Συνέδεσε το όνομα του με την πλέον επιτυχημένη σεζόν του Ολυμπιακού. Συνετέλεσε τα μέγιστα ούτως ώστε όχι μόνο να φτάσει στην κατάκτηση του πρώτου του ευρωπαϊκού τίτλου, αλλά και στο πρώτο τριπλ κράουν για λογαριασμό των ελληνικών συλλόγων.
Σαν σήμερα, στις 24 Απριλίου του 1997 και στο Final 4 της Ρώμης η παρέα του Γιώργου Σιγάλα, ποδοπάτησε την Μπαρτσελόνα με 73-58 και αναδείχτηκε Πρωταθλήτρια της Γηραιάς Ηπείρου. Ακριβώς 15 χρόνια αργότερα. ο παλαίμαχος σταρ μιλά στο 3pointmagazine.gr για το μεγαλύτερο ερυθρόλευκο έπος που καταγράφηκε, αλλά και για τη νέα απόπειρα της ομάδας του Ντούσαν Ίβκοβιτς να επιστρέψει στην κορυφή.
Πρώτες εικόνες, πρώτες σκέψεις, που έρχονται στο μυαλό σου, όταν κοιτάζεις προς τα πίσω και εκείνη την μέρα. Φαντάζομαι ότι έχεις μείνει με τη γεύση όμορφων και δυνατών αναμνήσεων…
“Σίγουρα μόνο να χαμογελάς μπορείς, όταν σκέφτεσαι αυτές τις επιτυχίες. Ήταν το αποκορύφωμα μίας μεγάλης πορείας, που ξεκίνησε από το 92 με τον Ιωαννίδη στον πάγκο και κατέληξε σε έναν τίτλο το 1997. Ήταν πολύ ευχάριστο για μας το ότι καταφέραμε να ακουμπήσουμε την κορυφή στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο. Ήταν μίας μορφής δικαίωση”.
Έχοντας φαντάζομαι, μία πιο αποστασιοποιημένη προσέγγιση πλέον, ποιος θεωρείς ότι ήταν ο βασικός λόγος που κατορθώσατε κόντρα στην αρχική γκρίνια και αμφισβήτηση να κατακτήσετε το τριπλ κράουν;
“Είχαμε μία ομάδα με πολύ καλό ρόστερ, κορυφαίους προπονητές και είχε έρθει επιτέλους η ώρα μας να κατακτήσουμε τον τίτλο. Και το 1994 απέναντι στην Μπανταλόνα και το 1995 απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης, δεν τα καταφέραμε. Η τρίτη προσπάθεια αποδείχτηκε γούρικη! Πάντα βέβαια σε αυτό το στάδιο της διοργάνωσης σημαντικό ρόλο διαδραματίζουν στοιχεία όπως η κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι αντίπαλοι σου στις τελικές φάσεις, στο πως θα διαχειριστείς ένα παιχνίδι, διότι είναι τελείως διαφορετικό να λύνεις τις διαφορές σε μία σειρά αγώνων, από το να γίνεται αυτό σε ένα ματς. Σε μία μόνο αναμέτρηση τα πάντα είναι πιθανά. Η ομάδα μας όμως ήταν η καλύτερη και το απέδειξε στο παρκέ”.
Ανήμερα του αγώνα ο Ντούσαν Ίβκοβιτς αντί για προπόνηση, σας προτείνει μία βόλτα στην παραλία της Όστια. Υποθέσατε ότι τρελάθηκε φαντάζομαι…
“Όχι, όχι δεν περάσαμε κανέναν για τρελό! Μάλλον μας έκανε καλό. Εδώ που τα λέμε δεν χρειαζόμασταν κάτι περισσότερο. Ήμασταν προετοιμασμένοι και ήταν πολύ θετικό το γεγονός ότι αποβλήθηκε με αυτό τον τρόπο η όποια νευρικότητα υπήρχε. Αν δεν ήμασταν προετοιμασμένοι, προφανώς τα δεδομένα θα ήταν διαφορετικά”.
Υπήρξε κάποιο άλλο περιστατικό, το οποίο να σημάδεψε εκείνη την αποστολή και να το διηγείσαι ακόμα;
“Κυρίως αυτά που μας μένουν δεν είναι αγωνιστικά (γέλια) Θυμάμαι ακόμα στιγμές στο ξενοδοχείο, στα αποδυτήρια με τα άλλα παιδιά και είναι τόσες πολλές, που είναι δύσκολο πραγματικά να ξεχωρίσεις κάποια. Ήταν γενικώς μία τρελή περίοδος. Βλέπεις τότε, είχαν έρθει 8.000 οπαδοί μας στη Ρώμη. Επικρατούσε πανικός και γι΄αυτό ήμασταν κρυμμένοι!”
