Στο μέτρο, στα καταστήματα, στις πλατείες, παντού κυριαρχεί μία αποπνικτική βουβαμάρα. Τα χαμόγελα συνιστούν φαινόμενο υπό εξαφάνιση, η αισιοδοξία έχει παραχωρήσει τη θέση της στην μεμψιμοιρία και ο περίφημος ξεσηκωμός για την ώρα μένει στα λόγια. Ήμασταν πάντα έτσι όμως; Τι άλλαξε από το 1996 όταν το 97,1% του κόσμου έδινε όρκο πολέμου σε περίπτωση καταπάτησης των δικαιωμάτων του, όπως αυτά της ασφάλισης και της περίθαλψης; Το 3-point-magazine σας παραθέτει τις απόψεις των πολιτών πριν από 15 χρόνια και πως αυτές έμειναν στο ράφι, στη θέα της αυταρχικής επέλασης των Δ.Ν.Τ και της κυβέρνησης
Το ενδεχόμενο της κατάργησης της κρατικής περίθαλψης και ασφάλισης σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΝΕΑ, θα προκαλούσε την οργή του 97,1% των πολιτών.
Τι ακολούθησε: Υποχρηματοδότηση της Υγείας, υποβάθμιση των δημόσιων νοσοκομειακών μονάδων, κατάργηση αρκετών εξ’ αυτών, σημαντικότατες μειώσεις μισθών και πάγωμα των προσλήψεων.
Με αριθμούς: Στόχος σύμφωνα με την κυβέρνηση είναι η επίτευξη της μείωσης κατά 50% των κλινικών. Ήδη σε αρκετές από αυτές μπήκε λουκέτο. Είναι χαρακτηριστικό, ότι τα κρεβάτια μειώθηκαν κατά 20%, τη στιγμή που αυξήθηκαν κατά 25% οι ασθενείς, ενώ ψαλιδίστηκαν ακόμα κατά 15%, οι θέσεις προσωπικού!
Το ενδεχόμενο της κατάργησης της δωρεάν παιδείας θα προκαλούσε την οργή του 94,9% των πολιτών.
Τι ακολούθησε: Ξεφύτρωσαν σταδιακά μπόλικα ιδιωτικά κολλέγια, τα οποία κατά τα λεγόμενα της εκάστοτε κυβέρνησης, μπορούσαν να βοηθήσουν μέσω του ανταγωνισμού τα αντίστοιχα δημόσια. Επιχείρημα φούσκα, καθώς το μεγαλύτερο πρόβλημα της ελληνικής δημόσιας παιδείας, ήταν η σταδιακή απαξίωση της σε όλα τα επίπεδα .Κάκιστες κτιριακές υποδομές, σημαντικότατες ελλείψεις σε δυναμικό και μείωση με την πάροδο του χρόνου, των αυτονόητων προνομίων στους φοιτητές.
Πλέον το σχέδιο σωτηρίας μπορεί να υλοποιηθεί σύμφωνα με τους κυβερνώντες από εξειδικευμένους manager, χωρίς την παρέμβαση των φοιτητών και με την εξασφάλιση χορηγών. Με άλλα λόγια μετατροπή του Πανεπιστημίου σε επιχείρηση. Εκτός των άλλων μειώνεται η δύναμη της φωνής των φοιτητικών συλλόγων, ενώ ο προϋπολογισμός βυθίστηκε στο εξευτελιστικό 2,75% του Α.Ε.Π. Παράλληλα επιταχύνθηκαν οι διαδικασίες συγχώνευσης σχολείων και πανεπιστημίων, κίνηση που σε καμία περίπτωση δεν βελτίωσε το επίπεδο της δημόσιας παιδείας. Κάθε άλλο. Αν θέλει κάποιος να σπουδάσει, θα πρέπει να έχει κάποια σεβαστά οικονομικά αποθέματα…
Το ενδεχόμενο της κατάργησης της ελευθερίας του Τύπου θα προκαλούσε την οργή του 87% των πολιτών…
Τι ακολούθησε: H έννοια της ελευθερίας ενσαρκώνει ένα όρο, που έχει στενούς δεσμούς με το σχετικό. Ωστόσο, ακόμα και αν κινηθούμε εντός των ορίων αυτής της συμβατικής μορφής ελευθερίων που μας παραχωρήθηκαν με αργούς ρυθμούς από το 1974 και έπειτα, διαπιστώνουμε πως κάποιες φωνές ενοχλούν. Βγάζοντας έξω από την έρευνα μας τα απολύτως ελεγχόμενα μέσα ενημέρωσης, καταβάλλονται ισχυρότατες προσπάθειες τοποθέτησης φίμωτρου σε εναλλακτικές σελίδες, με το φακέλωμα των ιδιοκτητών τους και την κατά περίπτωση ενεργοποίηση ενός αλλοιωμένου Συντάγματος. Τα χειρότερα έρχονται…
Το ενδεχόμενο της κατάργησης του δικαιώματος ψήφου, θα προκαλούσε την οργή του 82,5% των πολιτών…
Τι ακολούθησε: Δεν απαιτείται ιδιαίτερη ανάλυση. Η κυβέρνηση είναι μη εκλεγμένη και η ημερομηνία των εκλογών μοιάζει με γρίφο…
Το ενδεχόμενο της κατάργησης του δικαιώματος της απεργίας θα προκαλούσε την οργή του 69,3% των πολιτών…
Τι ακολούθησε: Το μόνο ίσως που δεν έχει πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων. Υπάρχουν φυσικά φαινόμενα έντονης εργοδοτικής πίεσης προς του εργαζόμενους, που αποφέρει αποτελέσματα για τις κεφαλές αυτής της νοσηρής κατάστασης, αλλά υπάρχουν ουκ ολίγα παραδείγματα ισχυρότατων κινητοποιήσεων. Το ανασταλτικό στοιχείο δημιουργίας ενός μεγάλου αντιστασιακού κινήματος, είναι η αδυναμία εύρεσης της χρυσής τομής για την επίτευξη της πολυπόθητης ενότητας…
Συμπέρασμα: Ο ευνουχισμός των θέλω και πιστεύω μας είναι γεγονός. Το εντυπωσιακό της υπόθεσης όμως, είναι η παθητική στάση που δείχνουμε κατά βάση. Αν μπορούμε ίσως να περηφανευόμαστε για κάτι είναι το σημαντικό πλήγμα που δέχτηκαν οι ιθύνοντες των πελατειακών παιχνιδιών. Συνολικά όμως, παραμένουμε σε λήθαργο…
Κώστας Παπαντωνίου
(7/2/2012)
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.