H καταπίεση της γυναίκας, οι ερωτικές σχέσεις, και οι “50 αποχρώσεις του Γκρι”

Πολύ συχνά ακούμε φράσεις του στιλ «στις δημοκρατικές κοινωνίες του δυτικού κόσμου οι άνθρωποι όπως είναι ελεύθεροι να κυνηγήσουν το χρήμα και την επιτυχία, έτσι είναι ελεύθεροι να κυνηγήσουν την αγάπη και τον έρωτα» ή «πλέον η σεξουαλική καταπίεση και η καταπίεση της γυναίκας έχει τελειώσει» άρα Ζητωωωω!! Μπορούμε να χαρούμε επιτέλους ελεύθερα το σεξ και την αγάπη.

Η τεράστια επιτυχία του «50 αποχρώσεις του Γκρι» είναι μια πολύ καλή απόδειξη του ότι οι παραπάνω φράσεις είναι τόσο αληθινές όσο και οι αποκαλύψεις του Λιακόπουλου για τα Νεφελιμ και τους Ελ.

Γιατί όμως έχει κάνει πάταγο αυτό το βιβλίο; Κατά την γνώμη μου το κλειδί για την επιτυχία του είναι πως η ερωτική σχέση που παρουσιάζεται (παρά τις υπερβολές) δεν απέχει πάρα πολύ από την μέση ερωτική σχέση στο σύστημα που ζούμε. Μια σειρά από συνθήκες, οδηγούν τις ερωτικές σχέσεις να έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.

1) H  καταπίεση της γυναίκας καλά κρατεί

Αν ο «Ο αγών μου» του Χίτλερ μπορούμε να πούμε πως είναι η βίβλος των ρατσιστών δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως το «50 αποχρώσεις του γκρι» μπορεί να διεκδικήσει άνετα τον τίτλο της σύγχρονης βίβλου του σεξισμού. Το να το διάβαζαν κυρίως οι άντρες θα είχε μια λογική (με την έννοια που ένας ρατσιστής διαβάζει το «Aγών μου και νιώθει ρε παιδί μου πολύ μάγκας και ανώτερος). Αντίθετα εδώ το βιβλίο έχει γραφτεί από γυναίκα και στις γυναίκες κάνει θραύση. Τι θα λέγαμε αν μαθαίναμε πως οι φαν του «Αγών μου» ήταν κυρίως εβραίοι; Μάλλον πως υπάρχει μια πανίσχυρη ιδεολογία που τους πείθει ότι είναι κατώτεροι. Με τις γυναίκες;

Σίγουρα οι ισχυρές πιέσεις του φεμινιστικού κινήματος της δεκαετίας του ’60 και του ’70 (σε συνδυασμό και με άλλους παράγοντές), έφεραν σημαντικές βελτιώσεις στη θέση της γυναίκας στον λεγόμενο δυτικό κόσμο.

Επειδή όμως η ίδια η καταπίεση της γυναίκας είναι παιδί των ταξικών κοινωνιών (ξεκινά με το τέλος της πρωτόγονης κομμουνιστικής κοινωνίας (στυλ ινδιάνοι) και την δημιουργία των τάξεων, τον διαχωρισμό σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευομένους και την γέννηση του κράτους) και άρα δεν μπορεί να πεθάνει όσο αυτές ζουν,  άντεξε και προσαρμόστηκε.

Αυτό που δόθηκε με το ένα χέρι, πάρθηκε με το άλλο. Από αντικείμενο που κυρίως μαγειρεύει, δουλεύει σαν σκλάβος, εκπληρώνει τις σεξουαλικές ανάγκες του άντρα και μεγαλώνει τα παιδιά και  δευτερευόντως  στολίζει τον άντρα  της με την ομορφιά της, ο ρόλος της αντιστράφηκε. Σήμερα κυρίαρχα έχει μετατραπεί σε αντικείμενο ομορφιάς, σε  αντικείμενο  που ως σκοπό της πρέπει να έχει κυρίως να είναι σεξουαλική και «ωραία γκόμενα» (πάλι  ως στολίδι του άντρα) ενώ , δευτερευόντως, σκληρά εργαζόμενη και νοικοκυρά(μαζί με την επιβίωση μορφών πιο αγρία και βίαιης καταπίεσης όπως ξυλοδαρμοί κτλ). Θα μπορούσαμε να πούμε πως το κυρίαρχο πρότυπο για την γυναίκα είναι αυτό της «εργαζόμενης Μπάρμπι».

