To Vinyl is Back δεν είναι ένα ακόμη φεστιβάλ. Είναι τόσο ξεχωριστό, όσο το να βλέπεις έναν ιερέα να ψάχνει rock ‘n’ roll δίσκους, μια πιτσιρίκα να ζητά το άλμπουμ του “Υπάρχω” έτοιμη να δώσει 50 ευρώ και ένα ζευγάρι να κοιτάζει με απερίσπαστη προσοχή δίσκο του Ρουβά από τα νιάτα του. Γι’ αυτό και η 11η διοργάνωσή του προσέλκυσε για μία ακόμη φορά το ενδιαφέρον πολύ κόσμου και πολύ διαφορετικού μεταξύ του.

Αυτό ακριβώς είναι και το νόημα, μας λέει ο Γιάννης Αλεξίου, εμπνευστής του φεστιβάλ, που έχει βάλει στόχο σε κάθε διοργάνωση να αισθάνεται ο επισκέπτης τον χώρο οικεία και να μην έρχεται απλά να αγοράσει κάτι και να φύγει.

Το φεστιβάλ που έγινε πριν λίγες μέρες στο Μουσείο Αυτοκινήτου στην οδό Ιουλιανού, παρουσίαζε ξεχωριστό ενδιαφέρον και για έναν ακόμη λόγο. Ήταν η πρώτη φορά που κυκλοφόρησε βινύλιο παραγωγής του φεστιβάλ με τραγούδια που έπαιξαν live τα Υπόγεια Ρεύματα στην προηγούμενη διοργάνωση. Ο δίσκος κυκλοφόρησε σε 500 αριθμημένες συλλεκτικές κόπιες, μισές μαύρες και μισές διάφανες. Πρόκειται για μία πολύ σημαντική εξέλιξη, υπογραμμίζει ο Γ. Αλεξίου, καθώς “η μεγαλύτερη γιορτή για το βινύλιο μπαίνει πιο ενεργά στο να συμβάλλει και στην παραγωγή του”.

Σύμφωνα με τους πωλητές δίσκων, ένας στους δύο επισκέπτες στον κάθε πάγκο αγόραζε δίσκους. Οι περισσότεροι αγοραστές ήταν νέοι σε ηλικία και κοπέλες, δείγμα ότι το βινύλιο “ανεβαίνει”. Ακόμη κι εκείνοι που δεν έχουν πικάπ αγόραζαν “γιατί το βινύλιο είναι εθιστικό” σύμφωνα με τον Γ. Αλεξίου. Χαρακτηρίζει εαυτόν “παθών” και όπως λέει, τόσα χρόνια που ασχολείται, δεν έχει συναντήσει ποτέ κάποιον που ενώ για χρόνια αγοράζει συστηματικά βινύλια, ξαφνικά να λέει μια μέρα ότι δεν ασχολείται.

Από την άλλη επισημαίνει ότι αν σπάσει κάποιος κρίκος, η αλυσίδα χαλάει, εννοώντας ότι αν κάποιος συλλέκτης δώσει ένα βινύλιο, σημαίνει ότι σιγά σιγά θα δώσει και τα υπόλοιπα. Συνήθως αυτό συμβαίνει με συλλέκτες που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες και αποφασίζουν να διαθέσουν τους δίσκους που για χρόνια μάζευαν.

Οι δίσκοι που πήρε, αλλά κι εκείνοι που δεν έχει σβήσει ακόμη από την λίστα του ο Γ. Αλεξίου

“Η μουσική χαρίζει οικειότητα”

Ήταν αρκετές οι φορές που στο μουσείο ακούστηκε να λέει ο ένας στον άλλο “Πού είσαι εσύ; Τι κάνεις;”, για να δοθούν στη συνέχεια εγκάρδιες χειραψίες και να ακολουθήσουν επί μακρόν συζητήσεις για δίσκους και όσα είχε “ψαρέψει” ο καθένας από τα πάμπολλα ράφια.

