εδώ και χρόνια. Και αυτό ακριβώς είναι που πρέπει να υπογραμμίζεται από το Α, που είναι ο τίτλος της είδησης, έως το Ω που μπορεί να είναι η εικόνα από ένα βουλωμένο φρεάτιο.
Εδώ και χρόνια, ειδικά στην Αττική, το περιβάλλον καταστρέφεται συστηματικά. Έχουν εξαφανιστεί δάση, ρέματα, ποτάμια και έχουν αντικατασταθεί από πολυκατοικίες. εργοστασία κα αυθαίρετες βίλες. Ακόμη και σε περιοχές και σημεία που θα έπρεπε για λόγους ασφαλείας πρώτα, να μη χτιστεί κάτι, χτίστηκε .
Το αποτέλεσμα είναι κάθε Νοέμβρη να πλημμυρίζουμε, περισσότερο ή λιγότερο. Φέτος πλημμυρίσαμε πολύ και χάθηκαν πολλές ζωές ανθρώπινες και μη. Κι εδώ επίσης υπάρχει ένα ακόμη αντιπροσωπευτικό σημείο του πώς λειτουργούν τα πράγματα. Οι άνθρωποι που χάθηκαν δεν ήταν οι άνετοι και πλούσιοι. Αλλά οι φτωχοί εργάτες κι εργαζόμενοι στις γύρω βιομηχανίες. Άνθρωποι που έμεναν κάτω από τις γέφυρες και στα υπόγεια, την ώρα που οι βιομήχανοι μένουν πάνω από τις γέφυρες και στα βόρεια προάστια.
Οι ελλιπείς υποδομές συμπληρώνουν το παζλ. Είναι απόρροια της σταθερής αδιαφορίας της Πολιτείας που αντιμετωπίζει περιοχές ως περιοχές β’ κατηγορίας και όποτε αποφασίζει με τα πολλά να δώσει μία λύση, καταφέρνει να δημιουργεί πολλαπλάσια προβλήματα. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα με το αντιπλημμυρικό κανάλι που έχει κατασκευαστεί στην περιοχή και ενώ προχτές πνιγόταν ο τόπος ήταν το μόνο που ήταν άδειο. (Για τις κατασκευαστικές ενέργειες που οδήγησαν στην καταστροφή στη Μάνδρα, μίλησε αναλυτικά και ο καθηγητής Γεωολογίας Δημήτρης Παπανικολάου.)
Για να αντιδράσει ο κόσμος στις αδικίες, πρέπει να αφήσουμε λίγο τον θεό στην άκρη. Η Μάντρα και η κατάσταση που παρουσιάζεται είναι έργο ανθρώπου. Αντί για «δόξα τω θεώ» να αποδοθούν ευθύνες, να φτιαχτεί η πόλη όπως πρέπει, να γκρεμιστούν όσα πρέπει, να ζήσουν όλοι όπως τους αξίζει.
Η γλώσσα της ενημέρωσης μπορεί να παίξει τον ρόλο της προς αυτή την κατεύθυνση. Όσο μακροημερεύεουν όμως οπισθοδρομικά κατάλοιπα, τόσο στην πραγματικότητα μακροημερεύουν και λανθασμένες προσεγγίσεις για το τι συμβαίνει γύρω μας. Εκτός κι αν αυτές είναι επιθυμητές και τα δάκρυα κροκοδείλια.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.