2) Το σεξ ως εμπόρευμα

Ενώ  η κυρίαρχη αντίληψη είναι πως έχει επικρατήσει μια “υπέρμετρη” σεξουαλική απελευθέρωση στο δυτικό κόσμο, αυτό που συμβαίνει είναι διαφορετικό. Η πραγματική μάχη ενάντια στη σεξουαλική καταπίεση  τη δεκαετία του 60-70 , όπως και η μάχη  για  απελευθέρωση της γυναίκας, αν και πέτυχε σε κάποια ζητήματα (δικαίωμα έκτρωσης, κοινωνική νομιμοποίηση  του προγαμιαίου σεξ κτλ) μπόρεσε και ενσωματώθηκε από τον καπιταλισμό. Το σεξ εμπορευματοποιήθηκε (βιομηχανία πορνό, χρησιμοποίηση του για προώθηση εμπορευμάτων μέσω της διαφήμισης) και η απελευθέρωση ταυτίστηκε σε μεγάλο βαθμό με  το One night stand.

3) Ο πουριτανισμός αντέχει

Παράλληλα ο σεξουαλικός πουριτανισμός υπόγεια ζει και αντέχει. Πλέον μπορεί να είναι πιο μικρή η έντασή του σε σχέση με πριν ας πούμε 50 χρόνια ωστόσο πλέον έχει ένα σημαντικό πλεονέκτημα. Μπορεί να κάνει ανενόχλητος την δουλειά του, αφού η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας θεωρεί πως είναι ξεπερασμένος κάτι που είναι λάθος αφού, όπως και η καταπίεση της γυναίκας, είναι και αυτός παιδί των ταξικών κοινωνιών .

Ο άνθρωπος μαθαίνοντας από μικρός πως ακόμα και μια βασική βιολογική του ανάγκη είναι κάτι απαγορευμένο, κάτι που τιμωρείται ή που γενικά θεωρείται «κακό» διαρκώς νιώθει μια σύγκρουση. Για παράδειγμα το μικρό παιδάκι που θέλει να παίξει με τα γεννητικά του όργανα στο σπίτι του, αν ο γονιός του πει «σταμάτα μην το κάνεις αυτό» ή δείξει να ενοχλείται και να ντρέπεται, το παιδί θα νιώσει μια πίεση να του ασκείται με εξουσιαστικό τρόπο .

Έτσι, όποτε παίζει με τα γεννητικά του όργανα θα νιώθει την φωνή της εξουσίας να του μιλά και να το διατάζει, με αποτέλεσμα να το αποφεύγει ή, όταν το κάνει ,να νιώθει πολύ άσχημα και αγχωτικά. Η φωνή της εξουσίας κατάφερε να μπει μέσα του. Ετσι, πάντα η σεξουαλική καταπίεση συνοδεύεται και από άλλου είδους αυταρχικές απαγορεύσεις και ο χαρακτήρας του ανθρώπου μαθαίνει να υποτάσσεται στην εξουσία. Οπότε, περνώντας στο στάδιο της κοινωνιών με τάξεις ,η σεξουαλική καταπίεση είναι πολύτιμο όπλο των κυρίαρχων τάξεων και, δεν είναι τυχαίο, ότι αυτοί που κυρίως την εφαρμόζουν είναι δύο από τους κύριους ιδεολογικούς μηχανισμούς του κράτους. Η θρησκεία και η οικογένεια.

Τώρα δυο συγκεκριμένα παραδείγματα για τον πουριτανισμό και την σεξουαλική καταπίεση στο σήμερα:

Ο αυνανισμός ακόμα θεωρείται ταμπού τόσο για  τις γυναίκες (π.χ πόσες και πόσες κοπέλες θεωρούν πως είναι κάτι ντροπιαστικό η ίσως και «κακό») όσο και , σε μικρότερο μεν βαθμό, και για τους άντρες (π.χ ακόμα επιβιώνουν θρησκευτικές απειλές ότι προκαλεί σπυριά , πολλοί άντρες αυνανίζονται με άγχος μην τους πιάσει ο γονιός τους και έτσι εκσπερματώνουν γρήγορα, κάτι που έχει αποδεχτεί πως σχετίζεται με τα ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά πρόωρης εκσπερμάτωσης  κτλ ).

