Η Χάνα και οι Αδελφές της του Γούντι Άλλεν στο Ζέφυρο

Ένα από τα λαμπρότερα αριστουργήματα
του Γούντι Άλεν

“Η ΧΑΝΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΔΕΛΦΕΣ ΤΗΣ” (“HANNA AND HER SISTERS”)

Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου,
Όσκαρ Καλύτερου Β΄Ανδρικού Ρόλου,
Όσκαρ Καλύτερου Β ‘Γυναικείου Ρόλου,
και άλλα 22 Βραβεία και 27 Υποψηφιότητες.

Η κορωνίδα της φιλμογραφίας του Γούντι Άλεν στη δεκαετία των ’80s
30 Χρόνια μετά και πάλι στη μεγάλη Οθόνη, αποκλειστικά στο Ζέφυρο (Τρώων 36, Άνω Πετράλωνα) από την Πέμπτη 6 Ιουλίου.

Μια ταινία τραγική και παράλληλα εύθυμη έως ξεκαρδιστική,
ανθρώπινη και διασκεδαστική, με χιούμορ και ρομαντισμό.
Ένα λαμπρό έργο στην καριέρα του Γούντι Άλεν.

Μια ταινία σταθμός στην ιστορία του Γούντι Άλεν, με τους περισσότερους κριτικούς να τη θεωρούν από τα σημαντικότερα έργα του Άλεν και να συνεχίζουν να επαινούν σενάριο και καστ.

Ένα ψυχόδραμα που ο σκηνοθέτης εξοικειώνεται το αγκαλιάζει με αγάπη και χιούμορ και το μετατρέπει σε λεπτοφτιαγμένη κομεντί σταθμό στην ιστορία του.

“Ώριμη, όμορφη, πλούσια και γεμάτη αγάπη, η ‘Χάνα’ είναι ο καλύτερος Γούντι Άλεν και απλά, μια μεγάλη ταινία.”
Los Angeles Times Sheila Benson

“Το σενάριο και η σκηνοθεσία του Άλεν είναι τόσο ισχυρό σε αυτήν την ταινία και διαβεβαίωσε ότι η ίδια η κινηματογραφική παραγωγή γίνεται μια αφηγηματική φωνή.”
Chicago Sun-Times Roger Ebert

“Ουσιαστικά ασταμάτητη φαντασία – μια δραματική κωμωδία που δεν μοιάζει καθόλου με άλλη και θέτει νέα πρότυπα τόσο για τον κ. Άλεν όσο και για όλους τους Αμερικανούς κινηματογραφιστές.”
The New York Times Vincent Canby

“Ο Άλεν ‘έπνιξε’ την ταινία με πνεύμα, ένα θαυμάσιο καστ και την συνηθισμένη σε αυτόν καλύτερη σκηνοθεσία να είναι η ελάχιστη σκηνοθεσία.”
TV Guide Magazine

Από 6 Ιουλίου στο
ΖΕΦΥΡΟ σε Επανέκδοση
“Η ΧΑΝΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΔΕΛΦΕΣ ΤΗΣ” (“HANNA AND HER SISTERS”)
Δραματική κωμωδία – Αμερική 1986 – Διάρκεια 107′

Σκηνοθεσία: Γούντι Άλεν
Σενάριο: Γούντι Άλεν
Σύνθεση μουσικής: Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ
Πρωταγωνιστούν: Γούντι Άλεν, Μία Φάροου, Μάικλ Κέιν, Μπάρμπαρα Χέρσεϊ, Μαξ Φον Σίντοφ, Κάρι Φίσερ, Ντάιαν Γουίστ, Μορίν Ο’Σάλιβαν, Λόιντ Νόλαν

ΣΥΝΟΨΗ
Η Χάνα, η μεγαλύτερη κόρη μιας οικογένειας καλλιτεχνών είναι μια αφοσιωμένη σύζυγος και μητέρα και ταυτόχρονα μια πετυχημένη ηθοποιός. Υποστηρίζοντας με θέρμη τις δύο μικρότερες αδελφές της, αποτελεί το συνδετικό κρίκο μιας οικογένειας που μοιάζει να αντιπαθεί τη σταθερότητα τόσο όσο βασίζεται σ’ αυτήν. Όταν όμως ο ήσυχος κόσμος της Χάνα σαμποτάρεται από αδελφική αντιζηλία, ανακαλύπτει ότι είναι το ίδιο χαμένη όσο οποιοσδήποτε άλλος και πως για να βρει τον εαυτό της θα πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στην ανεξαρτησία της και σε μια οικογένεια που δεν μπορεί να αποχωριστεί.

