O ζωντανός θρύλος της κιθάρας Greg Howe βρέθηκε στην Αθήνα την περασμένη Κυριακή, καλεσμένος των μουσικών καταστημάτων Καγμάκης και Music Accessories. Εμείς ήμασταν εκεί και μιλήσαμε μαζί του για την καριέρα του, τη μουσική ως Τέχνη και μάθαμε πρώτοι πότε κυκλοφορεί τον πρώτο δίσκο του νέου του project.
Έχοντας συνεργαστεί με μερικούς από τους δημοφιλέστερους ποπ καλλιτέχνες ( Michael Jackson, N’ Sync, Enrique Iglesias, Justin Timberlake, Christina Aguilera κ.ά.), όπως και κάποιους από τους σημαντικότερους fusion καλλιτέχνες ( Richie Kotzen, Dennis Chambers, Victor Wooten, Stu Hamm κ.α. ) σε μια δισκογραφική πορεία που φέτος κλείνει τα εικοσιπέντε της χρόνια, ο Greg Howe αποτελεί έναν από τους ζωντανούς θρύλους της κιθάρας. Την Κυριακή, 10/3, ο Greg Howe ανέβηκε στη σκηνή, προσκεκλημένος των μουσικών καταστημάτων Καγμάκης και Music Accessories . Στο πλαίσιο των Red Bull Live Sessions, χάρισε σε θαυμαστές, κιθαρόφιλους και φιλόμουσο κοινό στιγμές από την κιθαριστική του ιδιοφυία και μοιράστηκε μαζί κάποια από τα μυστικά του.
Το βράδυ άνοιξε με τον ίδιο να οδηγεί το σεμινάριο, ενώ δεν άργησε να δώσει τον λόγο στο κοινό, το οποίο με ερωτήσεις όριζε τη συνέχεια. Εκείνος, με αφορμή την καθεμία, έθιγε ένα διαφορετικό κομμάτι παιξίματος ή τεχνικής, αποδεικνύοντας πόσο δημιουργική μπορεί να είναι η αλληλεπίδραση με το κοινό, διασκεδάζοντας παράλληλα με την καλή του διάθεση και την επικοινωνιακή του ευχέρεια. Με εξαιρετικό ενδιαφέρον σε κάθε κιθαρόφιλο που βρέθηκε στον Σταυρό του Νότου, δεν άφησε τίποτα αναπάντητο, ενώ στο τελευταίο μέρος εκτέλεσε ζωντανά παλιότερες και αγαπημένες συνθέσεις του.
Αφού τα «έδωσε όλα» on stage, άφησε την κιθάρα του για να υπογράψει αυτόγραφα για το κοινό και να φωτογραφηθεί μαζί τους. Η συνέχεια της βραδιάς ήρθε με τους 3w.gr να ανεβαίνουν στη σκηνή και να παίρνουν το κέφι του κοινού από εκεί που το άφησε ο Howe νωρίτερα (Περισσότερα για τη μπάντα στη συνέντευξη που μας έδωσαν)
Λίγο πριν ανεβεί στη σκηνή, είχαμε την ευκαιρία να τον συναντήσουμε και να μιλήσουμε από κοντά για την καριέρα του, τη μουσική ως Τέχνη, το νέο του project και αποκαλύπτει πρώτος στο 3pointmagazine.gr την ημερομηνία κυκλοφορίας του πρώτου άλμπουμ των Maragold.
Βρισκόμαστε 25 χρόνια μετά τον πρώτο σου δίσκο σωστά;
Σχεδόν. Το πρώτο μου άλμπουμ βγήκε το ’88, οπότε ναι, είμαστε στα 25 χρόνια.
…και πολλά περισσότερα αγαπώντας τη μουσική, έτσι;
Ναι!
Στο πέρασμα όλων αυτών των χρόνων, τί είναι αυτό που σε κρατάει δημιουργικό και σε βοηθάει να ξεπερνάς τις δύσκολες στιγμές; Ποιό είναι το κίνητρό σου;
Πάντα αισθάνομαι σαν να είναι η πρώτη μέρα, σαν να είναι κάτι καινούριο για εμένα. Πάντα νιώθω εμπνευσμένος. Η μουσική είναι κάτι συνδεδεμένο με εμένα. Έτσι προχωράω.