Το γυμνό σώμα εξίσου. Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων ντρέπεται πολύ να δει ο ο πατέρας ή η μάνα τους τα γεννητικά τους όργανα. Όταν είναι παιδιά , η ντροπή είναι πιο μικρή μα όταν ξεκινά ο αυνανισμός και οι σεξουαλικές σχέσεις στην εφηβεία, η ντροπή μεγαλώνει (δεν θα ξεχάσω τον διάλογο με έναν συμφοιτητή μου. Τον ρωτάω «ντρέπεσαι να σε δει γυμνό η μάνα σου;» και απαντά «καλά ρε είσαι τρελός! Σιγά μην δείξω τον πούτσο μου που γαμάω την γκόμενα στην μάνα μου»). Αντίστοιχα ντρέπονται και οι γονείς.

Αυτή η ιδιαίτερα ρομαντική φράση του συμφοιτητή μας βοηθά να περάσουμε στο επόμενο ζήτημα

4) Βία στο σεξ

Αν και δεν διαθέτουν πολλοί κόκκινα δωμάτια και σουπερ εξαρτήματα όπως ο Mr.Grey,είναι γεγονός πως πολύ συχνά το σεξ συνοδεύεται από βία λεκτική και σωματική. Αν και κάποιες φορές και η γυναίκα ανταποδίδει κυρίως ο άντρας είναι αυτός που χρησιμοποιεί βία (εξαιτίας ακριβώς του ότι η γυναίκα ακόμα καταπιέζεται).

Βρισιές του στιλ «σε γαμάω», «σε ξεσκίζω» μαζί με χτυπήματα, στο πρόσωπο η στον πισινό της κοπέλας συνήθως με τόση δύναμη που να προκαλείται πόνος, όχι όμως και σοβαρός τραυματισμός (αν και κάποιες φορές το πράγμα ξεφεύγει), ορισμένες φορές συνοδεύονται με φτυσίματα, σφίξιμο του λαιμού. Το πολύ ενδιαφέρον είναι πως αν δεν πάρει ο άντρας την πρωτοβουλία η κοπέλα συχνά ζητά να την βρίσουν η χτυπήσουν και συχνά αυτό-βρίζεται (πχ «γάμα με»).

Eπειδή γίνεται με την σύμφωνη γνώμη και των δύο, συχνά παρουσιάζεται, ακόμα και από ορκισμένες φεμινίστριες, ως ένα αθώο προσωπικό γούστο έως κάτι φυσιολογικό αφού, όπως συχνά υποστηρίζεται, το σεξ είναι «βίαιο εκ φύσεως» ενώ τέλος δεν λείπουν και «ιατρικές» ερμηνείες ότι η βία «προκαλεί κάποιο ερεθισμό και είναι ευχάριστη στην συγκριμένη συνθήκη».

Αντίθετα με αυτές τις ερμηνείες, η βία στο σεξ αποδεικνύει πως:

-Η καταπίεση της γυναίκας παραμένει πολύ ισχυρή.Ένα υποθετικό περιστατικό πάνω σε αυτό. Είστε το καλοκαίρι σε ένα κάμπινγκ. Κοντά σας στήνει την τέντα του ένας παλιός συμμαθητής που έχει σχέση με μια κοπέλα από την Αλβανία. Το βράδυ δεν σας παίρνει ο ύπνος και βγαίνετε έξω για μια βόλτα. Ενώ περπατάτε, βλέπετε τον παλιό συμμαθητή σας να πηγαίνει στο Πορτ παγκάζ του αμαξιού του για να βγάζει μια ελληνική σημαία. Ξαναγυρνά φουριόζος στην σκηνή του χωρίς να σας δει.

Σκέφτεστε «τι Διάολο γίνεται!» και τον ακολουθάτε. Πηγαίνοντας σιγά σιγά κοντά στην σκηνή ακούτε ένα περίεργο μείγμα ήχων. Την σημαία να σκίζει τον αέρα και κάτι να χτυπάει, μικρά βογγητά πόνου και ευχαρίστησης ενώ ο συμμαθητής να λέει «Πάρτα μωρή, κωλο-αλβανίδα» μετά από λίγο «όταν εμείς κτίζαμε Παρθενώνες εσείς ήσασταν στα δέντρα» ενώ τέλος «Να! Να μάθετε που μας παίρνετε τις δουλειές». Παράλληλα η κοπέλα να λέει «αχ ,ναι !!πες μου και άλλα!» και στην συνέχεια να φωνάζει η ίδια «Έλληνας γεννιέσαι δεν γίνεσαι ποτέ» και τέλος «απέλασε με».

