Στα πέντε παιχνίδια του ομίλου στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας, η Εθνική επέδειξε ορισμένα εντυπωσιακά ομαδικά στοιχεία. Στο πρώτο της ματς τύπου “ο θάνατός σου, η ζωή μου” αποκαλύφθηκαν οι αδυναμίες της.
Ήταν ένα πολύ καλό μάθημα για τον πρωτάρη σε τέτοιο επίπεδο Φώτη Κατσικάρη. Σε αυτό το τουρνουά ο Έλληνας κόουτς κατάφερε να παρουσιάσει μια ομάδα καλά προπονημένη, με συγκεκριμένο πλάνο στο παιχνίδι της και ικανοποιητική συνοχή.
Δεν θυμάμαι άλλη φορά όπου ο κάθε ένας παίκτης της Ελλάδας είχε τόσο ξεκάθαρο ρόλο στο παρκέ. Οι Παπανικολάου και Αντετοκούνμπο έπαιζαν μισό-μισό τη θέση τρία, με κύρια οδηγία να δίνουν βοήθειες πάνω στο αντίπαλο περιφερειακό σουτ και στις διεισδύσεις. Ο Ζήσης και ο Καλάθης χτυπούσαν είτε με μπάσιμο στο ένας με έναν, είτε με κοψίματα κατά μήκος της τελικής γραμμής, στην πλάτη του αντίπαλου frontcourt. Ο Μπουρούσης, ο Πρίντεζης και ο Καϊμακόγλου έβγαιναν στο χάι-ποστ για να πάρουν την μπάλα, να τη δώσουν χέρι με χέρι στον κοντό και να ρολάρουν προς το καλάθι για το κοντινό σουτ ή την έξτρα πάσα. Ο Βασιλειάδης χρησιμοποιήθηκε αποκλειστικά ως ελεύθερος σκοπευτής. Ο Μάντζαρης έμπαινε για ειδικές αποστολές στην άμυνα και ο Σλούκας για αντίστοιχες στην επίθεση.
Το θελκτικό μπάσκετ των πρώτων ματς βασίστηκε στην υπομονή επιθετικά, με τη διαρκή κίνηση και τις πολλές πάσες μέχρι να βρεθεί το ελεύθερο σουτ ή τουλάχιστον η προσπάθεια με τις καλύτερες προϋποθέσεις επιτυχίας. Στην άμυνα, οι παίκτες μας είχαν ταχύτατες περιστροφές και αλληλοκαλύψεις, βγάζοντας τους αντίπαλους έξω από το παιχνίδι τους.
Όλα αυτά καλά, απέναντι σε υποδεέστερες ποιοτικά ομάδες (Σενεγάλη, Φιλιππίνες, Πουέρτο Ρίκο) και σε ομάδες που βάσιζαν όλο το παιχνίδι τους σε 2-3 παίκτες (Κροατία, Αργεντινή). Κόντρα στην Σερβία, τα πράγματα έμελλε να είναι διαφορετικά.
Ο Σάσα Τζόρτζεβιτς και το επιτελείο του αποδείχθηκαν πολύ καλά διαβασμένοι. Θα έλεγε κανείς ότι προετοιμάζονταν για αυτό το ματς πριν ακόμα παίξουν με τους Ισπανούς στον όμιλο, καθώς είχε γίνει ξεκάθαρο ως τότε πως θα έβγαιναν τέταρτοι και θα αντιμετώπιζαν ή την Ελλάδα ή την Αργεντινή.
Οι Σέρβοι έδωσαν στην Εθνική μας μία γεύση από το δικό της φάρμακο, όπως λέει μια αμερικανική έκφραση. Από την αρχή γύριζαν γρήγορα την μπάλα στην επίθεση, καταφέρνοντας έτσι να αποφεύγουν τις παγίδες μας. Και κατά τη διάρκεια του τρίτου δεκαλέπτου σταμάτησαν τα νταμπλ τιμ και τις αμυντικές βοήθειες έξω από την ρακέτα, προκαλώντας τους παίκτες μας να τους κερδίσουν στο ένας εναντίον ενός.
Τότε ακριβώς κατέρρευσε η επίθεσή μας. Το ενδεδειγμένο θα ήταν να χτυπήσουμε στο πικ-εν-ρολ – μόνο που δεν το είχαμε χρησιμοποιήσει καθόλου από την αρχή του τουρνουά και ούτε είχαμε τους κατάλληλους παίκτες για να το κάνουμε.