Η έμπνευση απλά έρχεται φυσικά ή υπάρχουν στιγμές που πρέπει να την εκβιάσεις; Έχεις κάποιες συγκεκριμένες μεθόδους;
Έχω κάποιες μεθόδους, αλλά αυτόν τον καιρό απλά ρέει, δεν ξέρω γιατί και αισθάνομαι πολύ τυχερός. Συνήθως, αν χρειάζομαι έμπνευση, ακούω πολλά διαφορετικά είδη μουσικής. Ακούω όλα τα είδη μουσικής, ένα μεγάλο εύρος της. Τα πάντα από τζαζ σε κλασική ως μεταλ και ραπ. Απλά ακούω, απορροφώ και τότε οι ιδέες αρχίζουν και αναδύονται. Δουλεύει πάντα.
Έχεις κάτι συγκεκριμένο που ακούς αυτόν τον καιρό;
Όχι κάτι συγκεκριμένο. Ακούω περισσότερο μουσική τραγουδοποιών, μάλλον γιατί έχουμε ένα νέο φωνητικό άλμπουμ που θα βγει σύντομα . Δεν έχω ξαναγράψει στίχους, οπότε αυτή είναι η πρώτη φορά που εμπλέκομαι στη στιχουργική διαδικασία. Ακούω και μελετάω στίχους, ξεκινώντας από Beatles και Stevie Wonder, μέχρι και νεότερους καλλιτέχνες, όπως John Mayer και Jazon Mraz, οπότε απορροφώ πολύ στιχουργικό υλικό.
Είναι λοιπόν ένα νέο πεδίο για εσένα, που σε πάει πίσω στον πρώτο καιρό, όταν μικροί, παίζατε με τον αδερφό σου…
Ναι, είναι. Τότε, ωστόσο, εμπλεκόμουν μόνο με τη μουσική. Απλά την έγραφα, του την έδινα κι εκείνος έγραφε τους στίχους. Αυτήν τη φορά είναι περισσότερο ένα project στο οποίο ήθελα να εμπλακώ πλήρως…. όπου οι στίχοι είναι τόσο σημαντικοί όσο οι αλλαγές των συγχορδιών, οι ρυθμοί, ο ήχος της κιθάρας, όπου ο ήχος του μπάσου είναι σημαντικός όσο η μπότα των ντραμς. Όλα είναι σημαντικά για εμένα αυτήν τη φορά. Τότε απλώς ήθελα να παίζω κιθάρα. Μου έδινες την κιθάρα μου και ήμουν εντάξει! Όμως οι Maragold είναι ένα project στο οποίο είμαι πιο κοντά. Πάντα βάζω νέες προκλήσεις στον εαυτό μου. Αυτός είναι ο τρόπος που μένω πάντα εμπνευσμένος. Ζηλεύω τους ανθρώπους -δεν θα αναφέρω ονόματα- που υπάρχουν στη μουσική βιομηχανία και βγάζουν σχεδόν τον ίδιο δίσκο ξανά και ξανά. Δεν είναι κάτι κακό. Εγώ, απλά, δεν ξέρω πως μπορούν να το κάνουν και να παραμένουν εμπνευσμένοι. Οπότε πρέπει να αλλάζω κάτι λίγο ώστε να έχω το κίνητρο και την έμπνευση. Χρειάζομαι λίγη πρόκληση.
Κοιτώντας τις παλιές σου συνεντεύξεις, διαπιστώνει κανείς πως έχεις μια πιο «παιχνιδιάρικη» προσέγγιση όσον αφορά την εξάσκησή σου και την έμπνευσή σου. Σε σχέση με άλλους κιθαρίστες με αυστηρό πρόγραμμα εξάσκησης, πιστεύεις ότι υπάρχει κάτι που λειτουργεί καλύτερα ή ο καθένας υιοθετεί ότι τον βολεύει και λειτουργεί γι ‘αυτόν;
Πιστεύω είναι ό,τι λειτουργεί για τον καθένα. Για εμένα, ο μόνος λόγος που κάνω μουσική , είναι γιατί θέλω να περνάω καλά στη ζωή μου. Θέλω να έχω μια διασκεδαστική ζωή και όχι να ζω χωρίς να περνάω καλά για 8 ώρες, κάθε μέρα. Γι’ αυτό διάλεξα τη μουσική και δεν θέλω να τη μετατρέψω σε κάτι που δεν είναι διασκεδαστικό, με ένα πολύ καθορισμένο πρόγραμμα εξάσκησης ή δουλεύοντας συγκεκριμένες τεχνικές επί ώρες. Απλά πηγαίνω όπου με πάει η έμπνευσή μου. Κάποιες φορές ξοδεύω εβδομάδες δουλεύοντας πάνω σ’ αλλαγές συγχορδιών, εξασκούμενος σε ρυθμικές ιδέες και μελωδίες . Κάποιες φορές απλά θέλω να τζαμάρω, να παίξω ελεύθερα. Δεν το θεωρώ καν εξάσκηση. Απλά παίζω κιθάρα.
