Μία μπάντα με τεράστια ιστορία,για την οποία οι συστάσεις είναι περιττές. Με το άκουσμα του ονόματος της συνειρμικά μεταφερόμαστε πολλά χρόνια πίσω,το 79′ που μία ομάδα νέων τότε ξεκίνησαν την μουσική τους πορεία διασκευάζοντας “Deep Purple” και “Led Zeppelin” .Αυτόματα στη συνέχεια γεννάται το συναίσθημα της μελαγχολίας,για τον πρίγκιπα της ροκ που έφυγε νωρίς και άφησε το συγκρότημα γυμνό από τη φωνή του και τη ροκ σκηνή γυμνή από το τεράστιο ταλέντο του.
Το κείμενο αυτό δεν θα περιοριστεί σε μια απλή ανασκόπηση στην ιστορία του συγκροτήματος ,αλλά στην περιγραφή των συναισθημάτων που προκλήθηκαν από την συναυλία των “Απροσάρμοστων” ,σε ένα μικρό,αλλά ατμοσφαιρικό μπαρ στο Περιστέρι.
Κατά τη μία λοιπόν ανεβαίνουν στην σκηνή τα 3 εναπομείναντα μέλη του συγκροτήματος. Η σκηνή όμως φαντάζει ασφυκτικά μικρή για αυτό το συγκρότημα. Το μαγαζί δυστυχώς είχε λίγο κόσμο,αλλά με το άκουσμα του πρώτου κιόλας κομματιού η ατμόσφαιρα φαίνεται να μεταμορφώνεται.
Η ενέργεια που μετέδιδαν ήταν ανάλογη 18χρονων πιτσιρικιών που παίζουν μουσική σε ένα γεμάτο από κόσμο χώρο. Το 79 ξαφνικά φάνταζε τόσο κοντινό,και τόσο απόμακρο συνάμα γιατί ο πρίγκιπας δεν ήταν μαζί τους. Η φωνή του σίγουρα έλειπε αλλά η αύρα του ήταν εκεί,στην σκηνή μαζί με τα υπόλοιπα μέλη. Η σκέψη που πέρασε λίγο-πολύ από το μυαλό όλων ήταν πως θα ήταν η συναυλία αν ο Παύλος ήταν ακόμα μαζί μας. Κάπου εκεί το μυαλό ξέφευγε και αισθανόσουν τυχερός που άκουγες τα συγκεκριμένα κομμάτια από αυτό το συγκρότημα.
Ο ήχος της παλιά καλής ροκ μουσικής,είναι πλέον σπάνιος και τέτοιες συναυλίες σου δίνουν τη δυνατότητα να ταξιδέψεις στο παρελθόν παρ όλο που δεν είχες βρεθεί ποτέ εκεί. Οι παλιότεροι μας είχαν τη δυνατότητα με μία βόλτα στην Πλάκα να ακούσουν τον Παύλο Σιδηρόπουλο,τότε που καλά καλά δεν υπήρχαν πεζοδρομία και ο ίδιος καθόταν στα χαλίκια και έπαιζε κιθάρα.
Όντας γεννημένοι στη δεκαετία του 90′,έχουμε συμβιβαστεί πια με την ιδέα ότι ο Άσιμος,ο Σιδηρόπουλος, οι Τρύπες και τα Ξύλινα Σπαθιά αποτελούν πλέον μακρινό παρελθόν και υπάρχουν στις αναμνήσεις μας μόνο μέσω της μουσικής τους. Δυστυχώς δεν μπορούμε να γυρίσουμε το χρόνο πίσω σε αυτές τις εποχές,αλλά άπλα να τις αναπολούμε και να νιώθουμε τυχεροί για το θησαυρό που έχουν αφήσει .
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.