Η σημερινή απεργία για τα ΜΜΕ έρχεται σε μια συγκυρία, που εργαζόμενοι και άνεργοι δημοσιογράφοι αισθάνονται απελπισία για το παρόν και το μέλλον τους.
Οι συνθήκες στον κλάδο χειροτερεύουν διαρκώς και το αύριο δεν προδιαγράφεται καλύτερο, καθώς οι εργοδότες δείχνουν πως θέλουν να εκμεταλλευτούν την παρούσα συγκυρία ώστε να επιβάλλουν ακόμη χειρότερους όρους εργασίας προς δικό τους όφελος. Πρακτικά αυτό μεταφράζεται σε ξεχειλωμένα ωράρια και συμπιεσμένους προς τα κάτω μισθούς συν ανακύκλωση των εργαζομένων και ανύπαρκτες συνδικαλιστικές ελευθερίες.
Από τις 7 Δεκεμβρίου του 2016, που έγινε η τελευταία 24ωρη απεργία που κήρυξαν τα σωματεία Τύπου μέχρι σήμερα, μάθαμε για νέα μεγάλα διαστήματα απλήρωτης εργασίας σε μεγάλα ΜΜΕ, για απολύσεις, για καταπατήσεις βασικών δικαιωμάτων.
Πλέον έχει γίνει κανόνας να δουλεύεις απλήρωτος και αν είσαι τυχερός να παίρνεις κάποιους μισθούς μέσα στον χρόνο. Οι εργοδότες λένε «βάλε πλάτη για να μείνουμε ανοικτοί» και οι εργαζόμενοι βάζουν, ενώ δεν έχουν τον πλούτο των αφεντικών και ενώ το «μαγαζί» βέβαια δεν τους ανήκει. Ενώ όμως δεν έχουν συμμετοχη στην λήψη των αποφάσεων, τους ζητάται να έχουν μερίδιο στην ευθύνη, να πληρώσουν, να θυσιάσουν τους μισθούς τους για να μη θυσιαστούν τα κέρδη του ιδιοκτήτη. Σε πάμπολλες περιπτώσεις ο εργοδότης, αφού έχουν προηγηθεί οι θυσίες των εργαζομένων, εξαφανίζεται και οι εργαζόμενοι μένουν μετέωροι και απλήρωτοι.
Ακόμη όμως κι αν πληρώνεσαι στην ώρα σου , έχει γίνει κανόνας να δουλεύεις 6ημερο 8 και 9 ώρες για 500 και 600 ευρώ. Σε κάποιες περιπτώσεις, όχι λίγες, οι μισθοί που προτείνονται είναι ακόμη χαμηλότεροι. Πρόσφατο είναι το παράδειγμα, νεοσύστατατης εφημερίδας που πρότεινε σε εργαζόμενους να δουλεύουν στο σάιτ 9ώρες κάθε μέρα και 2 ΣΚ το μήνα έναντι 330 ευρώ.
Οι εργαζόμενοι αντιδρούν. Γι’ αυτό και μάθαμε για την παραπάνω περίπτωση των εργαζόμενων που τους προτάθηκαν ψίχουλα ώστε να δουλεύουν 9ωρα ή αλλιώς να παίρνουν κοντά 1,5 ευρώ για κάθε ώρα εργασίας τους.
Για να μπορέσει να υπάρξει μια αποτελεσματική αντίσταση στην συρρίκνωση των δικαιωμάτων των δημοσιογράφων χρειάζονται πιο οργανωμένες, συγκροτημένες και μαζικές προσπάθειες. Σε αυτόν τον τομέα η ΕΣΗΕΑ, έχει αποτύχει παντελώς. Το αποτέλεσμα είναι να απαξιώνει το ίδιο το σωματείο, την έννοια του σωματείου, αλλά και να ξεμένει από μέλη καθώς κάθε χρόνο οι δημοσιογράφοι που εντάσσονται στο σωματείο, λόγω και των παλαιολιθικών κριτηρίων, είναι ελάχιστοι. Την τελευταία φορά μόλις 60.
Ενόσω όμως η ΕΣΗΕΑ δεν μπορεί να ανταποκριθεί στον ρόλο της, δημιουργείται ένα κενό που οι εργαζόμενοι έτσι κι αλλιώς πρέπει να καλύψουν. Ο αγώνας μέσα στους χώρους εργασίας είναι μια δύσκολη, αλλά πολύ σημαντική υπόθεση ώστε να ανατραπεί ή έστω να ανακοπεί η τωρινή ροή των πραγμάτων. Μια κινητοποίηση για παράδεισμα σε ένα μέσο μπορεί να επιδράσει θετικά όχι μόνο για το ίδιο το μέσο αλλά και για ένα ακόμη που δεν βρίσκεται σε κινητοποίηση, αλλά οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα. Αυτό διότι ο κάθε εργοδότης, θα ξέρει ότι είναι πολύ πιθανό να βρει αντιδράσεις και αντιστάσεις, προχωρώντας σε διαφόρων λογής παραβιάσεις δικαιωμάτων. Αντίθετα αυτό που έχει καλλιεργηθεί όχι μόνο στον δημοσιογραφικό αλλα σε πολλούς κλάδους είναι ότι δεν υπάρχει κάποιο νόημα στην αντίδραση, καθώς «δεν θα αλλάξει κάτι», με αποτέλεσμα οι εργοδότες να κάνουν πάρτυ.
Την ίδια ώρα αναδεικνύεται η σημασία της λειτουργίας αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων, που είναι η αντιπρόταση των εργαζομένων για το πώς μπορούν να δουλέψουν τα πράγματα. Τα τελευταία χρόνια γεννήθηκαν αρκετά εγχειρήματα και μέσα των εργαζομένων που έδειξαν το δρόμο της υγιους συνεργατικής σχέσης, της ελευθερίας έκφρασης και της πραγματικής δημοσιογραφίας. Η σημασία να δικτυωθούν τα εγχειρήματα και να υποστηριχθούν από το κοινό αναδεικνύεται σε κρίσιμο στοίχημα.
Εν κατακλείδι, εναπόκειται στη διάθεση και στις δράσεις των εργαζομένων να αλλάξουν το μέλλον τους. Μέλλον που δεν μπορεί να αλλάξει ένα σωματείο, που καλεί σε σποραδικές κινητοποιήσεις και χωρίς να αναγνωρίζει ως δημοσιογράφους τους περισσότερους εργαζόμενους στον κλάδο (εργαζόμενοι σε sites).
Μπορεί τα τωρινά δεδομένα να μην αφήνουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας, όμως αυτός ο κόσμος δεν θα είχε αλλάξει ποτέ, ούτε χιλιοστό προς μιας καλύτερη κατεύθυνση, αν κάποιοι δεν αφοσιώνονταν να πετύχουν το φαινομενικά αδύνατο που μπορεί σήμερα να θεωρείται αυτονόητο κεκτημένο.
Από την πλευρά μας ως 3pointmagazine συμμετέχουμε στην απεργία και δηλώνουμε με αποφασιστικότητα ότι θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για μια διαφορετική δημοσιογραφία σε όλα τα επίπεδα.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.