… και όπως φαίνεται, σου βγήκε σε καλό!
[γέλια] Νομίζω ότι όταν κάποιος αγαπάει αυτό που κάνει τότε θα είναι καλός σε αυτό. Απλά βγαίνει. Αν το ευχαριστιέσαι, αυτό περνάει στον κόσμο.
Σε σχέση, τώρα, με ό,τι συμβαίνει εδώ στην Ελλάδα. Μία κρίση οικονομική αλλά και κοινωνική βρίσκεται σε εξέλιξη…
Ναι, φυσικά το γνωρίζω.
… πολλοί νέοι μουσικοί προσπαθούν να μπουν στον χώρο, αλλά δεν μπορούν να ζήσουν από αυτό. Πολλοί με τους οποίους έχουμε μιλήσει ως περιοδικό θεωρούν πως η κρίση είναι ενδεχομένως μία μεταμφιεσμένη ευλογία όσον αφορά τη δημιουργικότητα στη μουσική. Εσύ πως το βλέπεις; Έχει βρει τον εαυτό σου σε αντίστοιχη περίπτωση, προσωπικής ή γενικότερης κρίσης, όπου έπρεπε να συνεχίσεις;
[αρχικά σκεπτικός] Ναι. Το 1994, ο πατέρας μου απεβίωσε και η μητέρα μου υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο, με αποτέλεσμα να χάσει τη χρήση της δεξιάς πλευράς του σώματός της. Και τα δύο ταυτόχρονα, ακριβώς την ίδια στιγμή. Ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος για εμένα. Ετοίμαζα ένα άλμπουμ εκείνη την περίοδο, το “Uncertain terms” και πραγματικά δεν ήμουν σε θέση να γράψω. Η δισκογραφική μου έλεγε πως έπρεπε να τους στείλω υλικό, αλλιώς θα έπρεπε να περιμένω μέχρι την επόμενη φορά που θα κυκλοφορούσαν άλμπουμ. Η Sharpnel records κυκλοφορούσε νέους δίσκους δύο φορές τον χρόνο. Αν δεν παρέδιδα το υλικό όταν ήταν προγραμματισμένο, θα έπρεπε να περιμένω έξι μήνες και δεν ήθελα να περιμένω. Πραγματικά όμως, δεν είχα έμπνευση. Οπότε έκανα κάτι πολύ περίεργο. Πήρα τη drum machine μου, έφτιαξα πολλές περίεργες ακολουθίες κρουστών και ξέσπασα σε αυτές . Έτσι φτιάχτηκε αυτός ο δίσκος.
Πιστεύω ότι είναι καλή ιδέα κάποιες φορές… έπρεπε να βρω έναν τρόπο να είμαι δημιουργικός γιατί ότι και αν επινοούσα, δεν μου άρεσε, δεν με ενέπνεε. Όλο αυτό με ανάγκασε να ψάξω σε ένα βαθύτερο μέρος για να βρω έμπνευση. Κάποιες φορές μπορεί να είναι όντως μια κρίση αυτό που θα σε βοηθήσει να είσαι δημιουργικός.
Δεν ξέρω να υπάρχει κάποια συνέντευξη που να μην σε έχουν ρωτήσει για το Extraction, Είναι γνωστή η ιστορία, πολύ ειπωμένη. Ο τίτλος ήρθε αφού τελείωσε ο δίσκος;
Ναι!
Ήταν τόσο οδυνηρό;!
[γέλια]Ναι! Το Extraction και το Uncertain Terms ήταν τα δύο πιο δύσκολα άλμπουμ της καριέρας μου. Αυτά τα δύο. Το Extraction μάλλον πιο δύσκολο επειδή ήταν… ήταν… λοιπόν, τη ξέρεις την ιστορία…!
