Ήταν 2 Σεπτεμβρίου του 1967 όταν κατά τη διάρκεια των εγκαινίων της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης από τη Χούντα, παρουσία ξένων επισήμων και ξένων ΜΜΕ, αντιστασιακοί ανατινάσουν κολόνα της ΔΕΗ και ρίχνουν το σκοτάδι όλους τους χώρους της ΔΕΘ. Αν και μετά από λίγα λεπτά η βλάβη αποκαταστάθηκε, η ενέργεια αυτή προκάλεσε μεγάλη επικοινωνιακή ζημιά στο χουντικό καθεστώς, που πάσχιζε να δείξει διεθνώς ότι στην Ελλάδα επικρατεί ηρεμία. Οι υπεύθυνοι αυτής της αντιστασιακής πράξης, ήταν τα μέλη του Πατριωτικού Μετώπου .
Η σύλληψη και εκτέλεση του Χαλκίδη
Τρεις μέρες μετα, τα ξημερώματα της 5ης Σεπτεμβρίου άνδρες της Ασφάλειας με επικεφαλής τους Τετραδάκο, Κουρκουλάκο και Καραμήτσο έκαναν έφοδο σε διαμέρισμα – γιάφκα στην οδό Φιλελλήνων 55 . Μέσα στο δωμάτιο βρίσκονταν τα μέλη Πατριωτικού Μετώπου Γιάννης Χαλκίδης, Γρηγόρης Παντής και Φερδινάνδος (Νάντης) Χατζηγιάννης.
«Κοιμόμασταν, όταν ακούσαμε δυνατά χτυπήματα στην πόρτα. Ανοίγει ο Χαλκίδης, βγάζει λίγο το κεφάλι του από την πόρτα και βλέπει τους ασφαλίτες, οι οποίοι αφού χτύπησαν την πόρτα υποχώρησαν στο βάθος του διαδρόμου. Ο Γιάννης κλείνει αμέσως την πόρτα και μας ξυπνά λέγοντας: «Σηκωθείτε, ήρθε η Ασφάλεια». Κατευθύνεται στο κρεβάτι του που ήταν δίπλα στο παράθυρο, το οποίο έβλεπε στο φωταγωγό της πολυκατοικίας. Πυροβολούσαν απροειδοποίητα. Οι τρεις νέοι προσπαθούσαν να διαφύγουν από τον φωταγωγό. Τότε τα εκτελεστικά όργανα της δικτατορίας άρχισαν να πυροβολούν εναντίον τους» περιγράφει εκείνη την βραδιά ο Γ. Παντής.
Οι τρεις αγωνιστές που βρίσκονταν μέσα επιχειρούν να διαφύγουν. Ο αιμόφυρτος Γιάννης Χαλκίδης εκτελείται εν ψυχρώ από τον ασφαλίτη Λεπενιώτη, ενώ τραυματίζεται στο πόδι από σφαίρα ο Γρηγόρης Παντής. Ο τρίτος της ομάδας, ο Νάντης Χατζηγιάννης, θα συλληφθεί στο σημείο όπου έπεσε ο Χαλκίδης και θα βασανιστεί άγρια.
Η Αστυνομία της Χούντας εμφάνισε το στυγερό αυτό πολιτικό έγκλημα ως «ανταλλαγή πυροβολισμών μετά αναρχοκομμουνιστών που αντέταξαν ένοπλον βίαν εις επιχειρήσαντα την σύλληψίν των αστυνομικά όργανα». Όμως, οι αγωνιστές του ΠΑΜ ήταν άοπλοι.
Ο Νάντης Χατζηγιάννης, μέλος της ομάδας του Χαλκίδη που βασανίστηκε άγρια μετά τη σύλληψη του, περιγράφει στο βιβλίο του Σπύρου Κουζινόπουλου «Οι Μεγάλες Πολιτικές Δολοφονίες στη Θεσσαλονίκη του 20ού αιώνα»:
«Ηρθαν σαν στυγνοί δολοφόνοι και κάνανε κόσκινο το διαμέρισμα από τις σφαίρες, που έριχναν στα τυφλά. Ηρθαν να δολοφονήσουν τους πάντες, γιατί χαλάσαμε για 5 λεπτά τη φιέστα τους με την έκρηξη στην κολόνα…
Ο ασφαλίτης Αντώνης Λεπενιώτης με προτεταμένο το περίστροφό του πυροβολεί τον Γιάννη πισώπλατα. Την τελευταία σφαίρα την έριξε σχεδόν εξ επαφής. Μπορούσε ο στυγερός δολοφόνος να τον συλλάβει, χωρίς να ρίξει ούτε μια σφαίρα.
Ο βαριά τραυματισμένος Χαλκίδης άφησε την τελευταία του πνοή, με τα όργανα της δικτατορίας να τον κλοτσούν με απερίγραπτη μανία και να τον χλευάζουν, αφήνοντάς τον να ξεψυχήσει στο πεζοδρόμιο αβοήθητος».
Στις 26 Νοεμβρίου 1967 το έκτακτο στρατοδικείο καταδίκασε τους δύο επιζήσαντες σε κάθειρξη 20 χρόνων. Μαζί τους δικάστηκαν άλλοι 36 αγωνιστές. Από αυτούς, 22 καταδικάστηκαν σε ποινές από ισόβια μέχρι φυλάκιση με αναστολή.
Η Χούντα όχι μόνο παρασημοφόρησε τους δολοφόνους του Γιάννη Χαλκίδη, αλλά το 1968, με απόφαση του τότε διορισμένου Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης, για να σβήσει τα ίχνη του εγκλήματός της, άλλαξε ακόμα και το όνομα του δρόμου όπου δολοφονήθηκε, μετονομάζοντας την οδό Φιλελλήνων σε Θ. Νάτσινα (!). Προφανώς γιατί για τους τυράννους της Χούντας, οι ξένοι που αγωνίστηκαν για την ελληνική ελευθερία ήταν παράδειγμα προς αποφυγήν!
Στις 11 Φεβρουαρίου 2008, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης ομόφωνα αποκατέστησε την ιστορική αλήθεια, απορρίπτοντας τη μήνυση του βασανιστή Αντώνη Λεπενιώτη κατά του Νάντη Χατζηγιάννη για «συκοφαντική δυσφήμηση». Ο Λεπενιώτης, τότε, αναγκάστηκε να ομολογήσει, 41 χρόνια μετά, ότι ο Γιάννης Χαλκίδης «δολοφονήθηκε από την ομάδα των ασφαλιτών στην οποία συμμετείχε».
44 χρόνια μετά, στις 4 Σεπτεμβρίου του 2007 το Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης μετονομάζει την οδό Νεμέας – παράλληλη προς την οδό Κωνσταντινουπόλεως – σε οδό Γιάννη Χαλκίδη.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.