Ο Κατσικάρης βλέποντας το τέλμα, προχώρησε στην αμέσως επόμενη λογική κίνηση. Σχήμα με τρία γκαρντ (Ζήσης, Καλάθης, Σλούκας) για πιο γρήγορες επιθέσεις πριν προλάβουν να στηθούν οι άλλοι πέντε. Μόνο που ούτε αυτό λειτούργησε. Όπως δεν λειτούργησε και το ελαφρύ σχήμα με Πρίντεζη-Καϊμακόγλου στο 4 και στο 5 που χρησιμοποιήθηκε για λίγα λεπτά στη συνέχεια.
Η έλλειψη ενός ψηλού με μακρινό σουτ πάνω σε άμυνα (π.χ. Φώτσης), που θα βοηθούσε να ανοίξει η ρακέτα, ήταν εμφανής. Μοιραία, οι Σέρβοι απέκτησαν τον πλήρη έλεγχο του ματς και προκρίθηκαν με άνεση στο τέλος.
Το πλεονέκτημα της Σερβίας χτίστηκε σταδιακά από το πρώτο ημίχρονο, όταν δεν μας έδωσαν τη δυνατότητα να τρέξουμε έστω ένα μικρό σερί και να πάρουμε κεφάλι στο σκορ, όπως συνηθίζαμε να κάνουμε στα προηγούμενα ματς.
Εκ των προτέρων ξέραμε ότι ο Ραντούλιτσα και ο Κρίστιτς θα πετύχαιναν πόντους ποστάροντας τον Μπορούση, ο οποίος δεν ήθελε να φορτωθεί με φάουλ ελλείψει άλλου αξιόπιστου σέντερ. Αυτό που μας πλήγωσε περισσότερο ήταν τα τρίποντα του Τεόντοσιτς (ίσως ο μοναδικός παίκτης παγκοσμίως που κάνει heat check έπειτα από μόλις ένα εύστοχο σουτ) και του Μπογκντάνοβιτς σε μακρινές ή δύσκολες προσπάθειες. Γιατί είχαμε κάνει την στρατηγική επιλογή να ξεκινάμε την άμυνά μας έξω από τη γραμμή των 6,75μ. προκειμένου να αποφύγουμε αυτό ακριβώς.
Η ευστοχία των Σέρβων από την περιφέρεια, σε συνδυασμό με το εξαιρετικό ματς του Κάλινιτς στην επίθεση και του Μπιέλιτσα στην άμυνα και τα μπλοκ άουτ, έδωσαν το κάτι παραπάνω στον Τζόρτζεβιτς και την παρέα του ώστε να περάσουν εκείνοι στους τελευταίους 8 του τουρνουά.
Τώρα, η επόμενη μέρα για τη δική μας Εθνική φαντάζει ελπιδοφόρα. Αρκεί να διατηρήσουμε την εμπιστοσύνη μας στο πλάνο του Κατσικάρη και των βοηθών του.
Εφόσον ο Σπανούλης αποφασίσει να επανενταχθεί στο ρόστερ για το Ευρωμπάσκετ του 2015, αυτό θα μας δώσει μια ώθηση για να πάμε ψηλότερα. Αρκεί ο V-Span να αποδεχθεί πώς πρέπει εκείνος να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα της ομάδας και όχι η ομάδα στα δικά του. Αυτό σημαίνει όχι κατάχρηση ντρίμπλας και ατομικών προσπαθειών, τουλάχιστον για τρία δεκάλεπτα. Αν το ματς είναι κλειστό ή έχει στραβώσει, τότε ο Σπανούλης μπορεί να κουβαλήσει τους υπόλοιπους. Είναι ένα στοιχείο που μας έλειπε στην Ισπανία.
Επιπλέον, πρέπει οπωσδήποτε να βρούμε έναν ακόμη ανταγωνιστικό σέντερ. Δηλαδή βασικά να πείσουμε τον Κουφό ότι οι σκάουτερ του ΝΒΑ παρακολουθούν στενά τα μεγάλα τουρνουά Εθνικών ομάδων, οπότε η έκθεσή του εκεί είναι καλό πράγμα για την καριέρα του (ρωτήστε τον Ζόραν Ντράγκιτς επ΄ αυτού).
Ο μικρός χαμός που ακολούθησε την άρνησή του να παίξει φέτος (και που δυστυχώς έφτασε σε μερικές περιπτώσεις σε επίπεδο εθνικιστικού παραληρήματος), επισκίασε την απογοήτευση του Κατσικάρη για το καθαρά αγωνιστικό σκέλος. Ο κόουτς ήξερε ότι, με βάση το πώς ήθελε να παίξει η ομάδα, η απόφαση του Κουφού θα έκανε τη διαφορά μεταξύ μιας πρόωρης εξόδου στους 16 και μιας πιθανής συμμετοχής στα ημιτελικά. Όπως και έγινε.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.