Ο Μιχάλης Παπάζογλου, παλιός κωνσταντινουπολίτης ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού και μετέπειτα μέλος επί σειρά ετών της διοίκησης του συλλόγου, θεωρείται από τους πρωτεργάτες του Παναθηναϊκού και ένα από τα πρόσωπα που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην γιγάντωση της ομάδας ιστορικά -λέγεται ότι είναι αυτός που πρότεινε για σήμα το τριφύλλι και για χρώματα το πράσινο και το λευκό.
Σε μία, λοιπόν, δήλωσή του, είχε πει μεταξύ άλλων: “Ο Παναθηναϊκός , αγαπητοί συνάδελφοι, είναι μια μεγάλη οικογένεια, της οποίας τα μέλη διέπονται υπό μίας ειδικής νοοτροπίας, συνδέονται, αλληλοεκτιμώνται…”.
Πόσο μακρινά άραγε φαίνονται αυτά τα λόγια του αείμνηστου ευεργέτη του συλλόγου σε όλους όσους ζουν το παρόν του Παναθηναϊκού. Ένα παρόν, ζοφερό, μαύρο και ντροπιαστικό για την ιστορία του Παναθηναϊκού σε τέτοιο βαθμό, ώστε ακόμα και το μέλλον να μοιάζει το ίδιο επικίνδυνο και αβέβαιο.
Είναι τρομερό, πραγματικά, το πώς άλλαξε αυτό το DNA του συλλόγου μέσα σε περίπου 50 χρόνια από τα 102 της ζωής του. (Γιατί το διοικητικό χάλι που ζούμε σήμερα δεν είναι αποτέλεσμα των 3 τελευταίων ετών, όπως πολλοί θέλουν να πιστεύουν, αλλά των 10 τουλάχιστον). Και από τη σύνδεση και την αλληλοεκτίμηση έχουμε περάσει πλέον, στο μίσος, στη συκοφαντία και στο ξεκατίνιασμα εκατέρωθεν. Κι όλα αυτά όχι ανάμεσα σε ανθρώπους διαφορετικών ομάδων, αλλά στα μέλη της ίδιας ομάδας! Κι ύστερα κάποιοι απορούν για την αγωνιστική κατηφόρα της ομάδας στα τελευταία χρόνια, τη στιγμή που διοικητικά μαίνεται ένας εμφύλιος πόλεμος συμφερόντων.
Η διοικητική κόντρα, λοιπόν, στα διοικητικά δρώμενα του Παναθηναϊκού δεν είναι κάτι σύγχρονο μόνον και καινούριο, αλλά κρατάει πολλά χρόνια… Για την ακρίβεια, από το 1979 και την αλλαγή των ποδοσφαιρικών ομάδων από ερασιτεχνικές σε ποδοσφαιρικές ανώνυμες εταιρείες (ΠΑΕ), όταν και η οικογένεια Βαρδινογιάννη πήρε τα σκήπτρα του συλλόγου κυριολεκτικά μέσα από τα χέρια της οικογένειας Γιαννακόπουλων. Φυσικά, τότε ήταν που άναψε η πρώτη σπίθα της διαμάχης και οι δύο ισχυρές οικονομικά οικογένειες της χώρας (και της ομάδας) ήρθαν σε αντιπαράθεση (όχι ευθεία, αλλά έμμεσα), κάτι που έμελλε να κρατήσει πολλά χρόνια ακόμη…
Η οικογένεια Γιαννακόπουλων στη συνέχεια, απέκτησε το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών του μπασκετικού Παναθηναϊκού (ΚΑΕ), προσφέροντας στην ομάδα και στον κόσμο της τις επιτυχίες που όλοι έχουμε ζήσει στα τελευταία 20 περίπου χρόνια. Όμως, οι αδερφοί Γιαννακόπουλοι ποτέ δε σταμάτησαν να επιθυμούν την αγορά και της ποδοσφαιρικής ομάδας, βρίσκοντας, όμως, μπροστά τους κλειστή την πόρτα από την οικογένεια Βαρδινογιάννη. Μάλιστα, υποστηρίζεται ότι στη δεκαετία του ’90, τουλάχιστον 1 φορά κατατέθηκε πρόταση, που τελικά, δεν έγινε δεκτή.
