Ο Φρόιντ έλεγε ότι τα πάντα σχετικά με την προσωπικότητα του ατόμου ανάγονται στην παιδική ηλικία. Κάνοντας μια πρόχειρη και… μπακαλίστικη αναγωγή, θα λέγαμε ότι η ιδεολογία και η πολιτική κατεύθυνση του ανθρώπου διαμορφώνεται στην εφηβεία και τα πρώτα χρόνια της ενήλικης ζωής του καθενός.
Όποιες λοιπόν, και αν ήταν μέχρι εκείνη την ημέρα οι προσλαμβάνουσες οποιουδήποτε έβλεπε τον κολλητό του φίλο στα 16 του χρόνια, να δολοφονείται εν ψυχρώ, δεν είχε καμία σημασία. Μετά από ένα τόσο συνταρακτικό περιστατικό, στο οποίο βιώνεις την απώλεια ενός δικού σου ανθρώπου και παράλληλα, αντιλαμβάνεσαι ότι μπορεί στη θέση του νεκρού φίλου σου να ήσουν εσύ, τα πάντα καταρρέουν μέσα σου.
Η φωτογραφία και η ιστορία του 20χρονου «πλούσιου γόνου και παιδιού των βορείων προαστίων», Νίκου Ρωμανού μετά τη σύλληψή του από την αστυνομία με την κατηγορία της συμμετοχής στην τρομοκρατική οργάνωση «Πυρήνες της Φωτιάς», έχει κάνει ήδη το γύρο της Ελλάδας.
Πόσοι όμως, έχουν σκεφθεί ότι τα κίνητρα του 20χρονου κατηγορουμένου, μπορεί να μην ήταν μεγαλοϊδεαλιστικά ή ταπεινά και φιλοχρήματα, αλλά απλώς ανθρώπινα; Και τόσο αληθινά όσο και μια «αντίδραση», ένα «ξέσπασμα» για ένα τόσο συνταρακτικό γεγονός όσο η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου τον Δεκέμβρη του 2008;
Ο Ρωμανός ήταν δίπλα στον άτυχο νεαρό, η δολοφονία του οποίου αποτέλεσε την αφορμή για να «καεί» για μερικές μέρες το κέντρο της Αθήνας. Και όπως εξηγούν τώρα οι αστυνομικές αρχές, η σφαίρα που έφυγε από το όπλο του Κορκονέα δεν σκότωσε μόνο τον Γρηγορόπουλο, αλλά «γέννησε» και ένα ολόκληρο κίνημα που βρήκε κοινούς τόπους και σημεία επαφής ανάμεσα στις φλόγες εκείνου του Δεκέμβρη. Μια μορφή αυτής της αντίδρασης είναι και η ένοπλη τρομοκρατία που υπεραναλύεται τις τελευταίες μέρες μετά τις τελευταίες συλλήψεις.
Το θέμα εν προκειμένω δεν είναι αν θα «καταδικάσει» κανείς τις ενέργειες των συγκεκριμένων ατόμων από τους «Πυρήνες της Φωτιάς» κλπ, αλλά να καταλάβει γιατί η 17Ν και ο ΕΛΑ έδρασαν για τόσες δεκαετίες και είχαν τόσο περιορισμένη συμμετοχή ατόμων και δράση, ενώ πλέον στις μέρες μας το φαινόμενο παίρνει μορφή χιονοστιβάδας. Οι συλληφθέντες από την τελευταία τρομοκρατική οργάνωση που έχει αναχθεί σε Λερναία Ύδρα, μετά τους συνεχόμενους μετασχηματισμούς και αναβιώσεις της από νέα άτομα παρά τις συνεχείς συλλήψεις, είναι αριθμητικά όσοι σχεδόν αποτέλεσαν το παλιό «αντάρτικο πόλεων». Σύμφωνα με όσα λένε οι αστυνομικοί, ο αριθμός των εμπλεκόμενων μόνο στους «Πυρήνες της Φωτιάς» (και όχι σε άλλες περιφερειακές οργανώσεις που μπορούν να έχουν ανάλογη δράση) μπορεί να έχει φθάσει και σε τριψήφια επίπεδα.
Γιατί λοιπόν, τώρα ξαφνικά, την τελευταία εξαετία, ενώ μάλιστα οι συλλήψεις και ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» έχει ενταθεί, όσοι αποφασίζουν να ενταχθούν σε αυτό τον… τυφλό, αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο; Μήπως τα πολιτικά και προσωπικά αδιέξοδα είναι περισσότερα από ποτέ και έτσι εν τέλει το ίδιο το σύστημα ωθεί τα πιο… ατίθασα παιδιά του εκεί;
Το αντάρτικο πόλεων δεν είναι λύση, δεν καλυτερεύει τη ζωή κανενός και μόνο σαν μηχανισμός επιβολής νέων «αστυνομοκρατούμενων» μέτρων, μπορεί να εκληφθεί από όσους παρακολουθούν από απόσταση ασφαλείας τα «χτυπήματα». Άλλωστε, μια βόμβα στο σπίτι ενός βουλευτή ή ενός υπουργού δεν προκαλεί τίποτα περισσότερο από υλικές ζημιές. Ναι, στέλνει μήνυμα. Αλλά, ποιος το λαμβάνει; Μόνο οι της αντιτρομοκρατικής, των οποίων… ανοίγουν οι δουλειές. Όλοι οι άλλοι συνεχίζουν τον ύπνο τους.
Εν κατακλείδι όμως, ποιος μπορεί να πει σε αυτόν που είδε τον κολλητό του φίλο να δολοφονείται εν ψυχρώ στα 16 του χρόνια, πως πρέπει να πιστέψει στη χαλκευμένη δημοκρατία που ανήγαγε τον πυροβολισμό του αστυνομικού στην οδό Μεσολογγίου σε «τυχαίο περιστατικό που προήλθε από εξοστρακισμό της σφαίρας»;
Δυστυχώς, κανείς!
Το πιο ανησυχητικό «σημάδι» για τα μελλούμενα είναι ότι κανείς από την επίσημη πολιτεία δεν κάνει κάτι για να σταματήσει το «αντάρτικο πόλεων», αλλά με την (επικοινωνιακή) τακτική που ακολουθεί το γιγαντώνει!
Γουίλι
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.