Τους μυστηριώδεις ξένους παράγοντες που κρύβονται πίσω από το «Ποτάμι» του Σταύρου Θεοδωράκη αναζητά το πανελλήνιο. Ως γνωστόν, σε αυτή τη χώρα δεν υπάρχει περίπτωση να πετύχεις αν δεν είσαι πράκτορας της CIA, μασόνος, ή -έστω- πρόθυμο τσιράκι των μεγαλοεκδοτών.
Έτσι, η πλειοψηφία όσων ασκούν κριτική στο νέο κόμμα κινούνται στην εξής λογική: ο κ. Θεοδωράκης εργαζόταν στο Mega άρα έχει την αμέριστη υποστήριξη καναλιών και εκδοτών. Το κόμμα εμφανίζει πολύ υψηλά ποσοστά στις δημοσκοπήσεις, άρα είναι προαποφασισμένη η πριμοδότησή του από το “σύστημα”. Εξάλλου ο Νίκος Δήμου ομολόγησε ανοιχτά την στήριξη του κόμματος από ξένους παράγοντες, έτσι δεν είναι; Όχι, δεν είναι έτσι -ο κ. Δήμου μιλούσε για πιθανές πηγές χρηματοδότησης σε ένα σχέδιο ταχύρρυθμης εκπαίδευση ανέργων- αλλά τί σημασία έχει; Το copy-paste και η αγάπη του Έλληνα για τη συνωμοσιολογία έχουν κάνει ήδη τη δουλειά τους.
Ας μην παρεξηγηθώ ως αφελής: διαχρονικά, συγκεκριμένα μέσα ενημέρωσης και ορισμένοι επιχειρηματίες “ποντάρουν” στα κόμματα και τους πολιτικούς που θεωρούν ότι μπορούν να εξυπηρετήσουν καλύτερα τα συμφέροντά τους. Δεν είναι απίθανο να συμβεί το ίδιο με το «Ποτάμι», ειδικά αν η νέα κίνηση καταφέρει αυτό που δεν κατάφεραν έως τώρα η «Ελιά» και η ΔΗΜ.ΑΡ. – δηλαδή, τη δημιουργία μίας εναλλακτικής στο χώρο του Κέντρου με προϋποθέσεις εκλογικής επιτυχίας.
Αυτό, βέβαια, απέχει αρκετά από την ιδέα ότι οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, οι πολυεθνικές, οι καναλάρχες και οι λοιποί εκπρόσωποι της νέας τάξης πραγμάτων συμφώνησαν στα καλά του καθουμένου ότι η λύση στα προβλήματά τους είναι να κάνει κόμμα ο Σταύρος Θεοδωράκης, πείθοντάς τον να παρατήσει μία πετυχημένη εκπομπή σε μεγάλο κανάλι και ένα ακόμη πιο πετυχημένο site.
Έστω, όμως, ότι το «Ποτάμι» είναι πράγματι… πλοκάμι (του “συστήματος”). Τόσο το χειρότερο για όσους πιστεύουν ότι η δυναμική του νέου εγχειρήματος μπορεί να αναχαιτιστεί παραθέτοντας υποτιθέμενες ενδείξεις διαπλοκής (“μα, αυτός δούλευε στο Mega”, “κοιτάξτε τις φωτογραφίες με τον Σημίτη”, κ.ο.κ.). Επί δεκαετίες, για τους “εκλεκτούς του συστήματος” ακούγονταν και γράφονταν από εξωφρενικές θεωρίες συνωμοσίας μέχρι απόλυτα πειστικά σενάρια σκανδάλων: τίποτα από αυτά δεν τους κλόνισε, ούτε συνέβαλε στην ριζική αλλαγή του πολιτικού σκηνικού (που ήρθε μόνο μετά το ξέσπασμα της κρίσης).
Είναι κρίμα, λοιπόν, σοβαροί άνθρωποι να μένουν σε κριτικές επιπέδου συνωμοσιολογικού blog. Πόσο μάλλον όταν το «Ποτάμι» έχει ξεκινήσει προεκλογική εκστρατεία χωρίς υποψηφίους και κυρίως χωρίς πρόγραμμα, παρά μόνο μερικές γενικές αρχές – λογικοφανείς για πολλούς, αλλά τόσο ασαφείς, που δημιουργούνται εύλογα ερωτηματικά σε πολύ κρίσιμα ζητήματα, όπως το φορολογικό και το ασφαλιστικό, ενώ για άλλα, όπως η εξωτερική πολιτική, δεν υπάρχει ούτε μία λέξη.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.