Πριν λίγο καιρό, κυκλοφόρησε στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Τόπος το βιβλίο του Γάλλου ανταποκριτή διεθνών ΜΜΕ Φαμπιάν Περιέ, με τίτλο “Αλέξης Τσίπρας και οι μεταμορφώσεις της πολιτικής”. Είχε προηγηθεί η γαλλική έκδοση με τίτλο “Alexis Tsipras: Une histoire Grecque”. Η έκδοση είναι το αποτέλεσμα τεκμηρίων, ανάλυσης και ερευνών που κράτησαν σχεδόν μια δεκαετία. Όπως τονίζει ο συγγραφέας, αυτό που προσπάθησε να αποδώσει ήταν η μεταπολιτευτική ιστορία της Ελλάδας ακολουθώντας τη διαδρομή του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Φαμπιάν Περιέ αναφέρει ακόμη ότι η Ελλάδα υπήρξε το πολιτικό πειραματόζωο, η χώρα στην οποία δοκιμάστηκαν ακραία πολιτικά μέτρα. Μέτρα που αποτέλεσαν το “δεδικασμένο” για την εφαρμογή τους και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.
Καταλήγοντας, μιλά για το πώς γνώρισε την Ελλάδα και τις προσδοκίες του από την κυκλοφορία του βιβλίου στη χώρα μας.
Τι αντιπροσωπεύει για σένα ο Αλέξης Τσίπρας;
Η πρώτη μου ιδέα ήταν να δημιουργήσω μια πινακοθήκη προσωπικοτήτων μέσα από τις οποίες θα δοκίμαζα να σκιαγραφήσω την ιστορία της Ελλάδας από το τέλος της δικτατορίας έως σήμερα. Συνειδητοποίησα ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι, αναμφίβολα, εκείνος που ενσαρκώνει καλύτερα αυτή την ιστορία. Κάπως έτσι αποτέλεσε τη βάση της αφήγησης που επιχείρησα να κάνω ύστερα από μήνες ερεύνας, συναντήσεις κλπ. Στο βιβλίο μου υπενθυμίζω ότι γεννήθηκε μόλις τέσσερις ημέρες μετά την πτώση των συνταγματαρχών, ότι προέρχεται από οικογένεια της μεσαίας τάξης, ότι μαθήτευσε στην ΚΝΕ κλπ. Επιχειρώ να τοποθετήσω όλες αυτές τις στιγμές στο ιστορικό πλαίσιό τους, αφηγούμενος τα περιβάλλοντα στα οποία έζησε, διάφορες ανέκδοτες ιστορίες κλπ. Αυτό όμως που κυρίως κάνω είναι να τοποθετώ όλη αυτή την αφήγηση σε ένα άκρως κριτικό πλαίσιο όσον αφορά την κατεστημένη πολιτική τάξη από το 1974 και εντεύθεν όπου υπό την πίεση της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης ο Τσίπρας οδήγησε τον Συνασπισμό και τον ΣΥΡΙΖΑ από το 5% στο 35% και πάνω.
Παρ’ όλο το γεγονός ότι δεν προέρχεται από ένα μεγάλο κόμμα βρέθηκε στο κέντρο του συσχετισμού αυτών των δυνάμεων που κυριαρχούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Επομένως η ιστορία του αντανακλά την πολιτική πορεία της Ελλάδας, και το πιο ουσιαστικό, του λαού της – μια μεσαία τάξη φτωχοποιημένη από την κρίση και τα μέτρα λιτότητας.
Ο Αλέξης Τσίπρας έβγαλε την Ελλάδα από τα μνημόνια. Κατόρθωσε τον σκοπό του;
Εννοείται ότι αυτή την ερώτηση θα πρέπει να την απαντήσει ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας! Εν πάσει περιπτώσει για να διευκολύνω αυτή την απάντηση πρότεινα πολλές συνεντεύξεις με τον Αλέξη Τσίπρα μέσω της ομάδας του. Είναι κρίμα που δεν καταφέραμε να πραγματοποιήσουμε αυτή την πρόταση πριν την έκδοση αυτού του βιβλίου που βασίζεται σε μήνες έρευνας και σε πολλά χρόνια μελέτης της ελληνικής πραγματικότητας.
Ποια η γνώμη σου για την ελληνική κατάσταση στη διάρκεια της κρίσης;
Όταν ξεκίνησα τη δημοσιογραφική μου έρευνα στην Ελλάδα, στα 2010, εντυπωσιάστηκα πάρα πολύ από τη βιαιότητα των μέτρων που η κυβέρνηση της εποχής αποδέχτηκε να εφαρμόσει με βάση τις οδηγίες της τρόικα.
Στο βιβλίο περιγράφω αυτά τα μέτρα, τις συνέπειές τους, τις αντιδράσεις του λαού, τις διαμαρτυρίες, και το σημαντικό κίνημα των Αγανακτισμένων… Εκείνη την εποχή η Ελλάδα υπήρξε εργαστήριο για την εφαρμογή ευρωπαϊκών πολιτικών σε οικονομικά και κοινωνικά θέματα. Παραμένει επίσης εργαστήριο μεταμορφώσεων του πολιτικού τοπίου, όπως το εξηγώ στο βιβλίο, ιδιαιτέρως από τη στιγμή που βρίσκεται αντιμέτωπη με δεκάδες ευρωπαίους διαπραγματευτές.