Σε αυτήν την αντιπαράθεση, είτε πλάγια είτε ευθεία μέσω ανακοινώσεων κτλ., κατά καιρούς, συμμετείχαν και το ενεργό κομμάτι των οπαδών του Παναθηναϊκού, οι οποίοι ποτέ δεν έκρυψαν την αγάπη και την προτίμησή τους προς τους Γιαννακόπουλους, όχι μόνο για τις υπεράνθρωπες, για τα ελληνικά δεδομένα, επιτυχίες του μπασκετικού τμήματος, αλλά και γιατί τους ένιωθαν πάντα πιο κοντά τους, αφού έκαναν γνωστό διαρκώς το πόσο φανατικοί παναθηναϊκοί είναι και οι ίδιοι. Αυτό είναι, ίσως, ένα από τα μεγάλα σφάλματα των Βαρδινογιάννηδων. Ότι πάντα έδιναν την εντύπωση ότι αντιμετωπίζουν περισσότερο ως επιχείρηση και εταιρεία το σύλλογο, παρά ως καψούρα, ομάδα κτλ., ενώ παράλληλα, ουκ ολίγες φορές, βρέθηκαν αντιμέτωποι με το κίνημα των οργανωμένων οπαδών της ομάδας, λόγω των πολλών επεισοδίων που αυτοί έκαναν, με αποτέλεσμα τον αποκλεισμό τους από όπου αγωνιζόταν η ομάδα. Και στην Ελλάδα, όλοι ξέρουμε τη δυναμική που ευτυχώς ή δυστυχώς έχουν οι οργανωμένοι οπαδοί των μεγάλων ομάδων, ευτυχώς ή δυστυχώς, αφού μπορούν μέχρι και διοικήσεις να κατεβάσουν.
Κάπως έτσι κύλησαν, λοιπόν, τα 30 περίπου χρόνια “βαρδινογιαννισμού” στον Παναθηναϊκό. Με κάποιες πολύ μεγάλες επιτυχίες ενδιάμεσα, ευρωπαϊκές πορείες και τίτλους, αλλά σχεδόν ποτέ με οικογενειακό κλίμα στην κερκίδα, όπου επικρατούσε πάντα ένα είδος μιζέριας και γκρίνιας.
Κι έτσι φτάνουμε στο 2008, όπου ο επίσης επιφανής Ανδρέας Βγενόπουλος βγήκε στο προσκήνιο και μαζί με άλλους επιχειρηματίες κατάφεραν να πάρουν μετοχές και να μπουν στην ΠΑΕ. Από τότε μέχρι και τώρα, το θέατρο του παραλόγου έχει φτάσει στο αποκορύφωμά του στα διοικητικά του Παναθηναϊκού. Με ανακοινώσεις επί ανακοινώσεων, ύβρεις και συκοφαντίες εκατέρωθεν με στόχο να γίνουν αρεστοί στα ΜΜΕ και στο ευρύ παναθηναϊκό κοινό, οι διοικούντες την ΠΑΕ έχουν αφήσει σε δεύτερη μοίρα τον σύλλογο και έχουν μπει, πλέον, στο τρυπάκι της προσωπικής και ευθείας αντιπαράθεσης. Γιατί μέσα σε όλην αυτήν την “όμορφη” ατμόσφαιρα και με το αβέβαιο διοικητικά μέλλον, οι ποδοσφαιριστές της ομάδας δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να αποδώσουν αυτά που μπορούν και για αυτό, οι ευθύνες που τους αναλογούν είναι οι λιγότερες σε σχέση με αυτές που έχουν τα “αφεντικά” τους.
Οι πιο πρόσφατες εξελίξεις και το τελευταίο Δ.Σ. του συλλόγου που έγιναν μέσα στην εβδομάδα που μας πέρασε, δυστυχώς, δεν έριξαν φως στην υπόθεση, αλλά έσβησαν και την όποια ελάχιστη ελπίδα υπήρχε για λύση του διοικητικού αδιεξόδου. Παραιτήσεις επί παραιτήσεων ακόμα και από τον –έστω και προσωρινά- πρόεδρο της ΠΑΕ Δημήτρη Γόντικα, κατηγορίες, η μη ανάληψη των ευθυνών από κανέναν και οι απίσημες μηνύσεις Γιάννη Βαρδινογιάννη και Ανδρέα Βγενόπουλου εκατέρωθεν, επισημοποίησαν αυτό για το οποίο ήμασταν σχεδόν σίγουροι.
Ότι όλοι οι νυν μέτοχοι της ομάδας θα γραφτούν στις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας της, αφού φάνηκαν ανάξιοι για το πόστο που κατείχαν και αφού δεν κατάφεραν να παραμερίσουν τις προσωπικές τους φιλοδοξίες και διαφωνίες με γνώμονα το ευρύτερο συμφέρον του συλλόγου. Γίνεται, πλέον, ξεκάθαρο ότι με τις παρούσες συνθήκες και με το τωρινό μετοχικό σχήμα, ο Παναθηναϊκός δεν έχει μέλλον και οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στη διάλυση. Σε μια διάλυση, που μπροστά της η ποινή του αποκλεισμού από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις που έρχεται οσονούπω από την UEFA θα μοιάζει με χάδι…
Ηλίας Ηλιάδης
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.