«Τώρα φέρε κι ένα πιάτο φαΐ».
Μια ατάκα που θα ταίριαζε σε γελοιογραφία περισσότερο, αλλά δεν μπορούμε να διαφωνήσουμε. Η ισότητα των φύλων είναι ακόμη μακρινό όνειρο. Τα σχολιάκια «θαυμασμού» στον διάδρομο του γραφείου, ο μικρότερος μισθός, το «άκου να σου πω κοριτσάκι μου» είναι όπως οι τσίχλες στα πεζοδρόμια. Είναι παντού και μάθαμε να μην τις κοιτάμε, να τις αγνοούμε.
Βέβαια, αυτά είναι πταίσματα μπροστά στα εγκλήματα που συμβαίνουν σε άλλα μέρη του κόσμου…ή στο παρακάτω τετράγωνο. Εκεί που η πατριαρχία, όχι μόνο δεν έχει αποκηρυχθεί, έστω στα λόγια, αλλά φοράει τον μανδύα του εθίμου και επικαλείται την παράδοση, τη συνήθεια και τον πολιτισμικό σχετικισμό.
Η διατήρηση μακραίωνων, παραδοσιακών πρακτικών μπορεί να προσφέρει σε κάποιους ικανοποίηση και η επικαλούμενη πολιτισμική συνέπεια να θεωρείται υψίστης αξίας. Η στέρηση όμως, της ελευθερίας επιλογής, της αυτοδιάθεσης, της εκδήλωσης του ερωτισμού, της ισονομίας και της ιδιοκτησίας του σώματος για τα «δυτικά» μου μάτια τουλάχιστον, φαντάζουν απαράδεκτα. Τουλάχιστον για το επίπεδο που (λέμε πως) έχει αποκτήσει ο ανθρώπινος πολιτισμός.
Ενώ, λοιπόν, οι πατριάρχες επικαλούνται την παράδοση, ικανοποιούνται τηρώντας μέρη της εις βάρος άλλων. Όχι μόνο γυναικών, αλλά και άλλων φύλων. Έτσι, μικρά κορίτσια χάνουν την κλειτορίδα τους για χάρη της παράδοσης, γκέι λιθοβολούνται, τρανς ξυλοφορτώνονται από φουσκωτούς.
Οι έμφυλες διακρίσεις σε εγκληματικό επίπεδο δεν είναι τόσο μακριά μας. Επιχειρηματολογώ μέχρι στιγμής με όσα έχουμε συνηθίσει να ακούμε ως κατηγορίες για το Ισλάμ. Ας προσαρμόσουμε όμως τα παραπάνω, σκεπτόμενοι ότι η «μακραίωνη παράδοση» του Ισλάμ, όπως κάποιοι την εφαρμόζουν, μπορεί να αντικατασταθεί από την «απλή πλάκα στον πουστάρα» ή το «δεν γουστάρουμε τα τραβέλια να περπατάνε στον δρόμο». Τώρα ποιος είναι ο «βάρβαρος»;
«Η Μέρα της Εργαζόμενης Γυναίκας», όπως η επέτειος της 8ης Μάρτη εμπνεύστηκε από τα ιδεώδη του σοσιαλισμού, έθετε κάποια σημαντικά ζητήματα. Ζητούσε ψήφο για τις γυναίκες, πρόσβαση στα δημόσια αξιώματα και ισότητα στην εργασία. Το δυστύχημα βέβαια είναι ότι η συζήτηση περί ισότητας έχει κλειδώσει εκεί, με την πτώση του «δεύτερου κόσμου» να κληροδοτεί μια τρομερή ομοφοβία, η οποία έγινε μείζον ζήτημα και για τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς του Σότσι και συνεχίζει να απασχολεί.
Φυσικά, η αγορά λατρεύει τις επετείους όπως το ίντερνετ λατρεύει τα γατάκια και τα τοπ-10. Συνεπώς, η επέτειος βρέθηκε εκφυλισμένη να στέλνει συζύγους για λουλούδια και γυναικοπαρέες έξω να τα σπάσουν. Να λέμε «χρόνια πολλά» για το φύλο, σαν να ευχόμαστε στη γυναίκα να μην το αλλάξει ίσως; Ακατανόητο.
Αν θέλουμε ως κοινωνίες να κερδίσουμε κάτι από αυτήν την επέτειο, πρέπει να κάνουμε ένα βήμα πίσω κι ένα βήμα μπροστά. Ένα βήμα πίσω και να θυμηθούμε τα αγωνιστικά προτάγματα περί ισότητας που βρέθηκαν στη βάση της. Ένα βήμα μπροστά, αναγνωρίζοντας πως η πόλωση ανδρικού και γυναικείου φύλου, χρησιμεύει μόνο στον αποπροσανατολισμό της δημόσιας συζήτησης από το ουσιαστικό ζητούμενο. Την επιταγή της καθολικής έμφυλης ισότητας.
*Η κεντρική εικόνα είναι από πόστερ του seekingkali.blogspot.gr/
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.