Οι ευρωεκλογές στην Ελλάδα έχουν λάβει διαστάσεις εθνικών εκλογών ως προς την κάλυψή τους από τα ΜΜΕ και τον προεκλογικό αγώνα των κομμάτων. Κι αυτό λόγω της κρίσιμης κατάστασης της χώρας μας σχετικά με την διαχείριση της οικονομικής κρίσης μέσα από τον μηχανισμό της Ε.Ε. και του ΔΝΤ. Ο ευρωπαϊκός παράγοντας είναι φανερός στην εθνική πολιτική της χώρας ιδιαίτερα τα τελευταία τέσσερα χρόνια του Μνημονίου. Συμβαίνει όμως το ίδιο σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες;
Οι ευρωεκλογές γίνονται σε διάστημα τεσσάρων ημερών και στις 28 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να εκλεγούν οι 751 βουλευτές που θα εκπροσωπήσουν τις χώρες τους στοΕυρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το μοναδικό άμεσα εκλεγμένο όργανο της Ε.Ε. από τους πολίτες της. Το Ευρωκοινοβούλιο είναι το όργανο που νομοθετεί και αποφασίζει πλέον σχετικά με το σύνολο του προϋπολογισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης από κοινού με το Συμβούλιο των Υπουργών. Για πρώτη φορά ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Κομισιόν) θα εκλεγεί από το Ευρωκοινοβούλιο και γι’ αυτό για πρώτη φορά οι συσχετισμοί που θα υπάρχουν μέσα σε αυτό θα έχουν κάποιο αντίκτυπο και στο διορισμό των διοικούντων της Ένωσης.
Στην Ελλάδα οι ευρωεκλογές ήταν συνήθως πιο «χαλαρές»και συνήθως η ψήφος μπορούσε να είναι ευκολότερα τιμωρητική ή διαμαρτυρίας, δίνοντάς σε άλλα κόμματα πέραν των κυβερνητικών. Η ψήφος διαμαρτυρίας δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο. Η ίδια τιμωρητική διάθεση για τις εθνικές πολιτικές μέσω της ψήφου των ευρωεκλογών υπάρχει εκ μέρους των ψηφοφόρων και άλλων κρατών-μελών. Χαρακτηριστικά αυτό εντοπίζεται στη Γαλλία, όπου το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο έχει εμφανιστεί ακόμη και πρώτο σε δημοσκόπηση για την κάλπη των ευρωεκλογών.«Κάποιοι θα ψηφίσουν υπέρ της Ε.Ε. και άλλοι θα ψηφίσουν τιμωρώντας την κυβέρνηση και εκφράζοντας μια ψήφο διαμαρτυρίας κατά της Ευρώπης» αναφέρει χαρακτηριστικά η Ολιβιά, φοιτήτρια Πολιτικής Επιστήμης στη Λυόν.
Μεγάλο πρόβλημα συνήθως είναι η συμμετοχή όλων των ευρωπαίων πολιτών στις εκλογές και τα αυξημένα ποσοστά της αποχής. Η έλλειψη ενημέρωσης πάνω σε θέματα λειτουργίας των ευρωπαϊκών οργάνων αλλά και το έλλειμμα δημοκρατίας που υπάρχει στους ευρωπαϊκούς θεσμούς απομακρύνουν, παρά προσελκύουν τους πολίτες και ψηφοφόρους της Ευρώπης. Την υψηλή αυτή προσδοκώμενη αποχή έχουν προσπαθήσει τα κράτη να περιορίσουν με διαφημιστικές καμπάνιες, κατά περιπτώσεις εξαιρετικά ακαλαίσθητες (βλέπε Δανία), με διαφορετικό βαθμό απήχησης.