Με ποιο τρόπο η ευρωπαϊκή κρίση επηρέασε τη γαλλική κοινωνία;
Όπως ανέφερα και όπως το περιγράφω στο βιβλίο η Ελλάδα υπήρξε πειραματόζωο. Οι συνέπειες της κρίσης για την Γαλλία δεν είναι ίδιες με την αυστηρή έννοια του όρου. Όμως η λογική των πολιτικών που εφαρμόστηκαν έχουν πολλά κοινά σημεία μεταξύ τους. Αρκεί να προσέξει κανείς τι συμβαίνει τώρα στη Γαλλία με την επιχειρούμενη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος!
Τι συγκρατείς απ’ όλη την έως τώρα σταδιοδρομία σου ως δημοσιογράφου;
Η επαγγελματική μου ζωή δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί! Οπωσδήποτε, αν πρέπει να αναφέρω μια καίρια στιγμή της πορείας μου στην Ελλάδα, αναμφίβολα, στο εσωτερικό πεδίο είναι το κλείσιμο της ΕΡΤ, γεγονός στο οποίο αφιερώνω πολλές σελίδες του βιβλίου. Αυτή υπήρξε η πρώτη φορά στη σταδιοδρομία μου όπου βρέθηκα αντιμέτωπος με τη συνείδησή μου. Δεν είχε ακόμα καλά καλά τελειώσει το Υπουργικό Συμβούλιο κι εγώ είχα την πληροφορία. Όμως ο συνομιλητής μου με είχε προειδοποιήσει: «Δεν μπορείς να το δημοσιεύσεις»… Διασταύρωσα αμέσως την πληροφορία με μια ακόμα πηγή. Δημοσιογραφική επιτυχία, σίγουρα! Όμως ποια ήταν η ακριβής σημασία της; Τι σήμαινε μια μαύρη οθόνη στη δημόσια τηλεόραση;
Μπορώ επίσης να αναφέρω μια άλλη στιγμή που αφορά στο ρεπορτάζ που έκανα για τους μετανάστες. Πώς, αλήθεια, μπορείς να παραμείνεις δημοσιογράφος όταν βρίσκεσαι σ’ ένα hot spot που φλέγεται και βλέπεις να περνάνε πτώματα μπροστά σου ή είσαι πάνω στο πλοίο Aquarius όπου για μερικά λεπτά κρατάς μια μητέρα ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο; Εντάξει, μου είναι αδύνατον να ξεχάσω αυτές τις εικόνες…
Στο ερώτημα τι σημαίνει για σένα η Ελλάδα πώς απαντάς;
Είναι η μαρμίτα με το μαγικό φίλτρο όπου έπεσε ο Οβελίξ μικρός! Ήρθα για πρώτη φορά στην Ελλάδα στα 12 χρόνια μου. Ήταν η πρώτη φορά που ταξίδευα στο εξωτερικό κι η πρώτη φορά που έμπαινα σε αεροπλάνο… Ήταν η πρώτη φορά που αντίκρισα την Ακρόπολη, τους Δελφούς, την Ολυμπία… αυτά τα μνημεία λίκνο της Δημοκρατίας.
Επομένως η Ελλάδα για μένα είναι πρώτα απ’ όλα μια ανακάλυψη. Η μητρική και η πατρική μου γλώσσα είναι τα γαλλικά, δεν έχω διπλή καταγωγή. Βρίσκομαι εδώ ως ιδιόρρυθμος γαλλόφωνος ανταποκριτής! Είναι πλεονέκτημα; Άβολο; Οπωσδήποτε η εθνική ιστορία και οι ατυχίες της δεν κυλάνε στο αίμα μου! Πληροφορήθηκα τα περισσότερα γεγονότα με φρέσκια ματιά.
Τέλος, θα σου εμπιστευθώ ότι μετά από αυτή την ανακάλυψη της χώρας, ερωτεύτηκα επίσης την ελληνική μουσική: Χάρις Αλεξίου, Δήμητρα Γαλάνη, για παράδειγμα, ή ακόμα, οι Ιμάμ Μπαϊλντί.
Μου αρέσει η ελληνική μουσική. Αναμειγνύει μελαγχολία με εκρήξεις χαράς! Με δυο λόγια, η Ελλάδα για μένα είναι ένα γοητευτικό πολιτισμικό χωνευτήρι.
Ποιο μέρος του βιβλίου σου θεωρείς περισσότερο ενδιαφέρον;
Ολόκληρο! Ο αναγνώστης θα βρει εκείνο το μέρος που τον ενδιαφέρει περισσότερο. Μια φίλη μου είπε: “το βιβλίο σου ανήκει πλέον στους αναγνώστες του”. Είναι αλήθεια. Ελπίζω ότι αυτή εδώ η ματιά ενός Γάλλου πάνω στην Ελλάδα και στη μεταπολιτευτική της ιστορία θα ενδιαφέρει τον Έλληνα αναγνώστη και θα αποτελέσει το έναυσμα για συζήτηση και σκέψη.
Σ’ αυτή την αφήγηση που αναμειγνύει τεκμήρια, έρευνα και ανάλυση καταδεικνύω την εξέλιξη της Ελλάδας, την εξέλιξη της εικόνας της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Θεωρώ ότι για να δοθεί μια απάντηση σε αυτή την ερώτηση θα πρέπει κανείς να καταδυθεί στις σελίδες που έγραψα όπου κρίνονται διασταυρωμένα γεγονότα και όχι φήμες. Εντέλει, η απάντηση ανήκει στον κάθε αναγνώστη.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.