Κυριάρχησε στην επικαιρότητα τις προηγούμενες ημέρες η είδηση της 48ωρης άδειας του Δημήτρη Κουφοντίνα από τις φυλακές Κορυδαλλού. Είναι από τα θέματα που ούτως ή άλλως τραβούν πάνω τους τα βλέμματα, επομένως ήταν βούτυρο στο ψωμί όποιου ήθελε να ασκήσει μικροπολιτική, να πουλήσει μερικά φύλλα παραπάνω και φυσικά, να ανεβάσει τους τόνους γενικά, κάνοντας στην άκρη ψύχραιμες κουβέντες και ήρεμη σκέψη.
Πως αλλιώς θα μπορούσε να συζητηθεί άλλωστε, ένα θέμα που αφορά τη 17 Νοέμβρη και το όνομα του Κουφοντίνα, ακόμα και τόσα χρόνια μετά την καταδίκη και τη φυλάκισή του;
Σκοπίμως, ελλείψει σοβαρότερων ζητημάτων στη δημόσια ατζέντα, τα ΜΜΕ των εφοπλιστών, των επιχειρηματιών και των στρατευμένων εκδοτών το ανέδειξαν σε κορυφαίο, «χρωματίζοντας» την είδηση σε βαθμό που έπαυε πλέον να αποτελεί τέτοια. Αρχικά ήταν ο «φιλοτρομοκράτης ΣΥΡΙΖΑ» που αποφάσιζε την χορήγηση άδεια στον Κουφοντίνα. Ταυτόχρονα, ήταν η αντίδραση της Ντόρας Μπακογιάννη, που έμεινε «άναυδη» από την απόφαση. Στη συνέχεια, μεταφέρθηκε με τη δέουσα προσοχή η ανακοίνωση του Υπουργείου Εξωτερικών των Η.Π.Α. Τέλος, το «πιάτο» γαρνιρίστηκε με τα σχόλια για το Νόμο Παρασκευόπουλου, τον σωφρονιστικό κώδικα, τις αλλαγές στις προβλέψεις για τους καταδικασμένους σε ισόβια και τη γελοία «λεπτό προς λεπτό» μετάδοση των στιγμών του «Λουκά» εκτός φυλακής.
Διαβάστε επίσης:
Ο γιος του Τεμπονέρα απαντάει στον Κώστα Μπακογιάννη για τον Κουφοντίνα
Εκεί, έτσι ώστε να χαθεί τελείως οποιοδήποτε «ψήγμα» νηφαλιότητας, αντιπαρατέθηκε από την απέναντι πλευρά το επιχείρημα περί της αποφυλάκισης του Ρουπακιά, μετά από 18 μήνες προφυλάκισης, αφού εκκρεμούσε ακόμα η δίκη. Και για την ταμπακέρα κουβέντα.
Ποια είναι η ταμπακέρα; Ο νομικός πολιτισμός της ευρωπαϊκής Ελλάδας, οι διατάξεις που προβλέπουν ή αποτρέπουν γεγονότα, όχι με βάση τις πεποιθήσεις του φυλακισμένου, αλλά με αντικειμενικά κριτήρια και κανόνες και φυσικά, το δικαίωμα του καθενός να αντιμετωπίζεται ακόμα ως άνθρωπος, από ένα κράτος που οργανώνεται και διοικείται από μια -ακόμα- δυτικού τύπου αστική δημοκρατία.
Αρχικά, το επιχείρημα περί της αποφυλάκισης του Ρουπακιά δεν στέκει, ούτε χρήσιμο μπορεί να φανεί κατ’ αυτόν τον τρόπο. Ο δολοφόνος της Χρυσής Αυγής αποφυλακίστηκε διότι εξαντλήθηκε το διάστημα, κατά το οποίο μπορούσε, σύμφωνα με το νόμο, να παραμείνει προφυλακισμένος. Οι πραγματικές, χρήσιμες ενστάσεις, είναι οι εξής: 1) Για ποιο λόγο καθυστερεί η δίκη της Χρυσής Αυγής, ούτως ώστε να μην ξεκαθαρίζει το τοπίο και να φυλακιστεί κάθε μέλος της, που αποδεδειγμένα δρα ως μέλος μιας εγκληματικής οργάνωσης, μιας δολοφονικής συμμορίας, και 2) πως γίνεται, σε αντίστοιχες περιπτώσεις προφυλάκισης αναρχικών ή ανθρώπων με διαφορετικό πολιτικό και ταξικό πρόσημο από τον κάθε Ρουπακιά, να παραμένουν στη φυλακή, δίχως να μπορεί κανείς να αποδείξει την ενοχή τους και χωρίς να δικάζονται κανονικά.