Ποιο είναι κατά τη γνώμη σου το πιο σημαντικό κομμάτι, στο οποίο πρέπει να δοθεί το μεγαλύτερο βάρος κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας πριν από κομβικής σημασίας αγώνες;
“Εξαρτάται από την ομάδα. Αν μιλήσουμε για τον Ολυμπιακό του σήμερα, αυτό που δεν πρέπει να χάσει είναι η αυτοπεποίθηση του. Πρέπει να μείνει έτσι μέχρι το τέλος. Από άποψης τεχνικής αντιμετώπισης κάθε ομάδα και κάθε Final 4 είναι ξεχωριστό. Αν για παράδειγμα έχεις αντίπαλο τον Παναθηναϊκό, πρέπει να προσέξεις το πως θα είσαι συγκεντρωμένος και προσεκτικός σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, χτυπώντας τον στις δικές του αδυναμίες. Αδυναμίες που μπορεί να μην έχει όμως η Μπαρτσελόνα. Κάθε φορά είναι μία διαφορετική πρόκληση και ένας διαφορετικός τρόπος δουλειάς”.
Παρατηρεί κανείς ότι η ομάδα του 1997 έχει αρκετά κοινά σημεία με αυτή του σήμερα. Τότε στο τιμόνι ήταν και πάλι ο Ντούσαν Ίβκοβιτς, στη σύνθεση της ομάδας υπάρχει και πάλι ένας μικρός σε ηλικία, αλλά ιδιαίτερα ταλαντούχος παίκτης που φέρει το επώνυμο, Παπανικολάου, ενώ η χρονιά είχε ξεκινήσει υπό τη συνοδεία μίας αυστηρής κριτικής. Μήπως η ιστορία επαναλαμβάνεται τελικά;
“Η ιστορία δύσκολα ξαναγράφεται. Πρώτα από όλα υπάρχουν σημαντικές διαφορές. Τότε ο Ολυμπιακός πήγαινε στη Ρώμη ως ο ισχυρός της υπόθεσης, ενώ ήδη η φετινή ομάδα έχει χάσει το Κύπελλο. Παρόλα αυτά, θα συμφωνήσω το ότι υπάρχουν κάποια κοινά σημεία, ιδίως στο κομμάτι της αντιμετώπισης της ομάδας. Προσωπική μου εκτίμηση στον ξεκίνημα της σεζόν ήταν ότι ο Ολυμπιακός χρειαζόταν χρόνο για να αποδώσει. Τελικά τα πάει καλύτερα του αναμενόμενου. Οι αλλαγές που έκανε στο ρόστερ του αποδείχτηκαν ευεργετικές. Ειδικά ο Ντόρσεϊ είναι από τους καλύτερους παίκτες της ομάδας. Οι νεαροί έχουν υψηλή αυτοπεποίθηση και φυσικά έχει σχηματιστεί ένα σύνολο με ικανότητες. Μεγαλύτερος στόχος αυτής της ομάδας είναι το ελληνικό πρωτάθλημα. Πρέπει και μπορεί να το κατακτήσει”.
Αναρωτιέμαι πάντως, πως η κατάκτηση της Ευρωλίγκα μπορεί να θεωρηθεί υποδεέστερης σημασίας από αυτή της κατάκτησης του ελληνικού πρωταθλήματος…
“Αυτό το οποίο θέλω να πω είναι ότι πρόκειται για ένα πιο εφικτό στόχο. Σίγουρα το να είσαι η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης, σε μία διοργάνωση, στην οποία συμμετέχει και ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να υποτιμηθεί. Ωστόσο, αν ο Ολυμπιακός πάρει το πρωτάθλημα, επανέρχεται έπειτα από πολλά χρόνια στην κορυφή και πετυχαίνει μία μεγάλη ανατροπή και μάλιστα έχοντας κερδίσει τον καλύτερο. Η αξία του ηττημένου είναι αυτή που δίνει και δόξα στον νικητή”.
Θα ήθελα να κλείσουμε με μία εκτίμηση, των όσων πιστεύεις πως θα δούμε στο προσεχές Final 4.
“H ΤΣΣΚΑ Μόσχα φαίνεται άτρωτη. Είναι πολύ δυνατή ομάδα και πολύ δύσκολος αντίπαλος. Η Μπαρτσελόνα από την άλλη παίζει γρήγορα, έχει αθλητικούς παίκτες και έχει ένα αξιόλογο σύνολο. Ο Παναθηναϊκός διατηρεί ένα κορμό πολλών χρόνων, πολύ έμπειρο και ικανό, όμως φέτος η απόδοση του είναι γεμάτη σκαμπανεβάσματα και στην επίθεση δείχνει κάποιες φορές ότι μπλοκάρει. Ο Ολυμπιακός από την μεριά του αποτελεί την ευχάριστη έκπληξη. Έφτασε ως εδώ χωρίς τον πολύ μεγάλο παίκτη, πλην του Σπανούλη, παίζοντας ομαδικό και καλό μπάσκετ. Όλοι οι παίκτες του μπορούν να αναλάβουν χρέη πρωταγωνιστή και αυτό είναι πολύ σημαντικό”.
Με άλλα λόγια, μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα καταλήξει σε ελληνικά χέρια άλλος ένας ευρωπαϊκός τίτλος;
“Όλα είναι πιθανά! Αυτή είναι η ομορφιά του αθλήματος”.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.