Ένα πράγμα έχω μάθει από τα χιλιόμετρα που έχω αφήσει πίσω μου σε αστικούς δρόμους. Ο καλύτερος τρόπος για να μάθεις μία πόλη είναι να την περπατήσεις.
Όχι όμως με το περπάτημα που ξεκρεμάς το πρωί μαζί με την τσάντα σου για να πας στη δουλειά. Όχι το περπάτημα που βρίσκεται κάτω από τα βήματά σου και το μόνο που το κάνεις είναι να το πατάς. Το περπάτημα για το οποίο μιλάω κάνει κάτι παραπάνω. Στέκεται δίπλα σου, σε κρατά από το χέρι. Πότε με διακριτική απορία και πότε με παιδική φιλοπεριέργεια σε οδηγεί σε νέες μεριές της πόλης. Φιλοπερίεργα, το περπάτημα αυτό απεκδύει την πόλη από το σκοτεινό της πέπλο, αποκαλύπτοντάς νέους δρόμους ανάμεσα σε γνωστές τοποθεσίες, η τελείως καινούριους προορισμούς. Θα νόμιζε κανείς πως όσο περισσότερο βιώνεις την πιο πάνω ιστορία, τόσο λιγότερο τον αφορά. Το αξιοθαύμαστο είναι πως κάθε φορά η διάψευση έρχεται πιο εντυπωσιακά από την προηγούμενη φορά. Είναι φορές, μάλιστα, που η διάψευση αναδύεται όχι από κάποιο εξωτικό σημείο της πόλης, κρυμμένο καλά και απρόσιτο, αλλά από αυτό που η ρουτίνα σου ψιθυρίζει στο αυτί τα δρομολόγια των λεωφορείων όταν περνάς κοντά του.
1. Το εκκλησάκι του Άη-Γιώργη by Ainars Brūvelis
2. Κοιτώντας Νότιο-Ανατολικά by Alex Vakoulas
Αλήθεια, πόσο ψηλά κοιτάμε όταν τριγυρνάμε στην πόλη; Ή αλλιώς, πόσες φορές κοιτάμε πάνω; Πριν σας πω γιατί θέτω αυτό το ερώτημα, θα μοιραστώ μαζί σας τον τρόπο με τον οποίο άρχισα να θέτω το ερώτημα αυτό στον εαυτό μου. Είχαν πέσει μερικά ατυχή περιστατικά τραυματισμού (ή χειρότερα…) πεζών από πτώση μπλακονιών σε διάστημα μερικών ετών. Η σκέψη που αυθόρμητα αναδυόταν είναι πως αν κοιτούσαν πάνω, ίσως αυτό να είχε αποφευχθεί. Δεν θα τους είχε πλακώσει κανένα μπαλκόνι. Σύντομα συνειδητοποίησα ωστόσο πως η προτροπή «όταν ταξιδεύεις στην πόλη, κοίτα ψηλά» είχε ευρύτερη ισχύ από αυτήν της πρόληψης ατυχήματος από… ώριμα μπαλκόνια. Σε μία πόλη που οι δύο διαστάσεις φαίνονται ατελείωτες, αφού εκτείνεται για δεκάδες χιλιόμετρα προς όλες τις μεριές του ορίζοντας, κοιτώντας πάνω μπορούμε να ψηλαφίσουμε μία από τις άκρες τις πόλεις. Έτσι, μπορούμε να αρχίσουμε να την κατανοούμε καλύτερα, αφού γνωρίζουμε καλύτερα μερικά από τα γνωρίσματά της.
3. Άποψη Hilton και Πανεπιστημιόπολης by Alex Vakoulas
Η ανακάλυψη της πόλης μέσω της τρίτης διάστασης, δεν εξαντλείται κοιτώντας ψηλά, πάντως. Ένας ακόμη καλύτερος τρόπος είναι κοιτώντας από ψηλά. Τονίζω το «από». Αφού, σε πρώτη φάση, η πόλη μας επιτρέπει να ανακαλύψουμε τα υψώματα, σε δεύτερη, τα υψώματα μας επιτρέπουν να ανακαλύψουμε την πόλη. Κάπου εκεί με οδήγησαν τα βήματά μου, σχεδόν τυχαία την περασμένη εβδομάδα. Βλέπετε στην Σκουφά βρίσκονται μερικά πολύ προκλητικά σκαλάκια που σε προκαλούν να τα ανέβεις. Είναι μάλιστα τόσο πειστικά, που ακόμη και η μεσημβρινή ζέστη δεν αποτελεί ιδιαίτερο αντεπιχείρημα. Έτσι, ξεκίνησα να περπατάω σε έναν άξονα της Αθήνας που δεν είχα ακολουθήσει ξανά.
4. Η απεριόριστη θέα ως τη θάλασσα by Katsimardos Andreas
Κάθε βήμα που με έφερνε πιο κοντά στην κορυφή, μου θύμιζε πόσο διαφορετική σου αποκαλύπτεται η πόλη, όταν την προσεγγίζεις κι εσύ διαφορετικά. Για όσους έχουν ανέβει πεζή στον Λυκαβηττό, θα είναι γνωστή η εικόνα. Ησυχία, φραγκόσυκα, χώμα και πάσσαλοι. Ένα σκηνικό που μοιάζει φερμένο από την περιφέρεια κι όμως, είναι στο μάτι της πόλης. Η θέα, όταν τελικά μου αποκαλύφθηκε, ήταν απεριόριστη, βλέποντας όλες τις μεριές του λεκανοπεδίου, ακόμη και μέχρι την Αίγινα. Η πόλη χάνει την απεραντοσύνη της μπροστά στο φυσικό περιβάλλον που φαίνεται να την περιβάλλει, το οποίο ωστόσο φαίνεται ταλαιπωρημένο. Αφού άφησα νου και μάτια να περιπλανηθούν τριγύρω, ξεκίνησε η κάθοδος, η οποία με έβγαλε ξανά στο Κολωνάκι.
Οι παραπάνω φωτογραφίες μπορεί να μεταφέρουν μόνο μια μικρή ιδέα από το , κατά τη γνώμη μου, πιο επιβλητικό ύψωμα των Αθηνών, ωστόσο αρκούν πιστεύω για να συμφωνήσουμε στα παρακάτω. Η πόλη, όπως όλα τα πράγματα, έχουν περισσότερες από μία όψεις. Για να τις γνωρίσει κανείς, μπορεί να ξεκινήσει αναζητώντας τα διαφορετικά σημεία θέασης. Τι θα κάνει μετά, η πορεία θα του δώσει τις απαντήσεις. Αν όχι με την πρώτη, κάποια από τις επόμενες φορές.
Φωτογραφίες: Ανδρέας Κατσιμάρδος και Αinars Βrūvelis από Panoramio.com, Αλέξανδρος Βάκουλας
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.