Music history hint : Ο Greg Howe θα ηχογραφούσε εκείνον τον δίσκο με τους Dennis Chambers (drums) και Victor Wooten (μπάσο). Οι μουσικοί ωστόσο είχαν τις δικές τους υποχρεώσεις και ο Howe κλήθηκε εσπευσμένα σε tour με τη pop boyband N’Sync. Ως αποτέλεσμα, ο κάθε μουσικός κατέγραψε αυτόνομα το δικό του σκέλος. Η απόσταση που χώριζε τους μουσικούς και ο διαφορετικός εξοπλισμός που χρησιμοποίησε ο καθένας ήταν ο λόγος για δύο χρόνια επίπονης προσπάθειας από το μέρος του Howe. Μέσα σε τεχνικές ασυμβατότητες και διαφορές στη μουσική απόδοση απ’ ότι αυτός φανταζόταν, περνούσε πολλές ώρες στον υπολογιστή του, ώστε να ρυθμίσει τον ήχο των ηχογραφήσεων όπως ήθελε και να καταφέρει να τις συνδυάσει. Ο δίσκος είχε ήδη καθυστερήσει αρκετά, οι fans ανυπομονούσαν και λόγω των ονομάτων που έπαιζαν, ο δίσκος έπρεπε να είναι εξαιρετικός. Αγανακτισμένος από το ατελέσφορο της παραγωγής, τηλεφώνησε μία μέρα στον υπεύθυνο της δισκογραφικής εταιρείας του, Mark Varney, δηλώνοντας πως αν δεν βρίσκονταν στο ίδιο δωμάτιο με τους άλλους για να ηχογραφήσουν, δεν επρόκειτο να προχωρήσει με τον δίσκο. Μόλις πέντε εβδομάδες μετά, ο δίσκος ήταν έτοιμος, κλείνοντας, όπως μας δήλωσε, την πιο πιεστική περίοδο ολόκληρης της καριέρας του.
Είσαι ένας all-round κιθαρίστας. Κάνεις ό,τι θα μπορούσε να κάνει ένας κιθαρίστας. Είσαι παραγωγός, sessionist, παίζεις με ποπ μπάντες, παίζεις μόνος σου. Πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι να κάνεις τη μετάβαση από τον ένα κόσμο στον άλλο; Τί πρέπει να αλλάξεις μέσα σου για να κάνεις αυτήν τη προσαρμογή;
Αυτή είναι μία καλή ερώτηση. Είναι όντως μία μετάβαση, είναι μία τελείως διαφορετική νοοτροπία. Μερικές φορές είναι δύσκολο να προσαρμοστώ. Ακόμη και τώρα, που μόλις τελειώσαμε το mastering του καινούριου μας άλμπουμ με τους Maragold. Το υλικό του ήταν πολύ διαφορετικό από αυτό που συνήθως κάνω και τελείως διαφορετικό απ’ ό,τι κάνω σε αυτό το tour σεμιναρίων.
Είναι πρόκληση όταν προσπαθώ να μπω και να βγω από αυτές τις διαφορετικές νοοτροπίες. Δεν σκέφτομαι, ας πούμε, όπως σκέφτομαι στη fusion όταν κάνω mastering σε ένα ροκ άλμπουμ. Το σημαντικότερο μέρος όταν δουλεύω με σπουδαίους καλλιτέχνες είναι να υλοποιήσω το δικό τους όραμα και να καταλαβαίνω πως αυτός είναι ο ρόλος μου. Δεν είναι κάτι που έχει να κάνει με εμένα. Βγάζω τον εαυτό μου εκτός εξίσωσης, τον βάζω στον δικό τους τρόπο σκέψης και αναρωτιέμαι τί είναι αυτό που θέλουν και αν είμαι ικανός να το δώσω. Είναι απαιτητικό κάποιες φορές, είναι κάτι διαφορετικό.
Ένα καλό παράδειγμα… μπορεί να έρθει κάποιες φορές ένας καλλιτέχνης όπως ο Justin Timberlake και να μου πει «Μπορείς να μου δώσεις κάτι που να θυμίζει το τάδε κομμάτι από τους πρώιμους Earth, Wind and Fire;» . Ξέρεις είναι τόσο αόριστο, αλλά μπορώ κάπως να καταλάβω αυτό που προσπαθεί να μου πει και μετά πρέπει να βρω τον κατάλληλο ήχο, να βρω τι να παίξω και να το κάνω και γρήγορα.