Πως θα σας φαινόταν κάτι τέτοιο; Αν την άλλη μέρα λέγατε στον συμμαθητή «Τι είναι αυτά ρε σύ» και αυτός απαντούσε «μα δεν άκουσες !Αρέσει και στην κοπέλα» ή «πως η το χτύπημα με την σημαία είναι ευχάριστο αφού διεγείρει τις αισθήσεις» πώς θα σας φαινόταν; Μάλλον άσχημο και ρατσιστικό.

Όταν όμως η ελληνική σημαία αλλαχτεί από το χέρι που χτυπά και «το κωλο-Αλβανίδα » από το «σε γαμάω », τότε είναι κάτι αθώο, μια επιλογή.

Αρα, δυστυχώς, ο σεξισμός και η καταπίεση της γυναίκας είναι τόσο βαθιά ριζωμένα στο καπιταλιστικό σύστημα(και γενικά σε όλες της κοινωνίες με τάξεις) που ξεπερνούν ακόμα και την αρρώστια του ρατσισμού. Βέβαια έχει σημασία πως και τα δύο προσφέρουν μεγάλη υπηρεσία στου κυρίαρχους αφού διχάζουν τους εργαζομένους δυσκολεύοντας τον αγώνα εναντίων των αφεντικών.

-Αν η σεξουαλικότητα έχει ταυτιστεί βαθιά μέσα στο υποσυνείδητο μας ως κάτι για το οποίο πρέπει να ντρεπόμαστε ή κάτι «κακό», τότε την ώρα που κάνουμε σεξ θα νιώθουμε ενοχή και οργή προς τον εαυτό μας. Η γυναίκα, εφόσον καταπιέζεται ακόμα, τις περισσότερες φορές θα στρέψει την οργή προς τον εαυτό της και θα κυριαρχήσουν οι ενοχές. Για το «κακό» που κάνει πρέπει να τιμωρηθεί( εξού και φράσεις του στιλ «ήμουν κακό κορίτσι τελευταία ….»).Ο άντρας τις ενοχές και την οργή που νιώθει τις περισσότερες φορές τις στρέφει προς την κοπέλα, την οποία τιμωρεί που τον παρέσυρε σε τέτοιες «ακόλαστες πράξεις»( η θρησκευτική πουριτανική αντίληψη της γυναίκας-πειρασμού για τον άντρα επιβιώνει ακόμα).

-Ανάμεσα στα περισσότερα ζευγάρια υπάρχουν συνειδητά ή υποσυνείδητα ισχυρά αισθήματα εχθρότητας και εξουσίας που ξεσπούν την ώρα του σεξ.

Παίρνοντας πάσα από το τελευταίο σημείο μπορούμε να προχωρήσουμε στο τελευταίο χαρακτηριστικό.

5) Για την αγάπη και τις ερωτικές σχέσεις

Όπως και η σχέση με την φύση, τον εαυτό μας, έτσι και οι ερωτικές σχέσεις καθορίζονται από το σύστημα στο οποίο ζούμε. Συγκεκριμένα στον καπιταλισμό μια σειρά από χαρακτηριστικά του καθορίζουν εμάς και τις ερωτικές σχέσεις μας.

-Βασικό στοιχείο είναι η ανταλλαγή και κατανάλωση εμπορευμάτων. Ένα παράδειγμα για τις ερωτικές σχέσεις. Ο Γιάννης είναι γυμνασμένος, με πρόσωπο καλοσχηματισμένο, εκλεπτυσμένο λεξιλόγιο ενώ διαθέτει αρκετά χρήματα. Έχοντας ως βάση αυτό το ατομικό πακέτο προσπαθεί να πουλήσει τον εαυτό του ως εμπόρευμα με ένα ισάξιο και ίσως πιο «καλό εμπόρευμα». Μια μέρα πάει σε ένα μπαρ να βρει κοπέλα. Θα ντυθεί με μια κολλητή μπλούζα για να δείξει το γυμνασμένο σώμα του, μαζί με ένα ακριβό ρολόι .Όταν πιάσει κουβέντα με μια κοπέλα θα προσπαθήσει να δείξει το εκλεπτυσμένο λεξιλόγιο του με εντυπωσιακά σχήματα λόγου . Θα επιλέξει την κοπέλα με την οποία θα μιλήσει κυρίως με βάση την αυτοβαθολόγηση του εαυτού του-εμπόρευμα. Αν το άριστα είναι το 10, αυτός με λεφτά γυμνασμένο σώμα και καλό λεξιλόγιο πιάνει τουλάχιστον το 8.Θα επιλέξει μια κοπέλα κοντά στην ίδια βαθμολογία.

