Αν το σύμπαν συνωμοτεί για να αποκτήσεις κάτι που επιθυμείς πολύ, τότε δεν υπάρχει πιο αντιπροσωπευτικό παράδειγμα για να το περιγράψεις από τους Γιώργο Μητρογιαννόπουλο, την Γεωργία Κοκορίγκου και την μπάντα τους.
Η συνάντησή μας έγινε την ηλιόλουστη Κυριακή παρέα με καφέ και ατέλειωτη ώρα συζήτησης. Όχι μόνο με συνεπήραν, αλλά ένιωσα ότι ταξίδευα σε ένα παραμύθι ανυπομονώντας να ξεπηδήσω από σελίδα σε σελίδα, καθώς εκείνοι το ξεφύλλιζαν. Είναι ρεαλιστές αλλά ταυτόχρονα ονειροπόλοι, γνήσιοι και αυθόρμητοι, έχουν αυτογνωσία και ταυτόχρονα αυτοσαρκάζονται. Ενώ, αποδεικνύουν έμπρακτα την αξία της ομαδοσυνεργατικής πρακτικής και είναι ανοιχτοί σε επιρροές και ερεθίσματα που οι ίδιοι θεωρούν αξιόλογα, ώστε να τα εντάξουν στην δουλειά τους. Έχουν όνειρα, συνείδηση και αξίες που τους οδηγούν στο δρόμο της αλλαγής αυτού του κόσμου ξεκινώντας από τον μικρόκοσμό τους για να καταλήξουν σε μία ευρύτερη αλλαγή. Ανήκουν στο “νέο ρεύμα” μουσικών της εποχής μας και αυτό είναι ότι πιο παρήγορο και αισόδοξο.
Ο Γιώργος Μητρογιαννόπουλος με τη συντάκτρια του 3pointmagazine, Έφη Γιάννου.
Πως ξεκινήσατε την μουσική; Ποια ήταν η αφορμή;
Γεωργία: Ήμουν 10 χρονών, πήγαινα δημοτικό. Τότε λοιπόν μας προσέγγισε ένας καθηγητής, ο οποίος μας έκανε μαθήματα μουσικής. Θυμάμαι που τα επέλεξα όλα, στη συνέχεια έμαθα για τα μουσικά σχολεία. Ο καθηγητής μας προετοίμασε και έδωσα εξετάσεις, στις οποίες πέρασα και μπήκα στο μουσικό σχολείο Αλίμου. Κάπως έτσι θα έλεγα ήταν το ξεκίνημά μου.
Η Γεωργία Κοκορίγκου είναι νηπιαγωγός, απόφοιτος του Τ.Ε.Α.Π.Η. , Ε.Κ.Π.Α. και το επάγγελμά της αφορά τις σπουδές της. Ενώ παράλληλα ασχολείται και με την μουσική.
Γιώργος: Έπαιζα κιθάρα από το σχολείο. Θυμάμαι λοιπόν να παίζω διάφορα τραγούδια. Επειδή όμως δεν τα έπαιζα πολύ σωστά, αλλά τα έπαιζα με δικές μου μελωδίες – βέβαια οι στίχοι ήταν σωστοί (γέλια)- σκέφτηκα να ξεκινήσω να γράφω δικά μου τραγούδια. Στη συνέχεια πήγα στο ωδείο για να μάθω κιθάρα, τότε συνειδητοποίησα ότι το δυνατό μου σημείο είναι να γράφω κομμάτια, έτσι κατευθύνθηκα προς αυτή την κατεύθυνση προσπαθώντας να εξελίξω τον τρόπο που έγραφα (θεματολογίες, αρμονίες κ.ο.κ.). Έπειτα κάναμε μια εφηβική μπάντα, “τις ανεξίτηλες νότες”. Πέρασαν τα χρόνια, μπήκα στο Πανεπιστήμιο, άφησα για λίγο την μουσική ώστε να τελειώσω με τις σπουδές μου, αποφοίτησα, βρήκα δουλειά και ασχολήθηκα ξανά με την μουσική ξέροντας πια τι ακριβώς θέλω να κάνω, συνειδητοποίησα ότι ήθελα να γίνω τραγουδοποιός της εποχής μας και επικεντρώθηκα σε αυτό.