Η κάλυψη των ευρωεκλογών από τα ΜΜΕ είναι άλλος ένας παράγοντας που μπορεί να επηρεάσει τόσο το ποσοστό της αποχής αλλά και την προτίμηση του ψηφοφόρου. Ο βαθμός ενημέρωσης για το ίδιο το εκλογικό γεγονός όπως διαπιστώνουμε διαφοροποιείται, καθώς στη Γαλλία «τα μεγάλα κανάλια αρνήθηκαν να μεταδώσουν τα debates των υποψηφίων για την Επιτροπή, φοβούμενοι την χαμηλή θεαματικότητα» μας επισημαίνει η Ολιβια. Ο Τύπος και το ραδιόφωνο θέλουν να σπρώξουν τη συμμετοχή καλύπτοντας εκτενέστερα το θέμα των εκλογών αλλά «κάποιοι δεν ξέρουν καν ότι θα διεξαχθούν εκλογές, χαρακτηριστικό παράδειγμα οι νέοι που δεν έχουν ιδιαίτερη επαφή με τον Τύπο»καταλήγει.
Αντίθετα στην Ελλάδα μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει ευρεία ενημέρωση για το γεγονός ότι ψηφίζουμε την Κυριακή και για την Ευρώπη, χωρίς βέβαια αυτό αν συνεπάγεται την πλήρη γνώση για τη λειτουργία των εκλογών αυτών και των ευρωπαϊκών θεσμών. Οι ευρωεκλογές, λοιπόν, έχουν ή τους έχει αποδοθεί διαφορετική σημασία από τις διάφορες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. «Η πλειοψηφία του κόσμου δεν καταλαβαίνει το διακύβευμα πίσω από αυτές τις εκλογές και δεν είναι ενημερωμένοι (και ως εξ αυτού, δεν έχουν κινητοποιηθεί) σε αντίθεση με τους Έλληνες» μας λέει η Ολιβιά, περιγράφοντας την εικόνα που έχει ως πολίτης της Γαλλίας, μίας εκ των ισχυρότερων ευρωπαϊκών χωρών.
Στην Ελλάδα από την άλλη το αποτέλεσμα των ευρωεκλογώνέχει συνδεθεί πολύ με την πολιτική σταθερότητα σε εθνικό επίπεδο, κυρίως από τα κυβερνητικά κόμματα που βλέπουν τα ποσοστά τους να πέφτουν στις δημοσκοπήσεις και αυτά της αντιπολίτευσης να είναι ενισχυμένα. «Η σύνδεση αυτή της των ευρωεκλογών με την εθνική πολιτική σταθερότητα δεν είναι τόσο στενή εδώ στη Γαλλία όσο μπορεί να είναι στην Ελλάδα» μας λέει η Οντίλ, φοιτήτρια αρχιτεκτονικής. Ανησυχητικό γεγονός γι’ αυτή σχετικά με το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών είναι και η πρόβλεψη για την άνοδο των αντιευρωπαϊκών και ακροδεξιών κομμάτων όπως αυτό της Λεπέν στη Γαλλία.
Αυτή η έλλειψη ενημέρωσης όσον αφορά τις εκλογές φαίνεται και στην απάντηση του Λένερτ, μεταπτυχιακού φοιτητή από την Ολλανδία, ο οποίος μας λέει ότι ψήφισε μεν, αλλά δεν γνώριζε τις ουσιαστικές διαφορές μεταξύ των θέσεων των κομμάτων, «αυτό που με ενδιέφερε ήταν να ψηφίσω ένα φιλοευρωπαϊκό κόμμα». Υπάρχουν θέματα και στην τηλεόραση και στις εφημερίδες σχετικά με τις ευρωεκλογές ως ένα βαθμό ώστε να θεωρούνται σημαντικές, αλλά δεν επικρατεί κάποιος μεγάλος εκλογικός πυρετός. «Στη χώρα μου οι πολίτες έχουν ψηφίσει κυρίως για να τιμωρήσουν τα κυβερνητικά κόμματα» μας λέει, ενισχύοντας την ύπαρξη του φαινομένου της ψήφου διαμαρτυρίας που επικρατεί στις ευρωεκλογές.
Οι ευρωεκλογές γίνονται και φέτος όπως κάθε 5 χρόνια, αλλά το μήνυμά τους ποτέ δεν είναι ξεκάθαρο. Οι πολίτες δεν γνωρίζουν πάντα για τι πράγμα ψηφίζουν, αλλά και ποια η σημασία του. Μπορεί να είναι ένα μήνυμα διαμαρτυρίας, μπορεί μια συνειδητή επιλογή. Όταν κλείσουν οι κάλπες μένει να το δούμε…
Μελίνα Βελιμέζη, Αλέξανδρος Βάκουλας
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.