Στις 19 Μαρτίου γράφτηκε ένα ακόμα όνομα στην λίστα με τα θύματα των εργατών για το Μουντιάλ της Βραζιλίας. Ο 23χρονος Φάμπιο Χάμιλτον ντα Κρουζ έπεσε από σκαλωσιά ύψους 8 μέτρων και έχασε τη ζωή του για ένα χαμηλό μεροκάματο, πληρώνοντας την ανευθυνότητα υπουργών και αρμοδίων.
Η πίεση να κατασκευαστούν εγκαίρως τα 12 στάδια είναι τεράστια, αλλά το βάρος της διοργάνωσης έχει πέσει στις πλάτες των εργαζομένων.Ένα ανυπολόγιστο φιάσκο προδιαγράφεται σε περίπτωση που δεν είναι όλα στο χρόνο τους, μπροστά στο οποίο οι θάνατοι των εργατών αντιμετωπίζονται ως παράπλευρες απώλειες.
“Το μουντιάλ θα γίνει κανονικά”, διαβεβαιώνουν οι Βραζιλιάνοι. Έχει προλάβει ήδη όμως να βαφτεί με αίμα. Συνολικά 9 εργάτες έχουν χάσει τη ζωή τους, επτά σε ατυχήματα, δύο από ανακοπή καρδιάς. Τα 18ώρα αποτελούν κανόνα, η ξεκούραση είναι για τους Βραζιλιάνους εργάτες άγνωστη λέξη. Παλεύουν για την επιβίωση, φλερτάροντας την ίδια ώρα κάθε στιγμή με το θάνατο.
Γυρίζω πίσω το χρόνο και θυμάμαι τις προετοιμασίες για τους Ολυμπιακούς του 2004. Η Αθήνα φέρνει σε μεγάλο εργοτάξιο, ενώ τηλεοράσεις και ραδιόφωνα κυριαρχούνται από τις σχετικές καμπάνιες. Ξεκινούν από την επιστροφή των αγώνων στη χώρα που τους γέννησε και καταλήγουν στην ανάπτυξη.
Το πακέτο περιλαμβάνει καινούρια στάδια, δρόμους και ανακαινισμένους σιδηροδρομικούς σταθμούς. Κάποιοι φωνάζουν για υπερβολικό κόστος, έργα χωρίς πλάνο αξιοποίησης για την επόμενη μέρα της διοργάνωσης. Οι αντιδράσεις σκεπάζονται από θριαμβολογίες.
Όλα τα έργα γίνονται στην ακτίνα που μπορεί να πιάσει το μάτι. Πίσω από τη βιτρίνα η Αθήνα των κοινωνικών ανισοτήτων μένει όμως ίδια και απαράλλαχτη. Στον πρώτο παράλληλο των σταθμών, οι εικόνες εξαθλίωσης που έχουν ενταθεί ακόμα περισσότερο στην εποχή του Μνημονίου, ήταν ακόμα εκεί. Φτωχοί, πρεζάκια, πουτάνες είχαν απλώς στριμωχτεί για τις ανάγκες των Ολυμπιακών.
Οι εργαζόμενοι δουλεύουν σα σκλάβοι. Ατελείωτα ωράρια και θύματα της προχειρότητας των από πάνω. Γίνονται ατυχήματα, που δεν είναι ατυχήματα, γιατί οι συνθήκες είναι απάνθρωπες.
Οι Ολυμπιακοί γίνονται, αλλά αφήνουν καμένη γη. Αποτελούν τη συνέχεια των γκλαμουράτων διοργανώσεων με ελάχιστα μακροπρόθεσμα, αλλά και τη συνέχεια της καταπάτησης των εργασιακών δικαιωμάτων.
Το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται σε κάθε μεγάλη διοργάνωση. Στη Νότια Αφρική το Μουντιάλ δεν πήρε από πάνω της τον τίτλο της χώρας των αντιθέσεων. Οι εργαζόμενοι όχι μόνο δεν πήραν τους μισθούς τους, αλλά χτυπήθηκαν κι από την αστυνομία επειδή τους διεκδίκησαν.
Στο Κατάρ, περισσότεροι από 450 Ινδοί μετανάστες έχουν πεθάνει σ’ εργοτάξια για το Μουντιάλ του 2022. Και έτσι η μεγάλη γιορτή του ποδοσφαίρου έχει μετατραπεί σε βασανιστήρια για χιλιάδες εργαζομένους.
Παρότι θέλω να δω τον Μέσι να παίζει μπαλάρα με την Αργεντινή, τον Ρονάλντο να κάνει τα δικά του μαγικά, τον Σουάρες να “πυροβολεί” ασταμάτητα, δεν θα δω το μουντιάλ της Βραζιλίας. Κάθε δική τους κλωτσιά, θα μου θυμίζει τις κλωτσιές στα δικαιώματα των Βραζιλιάνων εργατών.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.