“Η μουσική χαρίζει οικειότητα σε κάνει αν αισθάνεσαι τον άλλο δικό σου”, λέει ο Γ. Αλεξίου. Άνθρωποι που είχαν να βρεθούν χρόνια, έρχονται κοντά χάρη στην αγαπημένη τους συνήθεια. Με τα χρόνια όμως οικειότητα αναπτύσσεται ανάμεσα και σε λάτρεις του βινυλίου που συναντιώνται κάθε τόσο στα ίδια μέρη. Κάπως έτσι όλοι, λίγο έως πολύ έχουν μια σχέση μεταξύ τους και το Vinyl is Back είναι το μεγάλο τους κοινό σαλόνι και σίγουρα όχι κάποιος ψυχρός χώρος μαζικών αγοραπωλησιών. Σημαντικό ρόλο ώστε να αισθάνονται όλοι άνετοι, παίζει ο ανοιχτός χαρακτήρας του φεστιβάλ, το οποίο είναι και animal friendly. Έτσι πολλοί, μπορούν και έρχονται με το σκύλο τους και συνδυάζουν ευχάριστα τη βόλτα. Παράλληλα υπήρχαν πάγκοι με χειροποίητα και μπορούσες πέρα από δίσκους της Janis Joplin, να βρεις πετυχημένα σουβέρ, σελιδοδείκτες και ρολόγια.

Η Μελλού σκυλί του Γιάννη Αλεξίου και μασκότ του φεστιβάλ

Στο χώρο υπήρχαν πάγκοι και με χειροποίητα και πολύς κόσμος με χαμόγελο

Η “κίνηση” στο Μουσείο μέχρι και την τελευταία στιγμή ήταν μεγάλη. Τρεις μέρες δεν έφταναν. Ίσως όμως έτσι είναι καλύτερα για να υπάρχει ανυπομονησία μέχρι το επόμενο φεστιβάλ. Ποιος είναι όμως ο λόγος, που κόσμος βλέπει τόσο ζεστά το Vinyl is Back, του οποίου η χάρη έφτασε μέχρι και τη Γαλλία με το κανάλι ARTE να έρχεται για ανταπόκριση; “Zούμε για να βρούμε αυτό που ψάχνουμε”, είπε κάποιος που αρχικά είχε πρόθεση να έρθει μόνο την πρώτη μέρα από τις τρεις του φεστιβάλ και τελικά ήταν εκεί μέχρι τέλους αγοράζοντας αντί για 1-2 δίσκους 5-6.

Το Vinyl is Back δεν είναι ένα ακόμη φεστιβάλ. Είναι προορισμός. Για όσους ψάχνουν και βρίσκουν αυτό που αγαπούν, για όσους βλέπουν τη μουσική διαφορετικά, μέσα από την επαφή με τον κάθε δίσκο και τους ανθρώπους και όχι τα μαζικά donwloads. Το επόμενο ραντεβού δίνεται στη Θεσσαλονίκη.

Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.

Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.

Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".

Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.

[fbcomments width="100%" count="off" num="5"]

About The Author

Γεννήθηκε και ζει στα Εξάρχεια. Αγαπά τους τοίχους τους, τους αγώνες και τους ανθρώπους τους. Του αρέσει να φωτογραφίζει και να γράφει για όσα δεν μπόρεσε να φωτογραφίσει. Κυκλοφορεί από τα εννιά του με μια εφημερίδα στο χέρι και συνεχίζει να γράφει σε μπλοκάκι στα ρεπορτάζ. Ακούει ό,τι μακριά πολύ μακριά μας ταξιδεύει και διαβάζει ό,τι του γυαλίσει στις βιτρίνες της Καλλιδρομίου, της Ζωοδόχου Πηγής και της Θεμιστοκλέους. Αγαπά τα νησιά και κάποτε θέλει να ζήσει σε ένα από αυτά. Μέχρι τότε, κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για μια διαφορετική δημοσιογραφία, με πολλά αυτοδιαχειριζόμενα 3point και γραφιάδες χωρίς περιορισμούς.

Related Posts

//