Ο Γιώργος είναι μαθηματικός, απόφοιτος του Ε.Κ.Π.Α. και εργάζεται ως καθηγητής μαθηματικών. Ταυτόχρονα κάνει και ζωντανές εμφανίσεις με την μπάντα τους. Τα πρώτα του δισκογραφικά βήματα έγιναν με την κυκλοφορία του πρώτου CD-single της ”4ης Ακρόασης” της Μικρής Άρκτου” απ’ όπου και διακρίθηκε με το τραγούδι του ”Ο Δράκος”.
Η κοινή σας πορεία με την Γεωργία πως προέκυψε;
Προέκυψε πριν πέντε χρόνια. Και οι δύο ασχολιόμασταν με την μουσική, οπότε μας γεννήθηκε η επιθυμία να κάνουμε κάτι μαζί. Αγοράσαμε λοιπόν πολύχρωμα μουσικά όργανα “παιχνίδια” και ξεκινήσαμε να πειραματιζόμαστε. Η Γεωργία ξεκίνησε με πιανίκα και στη συνέχεια ασχολήθηκε με το ακορντεόν. Κάπως έτσι πειραματικά λοιπόν ξεκινήσαμε. Εκείνη την περίοδο μάλιστα κάναμε την πρώτη μας συναυλία στην Αυλαία με τους encardia.
Αν σας ρωτήσει κάποιος “τι είστε;” (για το μουσικό είδος) η απάντηση είναι έντεχνοι; Βάζετε ταμπέλα δηλαδή;
Κοίταξε, όλα αυτά είναι πολύ σχετικά. Ποιος είναι αυτός που μπορεί να χαρακτηρίσει κάποιον έντεχνο και κάποιον άλλον όχι; Με τι κριτήρια δηλαδή; Γενικά δεν μας αρέσουν οι ταμπέλες, η μπάντα μας κάνει ένα πάντρεμα με επιρροές από διάφορα μουσικά είδη. Κινούμαστε σε ήχο ”έντεχνο” αλλά μπολιασμένο με διάφορα είδη μουσικής όπως παραδοσιακό, ροκ, τζαζ κλπ, επηρεασμένοι από τους τραγουδοποιούς της εποχής μας. Τώρα για να μπορέσουμε να “συνεννοηθούμε”, εντάξει, κάνουμε έντεχνο αλλά δεν βάζουμε ταμπέλες.
Γιώργος: Πάνω σε αυτό που λέμε έχει ενδιαφέρον το γεγονός ότι για την δημιουργία του δίσκου δουλέψαμε πάνω από είκοσι άτομα και όσοι βοήθησαν το έκαναν αφιλοκερδώς. Επίσης, όλοι μας δουλεύουμε ως ομάδα, οι ιδέες, οι απόψεις του καθενός μετράνε εξίσου. Μπορούμε να προσαρμοζόμαστε και να τροποποιούμε κάθε φορά κάτι σύμφωνα με τον τρόπο που ταιριάζει στον καθένα. Δοκιμάζουμε, εξελισσόμαστε..και όταν είμαστε έτοιμοι να παρουσιάσουμε κάτι αξιόλογο τότε θα το κάνουμε. Διαφορετικά δεν υπάρχει λόγος.
Ναι, όμως αυτό δεν είναι υποκειμενικό;
Σίγουρα είναι υποκειμενικό. Οπότε πορευόμαστε κάθε φορά σύμφωνα με αυτό που αξιολογούμαι εμείς ως ομάδα, “αξιόλογο” ή “άρτιο”. Γενικά προσπαθούμε το υλικό που προωθούμε να είναι αξιόλογο και να έχει κάποιο νόημα να “δημοσιευθεί”, είτε είναι φωτογραφικό υλικό, είτε μουσικό. Αυτό που μετράει επίσης για εμάς είναι την στιγμή που τραγουδάμε και είμαστε στη σκηνή να μπορέσουμε να μεταδώσουμε το συναίσθημα στους ακροατές, αν καταφέρουμε να μετακινήσουμε τον ακροατή συναισθηματικά αυτό για εμάς είναι πολύ σημαντικό. Μέσα από αυτό ο “άνθρωπος” κάνει πολλές διεργασίες (σκέψεις, συναισθήματα κλπ). Όπως για παράδειγμα οι φωτογραφίες που επιλέγουμε να ανεβάσουμε. Δεν μας αρέσουν τα βεβιασμένα πράγματα, αντίθετα εικόνες ή μελωδίες που “βγάζουν συναίσθημα”, τουλάχιστον για εμάς. Νόημα έχει ο ένας, έστω ο ένας που θα έρθει να σε δει να νιώσει κάτι, να έχει και εκείνος ένα “στόχο”.
