3 Οκτωβρίου 2015 και ήδη πέρασε ένας ακόμη χρόνος χωρίς την Κατερίνα Γώγου. Μόλις λίγες μέρες πριν η κόρη της, Μυρτώ Τάσιου, την ακολούθησε, αυτήν και τον πατέρα της, Παύλο Τάσσιο, ο οποίος πέθανε στις 2 Οκτωβρίου 2011. Για την Κατερίνα Γώγου έχουμε γράψει πολλά, για την ποίηση της, για τη ζωή της, για μικρές αλλά σημαντικές ιστορίες της. Σήμερα θα ασχοληθούμε με εκείνον τον τομέα της ζωής της που δεν του έχει δοθεί πολύ σημασία, αλλά είναι ίσως ο σημαντικότερος, αφού μέσα σε αυτόν ωρίμασε και μέσα σε αυτόν γνωρίστηκε με τον γνωστό σκηνοθέτη.
Ήταν μόλις 12 ετών όταν συμμετείχε στην πρώτη της ταινία, τον Άλλο (1952) του Αλέκου Σακελάριου, όπου μεταξύ άλλων έπαιζε και ο Βασίλης Αυλωνίτης.
Είχαν προηγηθεί διάφορες παιδικές παραστάσεις όπου συμμετείχε από τα πέντε της, λίγο μετά τον εμφύλιο δηλαδή, κερδίζοντας τον χαρακτηρισμό παιδί-θαύμα.
Το 1959 γνωρίσαμε την ηθοποιό Κατερίνα Γώγου σε ένα ρόλο που τήρησε για πολλά χρόνια και πήγαινε σε εντελώς αντίθετο δρόμο με αυτόν της ποιήτριας Κατερίνας Γώγου. Το Ξύλο Βγήκε από τον Παράδεισο: Η Αλίκη Βουγιουκλάκη εκτοξεύει την καριέρα της, ξεκινάει το… ερωτικό της παραμύθι με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ και η Κατερίνα Γώγου είναι εκεί, δεύτερη φορά με τον Σακελάριο, πρώτη φορά με τον Φίνο. Πρώτη φορά και για τον ανέμελο και «κλοουνίστικο» εαυτό της, ο οποίος σχεδόν πάντοτε τονιζόταν με την ίδια να χορεύει συνεχώς και να πετάει φράσεις ή λέξεις αγγλικές, όπως ήταν… της μόδας, με έμφαση στην προφορά. Παράλληλα, συμμετείχε και στην πρώτη(;) cult ταινία του ελληνικού κινηματογράφου, Δράκουλας και Σια, με τον Κώστα Χατζηχρήστο να έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με έναν πραγματικό Δράκουλα και… ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Δυο χρόνια αργότερα ανέβηκε για πρώτη φορά στη σκηνή του θεάτρου, με τον θίασο του Ντίνου Ηλιόπουλου για την παράσταση Ο Κύριος Πέντε τοις Εκατό. Το 1964 έπαιξε για πρώτη φορά μαζί με την Τζένη Καρέζη, υποδυόμενη την αδελφή της στην ταινία Μια Τρελή, Τρελή Οικογένεια. Οι δυο τους είχαν περισσότερα κοινά από όσα θα περίμεναν, η κάθε μια βλέποντας τον κόσμο από τη δική της οπτική γωνία. Ξανασυναντήθηκαν και σε άλλες ταινίες, όπως ήταν η Δεσποινίς Διευθυντής.
Λίγο μετά έπαψαν και οι «χαζοχαρούμενοι» ρόλοι. Η αρχή έγινε το 1978, με την ταινία 1922 που είναι βασισμένη στο βιβλίο του Ηλία Βενέζη Το Νούμερο 31328.
Ακολούθησε το ιστορικό πλέον Παραγγελιά, με την Κατερίνα Γώγου να αφηγείται, να απαγγέλει δικά της κομμάτια και να μας δείχνει τον ποιητικό της εαυτό. Η τελευταία της ταινία, πάλι ως πρωταγωνίστρια, ήταν το Όστρια, το Τέλος του Παιχνιδιού, του Ανδρέα Θωμόπουλου, όπου μαζί έγραψαν και το σενάριο. Πλέον την απασχολούσε πολύ περισσότερο η ποίηση της, στην οποία και αφιερώθηκε, από ένα σημείο και μετά ολοκληρωτικά.
Ήταν ένα παιδί, που ποτέ δεν κατάφερε να πραγματοποιήσει τα όνειρα του. Που ποτέ δεν κατάφερε να ζήσει μέσα από την παιδικότητα της, γιατί πάντα κάτι τη βασάνιζε. Αυτό που εξέφραζε μέσω του κινηματογράφου χανόταν όταν έπιανε το μολύβι, αφού εκεί έβγαζε τον άλλο της εαυτό, αυτόν που κρατούσε φυλακισμένο το παιδί και τα όνειρα, αυτό που έπρεπε να αντιμετωπίσει το σάπιο κόσμο, αυτό που έδωσε ό,τι μπορούσε μέχρι τα 53 της. Δεν μπορούσε, δεν γινόταν να συνεχίσει άλλο. Όπως όλοι οι σπουδαίοι, έδωσε το έργο που πίστευε ότι μπορούσε να δώσει και μετά απλά έφυγε, αφήνοντας το πίσω.
Θα ήταν λάθος αν προσπαθούσαμε να την ψυχολογήσουμε, ή να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε για ποιο λόγο διάλεξε να ζει διαφορετικές ζωές σε μία. Σίγουρα όμως ξέρουμε πως αν ξαναζούσε, θα έκανε τα ίδια, από την αρχή. Αφού δεν μπορούσε να φέρει ολόκληρον τον κόσμο στα μέτρα της, θα έμενε στον δικό της.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.