Το… μυστήριο της Χρυσής Μπάλας για το 2013 επιτέλους λύθηκε. Ο Κριστιάνο Ρονάλντο επέστρεψε στην κορυφή έπειτα από τέσσερα συναπτά έτη, όπου ο μεγάλος του αντίπαλος, ο Λιονέλ Μέσι, είχε εγκατασταθεί και δεν το «κουνούσε ρούπι». Πρώτη θέση και Χρυσή Μπάλα λοιπόν για τον άσο της Ρεάλ Μαδρίτης, δεύτερη θέση για τον Αργεντίνο σούπερ σταρ της Μπαρτσελόνα και τρίτη θέση για τον –τα πήρα όλα την περυσινή χρονιά, πρωτάθλημα, κύπελλο, Τσάμπιονς Λιγκ, Παγκόσμιο Συλλόγων- Φρανκ Ριμπερί.
Ο Γάλλος άσος θα μπορούσε κάλλιστα να θεωρήσει τον εαυτό του αδικημένο. Τί άλλο έπρεπε να κάνει δηλαδή για να του ανήκει το βραβείο του καλύτερου ποδοσφαιριστή για την σεζόν 2013; Ήταν ο καλύτερος των καλύτερων. Ο ηγέτης της ομάδας που σάρωσε τα πάντα στον διάβα της για το 2013.
Όμως, όπως φάνηκε, αυτό δεν αρκούσε. Όπως δεν αρκούσε και το 2010 στον Γουέσλι Σνάιντερ, που επίσης πραγματοποίησε τόσο συλλογικά, όσο και ατομικά, μία σεζόν όνειρο, αλλά είδε τον Μέσι να σκαρφαλώνει στην κορυφή αντί για τον ίδιο. Αλλά για ποια αδικία μιλάμε; Αν ρίξει κανείς μία ματιά στην λίστα των «χαμένων» της Χρυσής Μπάλας θα συνειδητοποιήσει ότι το συγκεκριμένο βραβείο, όπως τα περισσότερα πράγματα στην ζωή, έχει όση αξία του δίνουμε εμείς. Στην προκειμένη περίπτωση: Καμία.
Όσοι πραγματικά αγαπούν το άθλημα θα θυμούνται αλήθεια τον Κριστιάνο Ρονάλντο για τις κατακτήσεις της Χρυσής Μπάλας το 2008, το 2013 και όποιας άλλης χρονιάς μπορεί να έρθει; Αντίστοιχα θα θυμούνται τον Μέσι για το ότι ήταν ο πρώτος και ο μοναδικός ποδοσφαιριστής που κατάφερε να κερδίσει το συγκεκριμένο βραβείο τέσσερις συνεχόμενες χρονιές; Και αυτά τα στοιχεία θα παίξουν τον (μικρό) τους ρόλο, ώστε Μέσι και Κριστιάνο Ρονάλντο να μην ξεχαστούν ποτέ, αλλά δεν θα είναι αυτός ο λόγος που δεν θα τους λησμονούμε όταν κρεμάσουν τα ποδοσφαιρικά τους παπούτσια.
Θα είναι οι ντρίπλες τους, τα γκολ τους, οι επελάσεις τους, η ικανότητά τους να παίρνουν «την ομάδα τους από το χέρι», να παίρνουν παραμάζωμα δύο και τρεις και τέσσερις αμυνόμενους, να παίρνουν φόρα πριν την εκτέλεση ενός φάουλ και να ξέρουν ότι ο τερματοφύλακας ξεροκαταπίνει, γνωρίζοντας πως η κατάληξη μπορεί να τον βρει με την μπάλα στα δίχτυα του.
Και το ίδιο ισχύει για τον Ριμπερί και τον κάθε Ριμπερί που δεν κέρδισε τη Χρυσή Μπάλα. Και ακόμα περισσότερο ίσω, για αυτούς τους «χαμένους» που μπορεί να μην κέρδισαν ποτέ μία μπάλα από χρυσάφι, αλλά κέρδισαν, όπως και οι νικητές -αλήθεια, τί τους χωρίζει πέρα από ένα χρυσό αντικείμενο;- την αγάπη, την εκτίμηση, τον θαυμασμό, την υπόκλιση, την λατρεία, την υστεροφημία ενός «λαού» που έχει για Θεό του όχι κάποιον που κατοικεί στον ουρανό και κάνει θαύματα από ψηλά, αλλά ένα στρογγυλό πράγμα, φτιαγμένο από οτιδήποτε πέρα από χρυσάφι.
Για τον λόγο αυτό λοιπόν, ίσως η Χρυσή Μπάλα, θα έπρεπε να μετονομαστεί σε κάτι άλλο. Σε ποδοσφαιρικά Όσκαρ πιθανόν. Η μπάλα άλλωστε φτιάχτηκε για να την κλοτσάμε και όχι για να την θαυμάζουμε, ενώ γυαλίζει πάνω σε ένα βάθρο. Είτε αυτή κυλάει στο Μπερναμπέου, είτε στις φαβέλες της Βραζιλίας, είτε στην πλατεία του χωριού μου.
Και για αυτή την μπάλα που κυλάει και όχι για μία Χρυσή, δεν θα ξεχάσουμε ποτέ, όχι μόνο τους νικητές Λιονέλ Μέσι, Κριστιάνο Ρονάλντο, Κακά, Ροναλντίνιο, Αντρέι Σεφτσένκο, Πάβελ Νέτνβεντ, Ρονάλντο, Μάικλ Όουεν, Λουίς Φίγκο κ.α αλλά και τους «ηττημένους» Φρανκ Ριμπερί, Τσάβι, Αντρές Ινιέστα, Φερνάντο Τόρες, Τζιανλουίτζι Μπουφόν, Τιερί Ανρί, Φρανκ Λάμπαρντ, Στίβεν Τζέραρντ, Πάολο Μαλντίνι, Όλιβερ Καν κ.α…
Y.Γ.: Οι δηλώσεις του Φρανκ Ριμπερί στην γερμανική Bild «τα λένε όλα». Λόγια που μπορείς να χαρακτηρίσεις πληγωμένα, αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινά: «Φυσικά και θα ήθελα να είχα κερδίσει. Αλλά δεν πειράζει. Όλοι εμείς στη Μπάγερν και εγώ προσωπικά είμαστε ιδιαίτερα υπερήφανοι που εκπροσωπηθήκαμε σε αυτό το γκαλά. Δεύτερος ή τρίτος είναι το ίδιο. Δεν είμαι εγωϊστής αλλά αυτή η διάκριση δεν είναι ο στόχος της ζωής μου.
Προτιμώ να τα κατακτήσω όλα με τη Μπάγερν και ν’ αναδειχθώ παγκόσμιος πρωταθλητής. Αυτό είναι σημαντικό. Η Χρυσή Μπάλα θα ήταν σπουδαία για τους οπαδούς, για την ομάδα, για τη σύζυγό μου. Αλλά για μένα δεν είναι το πιο σημαντικό. Τώρα θέλω να κατακτήσω όλους τους πιθανούς τίτλους με τη Μπάγερν».
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.