Μιας και μιλάμε για το διαδίκτυο, θεωρείτε ότι είναι ένα μέσο πιο αξιοκρατικό; Για παράδειγμα παλιότερα ήταν πολύ πιο δύσκολο να μπορέσει να δείξει κάποιος την “δουλειά” του αν δεν ήταν δικτυωμένος. Πλέον όμως δεν είναι πιο “δίκαιο”..
Γενικά το διαδίκτυο προσφέρει πολλές ευκολίες. Δεν ξέρουμε αν είναι αξιοκρατικό και πάλι μέσα στον καταιγισμό της πληροφορίας που υπάρχει. Πάλι κάποιος αξιόλογος μπορεί να μην “φανεί”. Αξιοκρατικό ή μη είναι ένα μέσο, το οποίο προσφέρει πρόσβαση σε όλους, αυτό είναι πολύ ωραίο. Γενικά κάπου στη μέση είναι η άποψή μας. Είναι και καλό και κακό. Όλα έχουν να κάνουν με τον τρόπο χρήσης. Και αξιοκρατικό να μην είναι, έχει σημασία να είναι ειλικρινές. Στο youtube υπάρχουν άπειροι μουσικοί, εκεί η πληροφορία χάνεται. Είναι σα να έχω αναμμένο ένα φως στο σπίτι μου, αν περάσουν κάποιοι από το δρόμο και το δουν, έχει καλώς, από την άλλη μπορεί κάποιος να μην δει ποτέ το φως από το σπίτι σου. Γενικά, μπαίνεις στη διαδικασία της επιλογής, κάτι που θα αποτελέσει αφορμή για να μάθεις την δουλειά κάποιου περισσότερο. Όπως και στη δια ζώσης επικοινωνία, κάποιος μπορεί να σε δει σε ένα live και θα θέλει να σε ακολουθήσει για τους δικούς του λόγους. Έτσι και στο διαδίκτυο (που είναι πολύ ισχυρό μέσο). Είναι πολύ όμορφο να δημιουργούνται ομάδες και να συμπορεύονται, να έχουν κοινά στοιχεία και να βρίσκουν κάτι κοινό.
Σας τρομάζει να “γίνετε” εμπορικοί;
Η αποδοχή δεν είναι κάτι κακό, το κακό είναι ο αυτοσκοπός, η αυτοπροβολή και η προσπάθεια γι’ αυτό. Γεμίζεις όταν το μήνυμα πηγαίνει στον ακροατή. Ακόμα και σε έναν. Υπάρχει ικανοποίηση αποδοχής, αλλά αυτό υπάρχει παντού είτε κάνεις τέχνη, είτε όχι. Όλοι μας θέλουμε να αρέσουμε ή να είμαστε ο καλύτερος εαυτός μας. Από κει και πέρα ο καθένας με τον τρόπο που επιλέγει, πορεύεται. Τυχαίνει σε εμάς να είναι η μουσική και έχει σημασία για εμάς να μπορέσουμε να πάρουμε στο ταξίδι μας κάποιον. Σε αυτό το καράβι, που πριν το είπαμε ομάδα. Κάποιοι όταν έχουν αυτοσκοπό την προβολή, μπορούν να πατήσουν επί πτωμάτων για να το καταφέρουν. Άρα εκεί, χάνεται ο στόχος της τέχνης. Αυτό το δημιουργεί η ανάγκη της προβολής και χάνεται η ουσία. Παύεις να το ευχαριστιέσαι και εσύ. Μας αρέσει να νιώθουν οι άλλοι αυτό που νιώθουμε εμείς. Πρέπει να πιστεύεις σε αυτό που κάνεις, να έχεις εμπιστοσύνη στη δουλειά σου (σε κάποιους αρέσει, σε κάποιους δεν αρέσει), να μην είσαι μίζερος. Εννοείται όταν κάνεις τέχνη επιζητάς την προβολή για να νιώσει ο άλλος αυτό που νιώθεις και εσύ. Ειδάλλως ας καθόμασταν ο καθένας μόνος του να ακούει ή να παίζει μουσική στο σπίτι του. Νόημα έχει η συμπόρευση και το να “φτάσει το μήνυμα” που θέλεις κάπου. Το ζήτημα είναι να καταφέρεις να αποφύγεις την παγίδα της πλεονεξίας γιατί αυτό μπορεί να σε καταστρέψει.