Η μεγαλύτερη πρόκληση με αυτές τις εμφανίσεις [σ.σ.: με τους ποπ καλλιτέχνες ως sessionist] είναι να φέρεσαι ως επαγγελματίας. Πρέπει να είσαι σίγουρος ότι είσαι τυπικός στην ώρα σου, ότι τα πηγαίνεις καλά με τους ανθρώπους που συνεργάζεσαι και ότι είσαι μπορείς να αλληλεπιδράσεις κοινωνικά μαζί τους. Αυτό μάλλον είναι πολύ πιο σημαντικό από τη μουσική δεινότητα, γιατί το υλικό που καλούμαι να παίξω δεν είναι συνήθως τόσο δύσκολο. Είναι όλα τα άλλα. Είναι να τα βγάλεις πέρα με τα αεροδρόμια, να είσαι στην ώρα σου, είναι τα μακρινά ταξίδια με το λεωφορείο με κόσμο που δεν έχει κάνει μπάνιο.
Δεν έχει Rock ‘n’ Roll ζωή εκεί, έτσι;
[γέλια] Ακριβώς!
Μας είπες ότι μόλις τελείωσες το mastering του καινούριου σου άλμπουμ με τους Maragold. Πότε να περιμένουμε την επίσημη κυκλοφορία του;
Πιστεύω ότι η επίσημη κυκλοφορία του άλμπουμ θα γίνει κάπου ανάμεσα στις 25 μέχρι τις 30 αυτού του μήνα. Μάλλον πιο κοντά στις 30 γιατί κυριολεκτικά μόλις τελειώσαμε το mastering του, κυριολεκτικά χθες! [σ.σ.: στις 9/3]
Τί περιμένουμε από τον νέο δίσκο; Αν εξαιρέσουμε τη δική σου συμμετοχή ή του κάθε συνεργάτη σου ξεχωριστά, γιατί να αγοράσει κάποιος τον δίσκο; Τί φέρνουν οι Maragold που είναι νέο και φρέσκο;
Δεν είναι ένα κιθαριστικό άλμπουμ, τουλάχιστον δεν έχει γραφτεί από μια τέτοια σκοπιά. Είναι ένα τραγουδιστικός δίσκος. Δεν στοχεύω στους οπαδούς της κιθάρας, χωρίς βέβαια να τους εγκαταλείπω. Πάντα μου άρεσαν τα «πιασάρικα» τραγούδια και η ποπ μουσική. Μεγάλωσα ακούγοντας Τhe Beatles, Stevie Wonder και Led Zeppelin. Όλοι αυτοί είναι σπουδαίοι μουσικοί που έχουν τη δυνατότητα να αγγίζουν πολλούς ανθρώπους, με τραγούδια που ο μέσος ακροατής μπορεί να ταυτιστεί. Πιστεύω ότι αυτό είναι ένα τεράστιο κατόρθωμα. Για μένα είναι πολύ πιο εύκολο να γράψω fusion, χωρίς περιορισμούς και όρια και να γίνω όσο πιο δημιουργικός μπορώ. Είναι πολύ πιο δύσκολο, όμως, να γίνω δημιουργικός στα όρια συγκεκριμένων προσδοκιών που έχει ο ακροατής. Είναι κάποια πράγματα τα οποία δεν μπορώ να κάνω, γιατί ο ακροατής δεν θα τα καταλάβει. Είναι ενός νέου είδους πρόκληση να δουλέψω σε αυτό το πλαίσιο και είναι πολύ διασκεδαστικό.
Οπότε νομίζω ότι αν στο κοινό αρέσει η “καλή” μουσική, τότε θα λατρέψει και τον δίσκο. Νιώθω πολύ καλά με το υλικό που έχουμε δημιουργήσει. Νομίζω είναι πολύ δυνατό. Είναι πιασάρικο και παράλληλα δεν έχει δημιουργηθεί με βάση το στερεότυπο της ποπ μουσικής, είναι πιασάρικο αλλά με χαρακτήρα. Λοιπόν… θα δούμε!
