Αντιφασίστρια, φεμινίστρια, λεσβία, μαχητική εργαζόμενη και κομμουνίστρια ακτιβίστρια. Η Ηilde Radusch ήταν μια γυναίκα που άφησε έντονα το στίγμα της στη Γερμανία και μάλιστα σε πολύ δύσκολες εποχές.
Το 1933 συνελήφθη από ναζί και την άφησαν ελεύθερη υπό την εποπτεία της Γκεστάπο. Προσπάθησαν να τη συλλάβουν ξανά τη δεκαετία του ’40, χωρίς όμως αποτέλεσμα μέχρι που τελείωσε ο πόλεμος. Παρά την ανατροπή των ναζί, απογοητεύθηκε στη συνέχεια από το κομμουνιστικό κόμμα, το οποίο την εξοστράκισε προφασιζόμενο ότι ήταν λεσβία. Παρέμεινε όμως πολιτικά ενεργή και αργότερα ίδρυσε την πρώτη λεσβιακή εφημερίδα στη Γερμανία.
Με την πρώτη της κοπέλα χώρισαν το 1933 γιατί όπως είχε πει “η Μαρία ξαφνικά άρχισε να μισεί τις κομμουνίστριες”. Επηρεάστηκε πολύ από την πατέρα της, που την έμαθε να είναι ανεξάρτητη και αποφασιστική. Στα 18 της, το 1921, έφυγε από το σπίτι της στη Βαϊμάρη για να μείνει στο Βερολίνο και στα 19 της γράφτηκε στη νεολαία του κομμουνιστικού κόμματος. Επιχείρησε να δουλέψει ως βρεφονηπιοκόμος, όμως δεν βρήκε δουλειά λόγω των πολιτικών της «πιστεύω». Κατάφερε όμως να δουλέψει ως τηλεφωνήτρια σε ταχυδρομείο, όπου και γνώρισε την Μαρία.
Το 1924 εντάχθηκε μετά τη νεολαία του και στο Κόμμα με το οποίο για μία τριετία από το 1929 έως το 1932 διετέλεσε δημοτική σύμβουλος.
Το πρώτο μαγαζί της ήταν καταφύγιο για τους διωκόμενους των ναζί
Στις 6 το πρωί της 6ης Απριλίου του 1933 οι αρχές τη συνέλαβαν για τη σχέση της με το κομμουνιστικό κόμμα και άλλες αντιστασιακές δραστηριότητες. Αφού αφέθηκε ελεύθερη δυσκολεύτηκε πολύ να βρει δουλειά, μέχρι που κατάφερε τελικά να προσληφθεί από τη Siemens, επιδιώκοντας να συνεχίσει τη δράση της συγκεντρώνοντας λιγότερες υποψίες.
Το 1939 γνώρισε τη σύντροφο της ζωής της Else “Eddy” Klopsch. Μαζί άνοιξαν ένα μικρό εστιατόριο, χρησιμοποιώντας το όνομα του πατέρα της Eddy, γιατί αρχικά δεν μπορούσαν να πάρουν άδεια εξαιτίας των ναζί που χαρακτήριζαν «πολιτικά αναξιόπιστη» την Radusch. Το εστιατόριο φτιάχτηκε σε χώρο που τον είχαν παλιότερα εβραίοι που εκδιώχθηκαν και αποτέλεσε συχνά καταφύγιο για τους διωκόμενους των ναζί.
Το κυνήγι από τους ναζί και η απογοήτευση από τους Σοβιετικούς
Μετά τη δολοφονική απόπειρα σε βάρος του Χίτλερ το 1944 προκλήθηκε αναστάτωση στους ναζί. Η Klopsch βρισκόταν ανάμεσα στα ονόματα της λίστας που είχε συγκεντρώσει το καθεστώς ως ύποπτα εν γένει για τη δράση τους και επρόκειτο να τη συλλάβει. Μια γνωριμία της Eddy στην αστυνομία αποδείχτηκε σωτήρια, καθώς ειδοποιήθηκαν εγκαίρως για την επικείμενη σύλληψη και διέφυγαν.
Η επικράτηση της Σοβιετικής Ένωσης στη μάχη του Βερολίνου και το τέλος των ναζί δεν έφερε όσα προσδοκούσε η Radusch. Αντίθετα πολύ σύντομα θέλησε να αποχωρήσει και γνωστοποίησε την πρόθεσή της. Ως απάντηση το κομμουνιστικό κόμμα αποφάσισε τη διαγραφή της, την οποία δικαιολόγηση λόγω της ομοφυλοφιλικής της σχέσης με την Eddy. Ακολούθησαν η διαπόμπευσή της και απειλές, με αποτέλεσμα να χάσει και τη δουλειά της.
Το 1948 τη βρήκε πολιτικά να αγωνίζεται μέσα από τις τάξεις του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος (SPD). Με την Eddy, αγόρασαν ένα μαγαζί με πορσελάνινα είδη, το οποίο κατάφεραν να τις συντηρεί μέχρι τον θάνατο της Eddy το 1960 από καρκίνο. Ο θάνατος της συντρόφου της Radusch, όπως ήταν αναμενόμενο την επηρέασε πάρα πολύ.
Δημιουργία φεμινιστικής ομάδας και εφημερίδας
Παρόλα αυτά η Radusch δεν έμεινε αμέτοχη. Τη δεκαετία του 70 εντάχθηκε στο νέο κύμα φεμινισμού και συνίδρυσε με άλλες λεσβίες παλιότερες ακτιβίστριες την ομάδα L74. Έγινε επίσης εκδότρια της «Μικρής μας εφημερίδας», που ήταν σύμφωνα με πηγές η πρώτη λεσβιακή εφημερίδα μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Δεκαοκτώ χρόνια από τον θάνατό της (2 Αυγούστου του 1994), η Hilde Radusch μνημονεύεται επίσημα ως μια σημαντική πολιτική παρουσία. Το 2012 στήθηκε μνημείο με τρεις τιμητικές πλακέτες, που είναι το πρώτο για λεσβία – θύμα των καταδιώξεων από τους ναζί.
*Με υλικό από το Working Class History, τη wikipedia και την ιστοσελίδα andreageyer.info
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.