Η οικονομική κρίση δημιούργησε την τάση να σπάσει το “μονοπώλιο” και να αναδυθούν αξιόλογοι καλλιτέχνες στην επιφάνεια; Γιατί αυτό που ίσχυε ήταν ένα δίκτυο στο οποίο αν δεν ήσουν ενταγμένος δεν θα μπορούσες να ακουστείς..
Η φαινομενικά “οικονομική κρίση” που οριοθετήθηκε το 2009-2010 ήταν μια κρίση που υπήρχε πολλά χρόνια. Ήταν μια κρίση αξιών. Μια τεράστια φούσκα που οδηγούσε τους ανθρώπους να γίνουν τελικά κενοί εσωτερικά. Ανεξάρτητες κινήσεις πάντα υπήρχαν από δισκογραφικές ή από άτομα ξεχωριστά αλλά δεν είχαν τόσο μεγάλη αποδοχή λόγω του lifestyle. Ο θανάσης Παπακωνσταντίνου για παράδειγμα είχε ξεκινήσει πολλά χρόνια πριν, δεν υπήρχε όμως η ίδια αποδοχή εκείνα τα χρόνια του lifestyle, όσο υπάρχει τώρα που αναθεωρήθηκαν κάποια πράγματα.
Υπάρχουν στα τραγούδια σας στοιχεία της παράδοσης, πχ ηπειρώτικες μελωδίες.
Υπάρχει λόγος που θα επιλέξουμε σε ένα τραγούδι μας να υπάρχει γκάιντα ή ηπειρώτικη μελωδία. Υπήρξε μια ανάγκη να νιώσουμε, να δείξουμε τι είναι σημαντικό για εμάς. Για κάποιο λόγο υπήρξαν αυτοί οι ρυθμοί, αυτές οι μουσικές. Όλο αυτό δείχνει επίσης και το στίγμα (καταγωγή) και υπάρχουν κάποια στοιχεία σημαντικά. Υπήρξε περίοδος, όπου η παραδοσιακή μουσική σνομπάρονταν από μεγάλη μερίδα, μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό του Αμερικάνικου ονείρου που λέγαμε και πιο πριν. Είναι ωραίο αυτό το πάντρεμα παραδοσιακής μουσικής, κλασσικής, τζαζ κρατάς ή παίρνεις κάποια στοιχεία και φτιάχνεις κάτι νέο. Αυτό δεν είναι κακό, είναι μια εξέλιξη. Θεωρούμε ότι στις μέρες μας δημιουργείται ένα νέο μουσικό ρεύμα.
Τα πράγματα στα μαγαζιά που παίζουν οι μουσικοί έχουν αλλάξει..
Αν είσαι πολύ ανατρεπτικός θα καταλήξεις να απομονωθείς. Μπορείς όμως να βάλεις τα όριά σου. Πράγματι τα πράγματα δεν είναι τόσο καλά, όλοι δουλεύουν με ποσοστά, κατανάλωση κλπ, το θέμα είναι που βάζεις εσύ τα όρια. Κάποιες φορές χρειάζεται να βάζεις νερό στο κρασί σου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα δεχτείς να σε ισοπεδώσουν ή να ευτελιστεί η δουλειά σου. Σε καμία περίπτωση.