Εξάλλου, σε ό,τι αφορά τη νομική κουλτούρα της Ελλάδας το 2017, δεν προκαλεί εντύπωση που πολλοί, απλοί πολίτες, ζητούν να πεθάνει στη φυλακή ο Κουφοντίνας, δίχως να δει το φως του ήλιου. Είναι αυτοί που καταναλώνουν τα ΜΜΕ της προπαγάνδας και του φανατισμού. Τις εφημερίδες και τα κανάλια που δεν σχετίζουν την «άναυδη» στάση της Ντόρας Μπακογιάννη με τη μνημειώδη πια φράση της πως «εγώ δεν έχω πρόβλημα με τη Χρυσή Αυγή, μου φέρεται με το “σεις” και με το “σας”».
Είναι εκείνοι που νομίζουν πως το σωφρονιστικό σύστημα σε μια δημοκρατία, με τις ατέλειες και τις παραλείψεις, σκόπιμες ή μη, προορίζεται για το βασανισμό και τη φυσική και ψυχολογική εξόντωση των κρατούμενων. Αγνοούν το ρόλο που (θα έπρεπε να) επιτελεί, δηλαδή να τιμωρεί και να λειτουργεί με γνώμονα την ομαλότερη επανένταξη του εγκληματούντα στην κοινωνία.
Γιατί το αγνοεί; ΚΑΙ γιατί ο Πορτοσάλτε σκούζει στον ΣΚΑΙ για το έγκλημα της άδειας στον Κουφοντίνα, που θα έπρεπε να σαπίζει σε ένα κελί για μια ζωή. Ή μάλλον, γιατί όχι και να μην καταδικαστεί εις θάνατος, ώστε να μην τον πληρώνουμε κιόλας για να τρώει και να πίνει (sic).
Όπου παρεμβαίνουν οι συναισθηματισμοί, αδόλευτοι και καλοπληρωμένοι, παραμερίζεται η λογική. Αυτή που επιβάλλει σε όλο το σύγχρονο κόσμο τη χορήγηση άδειας σε έναν ισοβίτη και που αποκλείει de facto ένα αστείο παραλήρημα, σαν ο Κουφοντίνας να αποφυλακίστηκε μόνιμα με απόφαση ΣΥΡΙΖΑ.
Με λιγότερο χειραγωγούμενα, άγρια και περισσότερο συνειδητοποιημένα και πολιτισμένα ΜΜΕ, θα είχαμε και λιγότερο οργισμένες αντιδράσεις. Ποια είναι όμως η ελπίδα, όταν είναι τα ίδια αυτά που έχωναν ένα μικρόφωνο στη μούρη της μητέρας της δολοφονημένης Δώρας, έξω από τα δικαστήρια, εκμεταλλευόμενα την οργή και τη θλίψη της και δίνοντάς της βήμα να φωνάζει on camera στον δολοφόνο, μεταξύ άλλων: «Εγώ θα σε σκοτώσω, με τα ίδια μου τα χέρια, καθίκι»;
Είναι αυτό ενημέρωση ή δημοσιογραφία; Ή μήπως παρομοιάζεται ευκολότερα με τον τύπο στην κερκίδα, μπρατσωμένο και ξυρισμένο, ανεβασμένο σε ένα τύπου πάλκο, που κρατάει τη ντουντούκα, σοβαρεύει το ύφος και δίνει το σύνθημα στους υπόλοιπους; Εκείνους, που κρέμονται από τα χείλη του και δεν κρίνουν, παρά μόνο δέχονται, βαμμένοι στα ίδια χρώματα και με τα ίδια κασκόλ στο λαιμό…
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.