Μπορεί να ακούγεται κυνικό και σχηματικό, μα δυστυχώς είναι ο κανόνας. Πόσες φορές δεν έχετε ακούσει η σκεφτεί “μμμ πολύ ωραίος αυτός για μένα ή ας πω ένα αστείο ή ας φερθώ τάχα ευγενικά στον σερβιτόρο να την καλοπιάσω”.

Αφού γίνει η ανταλλαγή, μπορεί να είναι μιας χρήσης(π.χ όπως είπαμε πιο πάνω one night stand) ή πολλαπλών. Μπορεί κανείς να εκμεταλλευτεί την αξία χρήσης του εμπορεύματος (σεξουαλική ευχαρίστηση η τα χρήματα, την συναισθηματική βοήθεια) είτε την αξία ανταλλαγής (δηλαδή τα νέα εμπορεύματα που παίρνει για παράδειγμα παρουσιάζοντας για παράδειγμα την ομορφιά, λέγειν, τις γνώσεις του συντρόφου στους φίλους ώστε να κερδηθεί το εμπόρευμα – θαυμασμός ). Αν το εμπόρευμα χάσει την αξία του, τότε είναι πλέον άχρηστο (π.χ γεράσει η κοπέλα και «ασχημύνει» ).Με εμπόρευμα υπάρχει και σχέση ιδιοκτησίας (π.χ «Είσαι δική και μόνο δική μου» ) άρα, σύμφωνα με αυτήν την λογική, όπως φυλάμε μην μας κλέψουν το αμάξι έτσι φυλάμε και μην μας κλέψουν το σύντροφο και ζηλεύουμε τους πιθανούς ληστές. Εάν τελικά μας το κλέψουν, πρέπει να τους μισούμε και πιθανά να τους τιμωρήσουμε (π.χ «μου έφαγες τον άντρα μώρη ξελογιάστρα,» ή « θα σε σπάσω στο ξύλο που μου έφαγες την γκόμενα παλιομαλάκα»

–Ατομισμός και ανταγωνισμός. Το «άτομο» πρέπει να παλέψει για να  «επιβιώσει» και εάν είναι «πολύ ικανό» να ανελιχθεί  κοινωνικά. Για να το πετύχει αυτό πρέπει να καταφέρει να «κυριαρχήσει» ανάμεσα στους πολλούς ανταγωνιστές του, μα, αν αποτύχει, δεν υπάρχει καμιά σανίδα σωτηρίας. Οι χαμένοι του παιχνιδιού είναι καταδικασμένοι. Δεν έχεις λεφτά για ιδιωτική  ασφάλεια;  Aν αρρωστήσεις, ας πεθάνεις.  Πρόβλημά σου, σου λένε. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, αυτό που κυριαρχεί είναι ένας υποβόσκων φόβος και εχθρότητα  «όλων εναντίον όλων». Άρα, εάν αισθάνεσαι εχθρότητα είναι πολύ πιο εύκολο να εκμεταλλευτείς ως εμπόρευμα κάποιον, όπως είδαμε πιο πάνω, αλλά και να δυσκολεύεσαι να αποκτήσεις μια ισότιμη σχέση.

-Σχέσεις εξουσίας

Σε έναν κόσμο όπου οι ανθρώπινες μετατρέπονται σε εμπορεύματα, όπου κυριαρχεί ο ανταγωνισμός και ο ατομισμός, όπου η εργασία είναι συνήθως σκλαβιά, ο άνθρωπος νιώθει φόβος, αγχος, δυστυχία, μίσος.Όλα αυτά τον οδηγούν στο να αισθάνεται μέσα του κενός. Μην μπορώντας να αγαπήσει τους άλλους , την φύση , δεν μπορεί να αγαπήσει ούτε τον εαυτό του. Για να ξεπεράσει αυτό το αφόρητο συναίσθημα ασημαντότητας που νιώθει ίσως ο κύριος δρόμος που επιλέγει, είναι ο σαδισμός και ο μαζοχισμός.