Θα ήθελες να δώσεις μερικές συμβουλές στους επίδοξους μουσικούς και κιθαρίστες που μόλις ξεκινούν; Τί θα αντιμετωπίσουν και πώς θα το ξεπεράσουν; Τί να ψάξουν και πώς θα καταφέρουν να κάνουν αυτό που αγαπούν;
Η απάντηση είναι ότι πρέπει να σιγουρευτείς ότι το αγαπάς πολύ πριν ξεκινήσεις να το κάνεις. Η καλύτερη ευκαιρία για να γίνεις επιτυχημένος είναι να είσαι σίγουρος ότι το αγαπάς πολύ πριν καν αρχίσεις. Για να είμαι ειλικρινής μαζί σου, όταν είσαι χαρούμενος είσαι και επιτυχημένος. Αυτό είναι επιτυχία.
Ο μόνος λόγος που όλοι θέλουν ένα ακριβό αυτοκίνητο και ένα ακριβό σπίτι είναι γιατί πιστεύουν ότι αυτό θα τους κάνει ευτυχισμένους. Αν είσαι ήδη ευτυχισμένος με τη μουσική σου και αγαπάς αυτό που κάνεις, έχεις ήδη πετύχει. Αν πιστεύεις από την άλλη ότι η επιτυχία θα έρθει μόνο όταν καταφέρεις να γίνεις καλός μουσικός, τότε θα αντιμετωπίσεις πολλές δυσκολίες στο δρόμο σου.
Μιλούσα με έναν πολύ καλό μου φίλο και γνωστό κιθαρίστα και όταν τον ρωτούσα πώς ξεκίνησε και πώς τα κατάφερε, μου είπε ακριβώς το ίδιο. Μια μέρα απλά πήγε στο Los Angeles και στην αρχή αγωνιζόταν. Κοιμόταν στον καναπέ ενός φίλου, κάνοντας ό,τι μπορούσε, αλλά δεν είχε σημασία γιατί δεν θα τον έκανε κάτι άλλο ευτυχισμένο. Κι έτσι ξεκίνησε. Αν έχεις την νοοτροπία ότι είσαι γεννημένος για να τα καταφέρεις, έχεις πολύ καλές πιθανότητες να πετύχεις.
Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας κάποια άλλη σου δουλειά που θα κυκλοφορήσει στο μέλλον, πέρα από το καινούριο άλμπουμ των Maragold?
Ετοιμάζω ένα ακόμη διδακτικό βίντεο, που μάλλον θα κυκλοφορήσει το καλοκαίρι. Το ξέρω ότι το λέω για πολύ καιρό αλλά αυτήν τη φορά θα γίνει πραγματικά!
Έχω κάνει μοναχά άλλο ένα, πολλά χρόνια πριν, το οποίο δεν αντανακλούσε πραγματικά τον τρόπο που παίζω. Είχε πολύ shredding και alternate picking… τότε ήταν λίγο πιο κοντά σε ό,τι έκανα αλλά και πάλι… Ειλικρινά, όταν γύριζα εκείνο το βίντεο, θα ξεκινούσα στο πρώτο μέρος με ασκήσεις προθέρμανσης. Εν τέλει ξόδεψα τόσο χρόνο σ’ αυτό που ο εικονολήπτης μου είπε «Έχεις 60 λεπτά υλικού, σταμάτα!». Οπότε κατέληξε να είναι ένα βίντεο με ασκήσεις προθέρμανσης.
Το βίντεο που θα βγάλω το καλοκαίρι ωστόσο, θα είναι μια πολύ πιο περιεκτική ματιά στο πώς βλέπω τη μουσική γενικά, όχι μόνο την κιθάρα, αλλά και ιδέες που είναι πιο μουσικές. Σίγουρα κάτι πιο πνευματικό, σε σχέση με το καλλιτεχνικό και δημιουργικό σκέλος της μουσικής.
Θα μπορούσα να σε ρωτάω για πάντα, αλλά δεν θα ήθελα να σε εκμεταλλευτώ. Ήταν ωραία που μιλήσαμε, ευχαριστούμε πολύ!
Ευχαριστώ, ευχαρίστησή μου!
Οι Maragold αποτελούνται από τους Greg Howe (κιθάρα), Meghan Krauss (φωνή), Kevin Vecchione (μπάσο), and Gianluca Palmieri (drums). Όπως μαθαίνετε πρώτοι από το 3poinamagazine.gr, το δισκογραφικό τους ντεμπούτο θα κυκλοφορήσει κοντά στις 30 Μαρτίου.
Ευχαριστούμε τα μουσικά καταστήματα «Καγμάκης» και Music Accessories για τη συνεργασία και την υποστήριξή τους.
Φωτογραφίες : Νάσος Πολυζωίδης
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.