Ένα από τα πρώτα πράγματα που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση ήταν να αφαιρέσει τα προστατευτικά κιγκλιδώματα από το προαύλιο της Βουλής σε μια κίνηση συμβολική, αλλά και ουσιαστική. Τα κάγκελα υποδήλωναν τον φόβο της προηγούμενης κυβέρνησης απέναντι στις διαδηλώσεις, ενώ παράλληλα η τοποθέτησή τους ήταν μια μορφή επίδειξης δύναμης στην λογική ότι: κάνουμε ό,τι θέλουμε στη Βουλή. Αν γουστάρουμε της βάζουμε και φράχτη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έβγαλε τα κάγκελα και έδωσε πνοή ελευθερίας. Η Βουλή είναι προσιτή στους πολίτες και η κυβέρνηση δείχνει ότι δεν φοβάται αυτούς που διεκδικούν. Αντιστοίχως, είδαμε την ίδια λογική με τον υπουργό Παιδείας Αριστείδη Μπαλτά που δέχτηκε χωρίς παροξυσμούς τύπου Φορτσάκη φοιτητές στο γραφείο του, ενώ είδαμε να μην ανοίγει ρουθούνι στις πολυήμερες καταλήψεις στους ρ/σ του κόμματος. Αστυνομική παρέμβαση δεν υπήρξε ούτε τώρα, με την διαμαρτυρία των αναρχικών μπροστά στην είσοδο της Βουλής.
Για κάποιους η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ να μην επιστρατεύει την αστυνομία ώστε να αντιμετωπίσει διαδηλωτές και καταληψίες, ερμηνεύεται ως στάση ανοχής. Στην πραγματικότητα αποτελεί διαφορά αντίληψης. Δεν χρειάζεται να ξυλοφορτώνεις όποιον διαμαρτύρεται. Επειδή μας συνήθισε η προηγούμενη κυβέρνηση σε αυτή την τακτική, όπως και οι προηγούμενες αυτής, δεν σημαίνει ότι έτσι διασφαλίζεται η δημοκρατία. Το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει. Η επιλογή της καταστολής σημαίνει την καταπάτηση του δικαιώματος να υποστηρίζεις κάτι αντίθετο από την κυβέρνηση, να εκφράζεις τη διαφορετική οπτική σου πάνω στα πράγματα.
Περισσότερο ανησυχητική είναι η μόνιμη παρουσία φασιστών και διαπλεκόμενων σε σκάνδαλα μέσα στη Βουλή, παρά η μεμονωμένη “επίσκεψη” μερικών αναρχικών με το πανό τους. Γιατί λοιπόν ενοχλούν οι αναρχικοί στη Βουλή; Ή μάλλον ποιους ενοχλούν; Σίγουρα ενοχλούν τους πολιτικούς χώρους και τους πολιτικούς που έμαθαν αλλιώς. Που έμαθαν να έχουν τη Βουλή φρούριο και την αστυνομία όργανο προστασίας των συμφερόντων, των δικών τους. Η εικόνα να πλησιάζουν τόσο κοντά όσο ποτέ στο απόρθητό τους, αυτοί που διεκδικούν, είναι λογικό να τους συγκλόνισε και να τους έλουσε με φόβο.
Παράλληλα επιχειρείται ξανά η ενεργοποίηση των συντηρητικών κοινωνικών αντανακλαστικών με απώτερο σκοπό την λαϊκή απαίτηση για σκληρότερη αστυνομία. Άρα και την υποβολή του ΣΥΡΙΖΑ μπροστά σε ένα ακόμη δίλημμα. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ υποκύψει, σκληραίνοντας τις αστυνομικές παρεμβάσεις, θα είναι ίδιος με αυτούς που κατήγγειλε στο πρόσφατο παρελθόν. Αν δεν υποκύψει θα χαράξει τον δικό του δρόμο και θα επιμείνει στην εδραίωση μιας άλλης αντίληψης. Μπορεί άμεσα να μην του βγει σε καλό, αλλά μακροπρόθεσμα, θα έχει πετύχει να ακούμε περισσότερο ο ένας τον άλλο. Να έχουμε περισσότερη δημοκρατία. Άρα και λιγότερα πρόβατα που θα “μασάνε” από την κριτική όσων θέλουν τη Βουλή “φρούριο”.
ΥΓ: Αν τα αιτήματα των αναρχικών είναι δίκαια ή άδικα, εκπληρωμένα ή ανεκπλήρωτα είναι άλλο θέμα. Όπως άλλο θέμα είναι και το αν έχει νόημα το μπαράζ ακτιβισμών που συνδυάζεται από ισοπεδωτική ρητορική για τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι δεδομένο ότι η πολιτική συγκυρία ευνοεί την αυξημένη πίεση για τη δικαίωση αιτημάτων χρόνων, άρα οι κινητοποιήσεις και οι ακτιβισμοί δεν μπορούν παρά να έχουν θέση στη σημερινή πραγματικότητα. Από την άλλη, η ισοπέδωση, μιας κυβέρνησης που σε αντιμετωπίζει διαφορετικά, αποτελεί τουλάχιστον αστοχία. Είναι σαν να πριονίζεις το κλαδί που κάθεσαι, βάζοντας σε κίνδυνο να σπαταληθεί μια μοναδική ευκαιρία να αλλάξει κάτι.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.