Εμείς ταξιδεύουμε με την μουσική σας. Εσείς πως ταξιδεύετε;
Νομίζουμε ότι υπάρχουν κάποια στάδια σε αυτό. Στην αρχή ταξιδεύεις μόνος, στη συνέχεια με την μπάντα σου και στο τέλος με τον κόσμο. Αν καταφέρεις να ταξιδέψεις μόνος σου σιγά- σιγά θα γίνουν και τα άλλα δύο. Αν όχι, τότε είναι δύσκολο να ταξιδέψεις με τους υπόλοιπους. Σημαντικό είναι να καταφέρεις να αποδεσμευτείς από τις ανασφάλειες και τα άγχη σου εκείνη την στιγμή και μετά όλα έρχονται μόνα τους. Οι στίχοι και η μουσική είναι ικανά να σε πάνε όπου θέλουν.
Πιστεύετε ότι οι καλλιτέχνες πρέπει να παίρνουν θέση σε θέματα που αφορούν την πολιτική, τον φασισμό και ούτω καθεξής;
Όλοι πρέπει να παίρνουμε θέση σε αυτά τα ζητήματα. Στις παρέες μας, στη ζωή μας. Οι καλλιτέχνες μπορούν να μιλούν μέσα από τα τραγούδια τους άμεσα και έμμεσα αλλά ταυτόχρονα αν κρίνουν ότι πρέπει να πάρουν θέση για κάτι, τότε ναι πρέπει να παίρνουν, όπως όλοι μας.
Γεωργία ως παιδαγωγός πιστεύεις ότι οι τέχνες γενικά, αλλά και η μουσική πιο ειδικά μπορεί να παίξει ρόλο ώστε να δημιουργηθούν συνειδήσεις και τελικά να υπάρξει μια νέα γενιά ανθρώπων διαφορετικοί από εμάς; Θα ήθελες ένα σχολείο διαφορετικό σύμφωνα με τα δικά σου πιστεύω τα οποία κινούνται σε παιδοκεντρικές και βιωματικές μεθόδους;
Αυτό είναι κάτι που το σκέφτομαι. Θα ήθελα να δημιουργήσω κάτι νέο το οποίο θα συνδυάζει τα οφέλη της μουσικής. Όλοι ξέρουμε πόσο καλό κάνει η μουσική, η αξία της μουσικής, πόσο μάλλον σε έναν άνθρωπο που είναι υπό διαμόρφωση. Αν τα πρώτα ερεθίσματα που έχεις ως άτομο αφορούν την τέχνη όλο αυτό μόνο καλό μπορεί να κάνουν. Είναι ο μόνος υγιής τρόπος που μπορεί να συμβάλλει στη δημιουργία ενός ανθρώπου με παιδεία. Υπάρχει μια παγίδα αν ο παιδαγωγός πάρει άμεσα θέση για ένα ζήτημα, τα όρια είναι λεπτά. Οι τέχνες όμως προσφέρουν την ευκολία της εξέλιξης με υγιή τρόπο και της καλλιέργειας συνειδήσεων και ανθρώπων. Αυτό μπορεί να οδηγήσει στην αλλαγή του κόσμου.
Σε αυτό που λες τώρα, παρατηρείται το φαινόμενο οι νέοι (έφηβοι) να έχουν την τάση να ανήκουν σε κάποια ομάδα και το λέω αυτό και με αφορμή την άνοδο της χα και πολλούς νέους να την υποστηρίζουν..