Μέσα από τον σαδισμό θέλει να υποτάξει στην θέληση τον άλλον η τους άλλους. Πολλοί τρόποι υπάρχουν για να γίνει κάτι τέτοιο. Το αντικείμενο υποταγής εν τέλει θα κάνει το θέλημα του ,θα τον ικανοποιεί. Μπορεί να πετύχει κάτι τέτοιο με ραφινάτα μέτρα π. χ προσφέροντας του δώρα η «μπράβο» όταν τον υπακούει, με βίαια μέτρα π.χ τιμωρώντας όταν δεν τον υπακούει ή και έναν συνδυασμό των δύο μεθόδων. Η υπέρτατη ευχαρίστηση στον σαδιστή είναι να προκαλεί πόνο (ψυχικό η σωματικό) στο αντικείμενο υποταγής και αυτό είτε να το αποδέχεται είτε να μην μπορεί να αντιδράσει. Μέσα από όλη αυτήν την διαδικασία νιώθει σπουδαίος και μάγκας.

Μέσα από τον μαζοχισμό το άτομο ξεφεύγει από την ασημαντότητά του, υποτασόμμενο σε κάποιον ή κάποιους ανώτερους. Ο πόνος που του προκαλούν (π.χ χτυπώντας το, εξευτελίζοντας το και άλλα τέτοια ωραία) γίνεται επιθυμητός αφού από την μια θεωρεί πως του αξίζει (επειδή πιστεύει πως είναι τιποτένιο, ασήμαντο ,ανήθικο κτλ)από την άλλη είναι το τίμημα για να μπορεί να μην νιώθει ασήμαντο μέσα από την σχέση του με τον/τους ανώτερους.

Ο σαδισμός και ο μαζοχισμός κακώς ταυτίζονται μόνο με το σεξ. Χαρακτηρίζουν το σύνολο των ανθρώπινων σχέσεων στις ταξικές κοινωνίες (κάτι που είναι απόλυτα λογικό αν σκεφτεί κανείς πως ο βασικός διαχωρισμός αυτών των κοινωνιών ήταν ανάμεσα στους κυριάρχους και τους υποτελείς).

Μπορεί κανείς να δει π. χ σε μία ερωτική σχέση να αλλάζουν ρόλους ο σαδιστής με τον μαζοχιστή.

Αυτό όμως που παραμένει είναι η σχέση εξουσίας. Η αρρωστημένη προσκόλληση του ενός προς τον άλλο. Το φαινόμενο σε μια ερωτική σχέση να βλέπει κανείς το ζευγάρι να είναι συνέχεια μαζί να αποκόβεται από φίλους, να στέλνει 500 μηνύματα (από το τι φαί έφαγε μέχρι το αν τον ξύνει η πλάτη του) να μην σκέφτεται τίποτα άλλο για μήνες εκτός από τον άλλο, να ζηλεύει παθολογικά, θεωρείται ένδειξη πολλές φορές ισχυρής αγάπης. Δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια σχέση εθισμού. Ο ένας θέλει τον άλλο χωρίς πραγματικά να ενδιαφέρεται για αυτόν. Τον θέλει για να κερδίσει επαίνους, να εξουσιάζει, να εκτονώνει τις σεξουαλικές του ανάγκες , μα τον θέλει για αυτό που του προσφέρει όχι για αυτό που είναι (εδώ κολλάει και η φράση του Εριχ Φόρμ «Η ανώριμη αγάπη λέει «σ’ αγαπώ επειδή σε χρειάζομαι». Η ώριμη αγάπη λέει «σε χρειάζομαι επειδή σ’ αγαπώ».)

Πατώντας πάνω σε αυτό το έδαφος που κάνει βαθιά δυστυχισμένους τους ανθρώπους, το «50 αποχρώσεις του Γκρι» το παρουσιάζει ως μια ιδιαίτερα περιπετειώδη και ευχάριστη εμπειρία. Τρανή απόδειξη οι χιλιάδες γυναίκες που κυριολεκτικά δηλώνουν ερωτευμένες με τον MR.Grey. Δεν θα μπορούσε να προσφέρει καλύτερη υπηρεσία στους ομοίους του μεγιστάνα. Αυτό το σύστημα λοιπόν, αυτές του οι σχέσεις εν τέλει όχι απλά δεν είναι άθλιες και άρρωστες, μα είναι οργασμικές! Ζήτω, λοιπόν!

Επειδή όμως δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα από κάτι τέτοιο εάν πραγματικά θέλουμε κάτι διαφορετικό, δεν θα το δούμε αν δεν αλλάξουμε τις σχέσεις που επικρατούν στην κοινωνία και τον κόσμου γύρω μας.

Ενώ προσπαθούμε να αλλάξουμε τον κόσμο, παράλληλα είναι σημαντικό να μην ξεχνάμε να αλλάζουμε και τους εαυτούς μας .Το ένα χωρίς το άλλο δεν θα γίνει ποτέ.

Βαγγέλης Γαβριηλίδης