Αυτό θα ήταν πολύ πιο ανοιχτό και εύκολο αν γινόταν με ένα τρόπο όπου το παιδί θα ερχόταν σε ένα πλαίσιο με εσένα να έχεις, όχι το ρόλο του μεταδότη της γνώσης, αλλά του βοηθού μιας ομάδας για εξέλιξη. Να κάνεις δηλαδή το έδαφος καρποφόρο για τον μαθητή. Το θέμα είναι να μπορείς να συνδυάσεις τις γνώσεις που έχεις και να τις προσαρμόζεις σε κάθε πλαίσιο, ώστε να δημιουργηθούν όσο το δυνατόν καλύτεροι άνθρωποι. Για παράδειγμα, αν δεχτείς ότι στην Ελλάδα έτσι γίνονται τα πράγματα και δεν προσπαθήσεις, γιατί σε βολεύει αυτός ο τρόπος είναι λάθος. Έχεις να κάνεις με την δημιουργία νέων ανθρώπων και πρέπει ο στόχος να είναι η δημιουργία καλύτερων ανθρώπων και οι τέχνες μπορούν να το κάνουν αυτό.
Πιστεύετε δηλαδή ότι η αλλαγή- επανάσταση έρχεται από τον μικρόκοσμό μας πρώτα και στη συνέχεια γίνεται μαζική;
Ναι αυτό το υποστηρίζουμε και στην προσωπική μας ζωή. Αν περιμένεις μια γενική αλλαγή είναι μάταιο. Αν αλλάξεις και βελτιωθείς ως άτομο στη ζωή σου και αυτό προσπαθήσεις να το μεταδόσεις, τότε ναι, μπορεί να γίνει και αλλαγή σε ευρύτερο επίπεδο. Ο τρόπος ζωής σου και η προσωπική σου εξέλιξη η εσωτερική ή έστω η προσπάθεια γι’ αυτή αμέσως σε πάει σε έναν άλλο δρόμο, ο οποίος οδηγεί και στην αλλαγή της κοινωνίας, συμπορεύεσαι. Αυτό γίνεται αυθόρμητα, αν αλλάξεις, αν αλλάξω, θα αλλάξουμε. Αν δεν υπάρξει συνειδητοποίηση και αυτοκριτική ατομική δεν μπορεί να υπάρξει επανάσταση κοινωνική.
Ποια είναι τα όνειρά σας;
Γεωργία: Το όνειρό μου είναι να αλλάξω τον κόσμο. Ξέρω ότι ακούγεται ουτοπικό αλλά αυτό μου προσφέρει αισιοδοξία για να συνεχίζω να εξελίσσομαι και να προσπαθώ.
Γιώργος: Το όνειρό μου είναι να αφήσω ένα λιθαράκι στην αλλαγή του κόσμου.
Θα θέλατε να μου πείτε κάποια πράγματα για την νέα σας δισκογραφική δουλειά “λόγια της σιωπής”, τα οποία θεωρώ ότι κραυγάζουν (γέλια);
Τον δίσκο τον είχαμε ολοκληρώσει εδώ και ένα χρόνο περίπου, ωστόσο νιώσαμε έτοιμοι να τον κυκλοφορήσουμε φέτος στις 3 Δεκέμβρη από το ”Μετρονόμο”. Οι στίχοι του κοινωνικοπολιτικοί κυρίως, με διάθεση περιγραφής αυτών που ζούμε σήμερα (οικονομική κρίση, φασισμός κ.ο.κ.), όμως στην θεματολογία του υπάρχουν και τραγούδια για την αγάπη τη μοναξιά και τις ανθρώπινες σχέσεις.
Ετοιμάζετε κάτι αυτό τον καιρό; Κάποια εμφάνιση;
Παίζουμε live ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Αυτό που ετοιμάζουμε τώρα είναι μια εμφάνιση στο Σταυρό του Νότου, τον Μάρτιο. Θα συνεργαστούμε με τους τραγουδοποιούς: Πέτρο Βεντούρη, Ηλία Μαυροσκούφη και την ερμηνεύτρια Μαρία Καρέτσου.
Τα μέλη του συγκροτήματος αποτελούνται από τους:
Γιώργος Μητρογιαννόπουλος (φωνή, κιθάρα)
Γεωργία Κοκορίγκου (φωνή, ακορντεόν,μεταλόφωνο,κρουστά)
Στέφανος Χατζηαναγνώστου (φλάουτο)
Βασίλης Καραμπελόπουλος (ντραμς)
Άκης Κότας (μπάσο)
Περισσότερα στην σελίδα τους: Γιώργος Μητρογιαννόπουλος – Γεωργία Κοκορίγκου.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.