Λίγα λόγια για την ταινία

Ο Γούντι Άλεν ένας από τους πιο παραγωγικούς δημιουργούς της εποχής μας με περισσότερες από 50 ταινίες στο ενεργητικό του, στη “Η Χάνα και οι αδελφές της” την 14η ταινία του που κλείνει 30 Χρόνια από την πρώτη της κυκλοφορία στη μεγάλη οθόνη στην Αμερική και προβάλλεται και πάλι στη μεγάλη οθόνη σε επανέκδοση.

Αφού τίμησε στη δεκαετία των ’70 την κωμωδία, ο Γούντι Άλεν μετά το ’80 αφιερώνει ταινίες του στις ενδοοικογενειακές σχέσεις και στα προβλήματα που δημιουργούνται από μια σύγχρονη Βαβέλ, που επικρατεί η έλλειψη επικοινωνίας και ανθρώπινης αλλά και ερωτικής επαφής. Ο Άλεν μας ωθεί στην θέση του ρόλου και προσπαθεί να αντικαταστήσει την μοναξιά και μοναχικότητα από τη μία, ή τη νεύρωση και το αδιέξοδο από την άλλη, σε μια αναζήτηση για λύση μέσα από την αντίσταση στις καταστάσεις που τα δημιουργούν.

Βρίσκεται πια στην περίοδο που δημιουργεί κομεντί για τα προβλήματα των σχέσεων των δυο φύλων με μια σειρά κορυφαία φιλμ όπως “Ο νευρικός εραστής” (1977), “Μανχάταν” (1979), “Σεξοκωμωδία θερινής νύχτας” (1982) και τη “Χάνα και οι αδελφές της” (1986) που αποτελεί την κορωνίδα όλων αυτών.

“Η Χάνα και οι αδερφές της” μια ταινία που δημιουργεί νοσταλγία με το απόλυτα ’80s ύφος, τη τζαζ μουσική και την πανέμορφα κινηματογραφημένη Νέα Υόρκη, παρουσιάζει χαρακτήρες με τους οποίους ακόμη και σήμερα μπορούμε να ταυτιστούμε σε ένα σκηνοθετικό ύφος αξεπέραστο.

Ο Γούντι Άλεν σε ρόλο ψυχαναλυτή που ξέρει τι γίνεται μέσα και έξω από το ρόλο του ηθοποιού και παράλληλα ως “μαέστρος” να κρατά και ένα ρόλο αποκλεισμένο από το θεατή αλλά και από την πραγματικότητα στην ταινία, ώστε να μπορεί να δημιουργήσει μια απολαυστική εξέλιξη.

Μια αρθρωτή ταινία όπου η οικογένεια, κατά τη διάρκεια δυο ετών, συγκεντρώνεται σε τρεις γιορτές – στάδια. Η πρώτη γιορτή τους βρίσκει ικανοποιημένους, η δεύτερη σε μια στιγμή που βιώνουν το πρόβλημα, και η τρίτη που δείχνει τι συμβαίνει μετά την επίλυση των προβλημάτων. Είναι κάτι που θυμίζει τις επιρροές του από Μπέργκμαν και Βισκόντι, ως αναφορά το σενάριο. Αλλά και η επιλογή του καστ κορυφώνει την ταινία στην καριέρα του Γούντι Άλεν με Μία Φάροου, Μάικλ Κέιν αλλά και Μαξ Φον Σίντοφ που είναι κατεξοχήν ερμηνευτής του Μπέργκμαν.

Ο Άλεν που σκηνοθετεί, γράφει το σενάριο και συνηθίζει, αν όχι να παίζει κάποιο ρόλο, το λιγότερο να περνά μπροστά από την κάμερα, στη Χάνα έχει το χιουμοριστικό ρόλο ενός τρομοκρατημένου από το φόβο του θανάτου και τις θρησκευτικές αντιλήψεις, κάνοντας κάπως πιο ανάλαφρη την ψυχωσική αναζήτηση και σκηνοθετεί τελικά ένα κινηματογραφικό αριστούργημα ανάμεσα στο δράμα και την κομεντί.

Το μεγαλύτερο μέρος των γυρισμάτων των εσωτερικών χώρων της ταινίας έγινε στο πραγματικό διαμέρισμα της Φάροου, η οποία εκείνη την εποχή ήταν ακόμη σύντροφος του Αλεν και στη ζωή, γεγονός το οποίο επηρέασε συναισθηματικά την ίδια την Φάροου, με σκέψεις που έφερναν το ρόλο της στην πραγματική ζωή και τις οποίες προσπάθησε να αποβάλλει αμέσως, όπως ισχυρίστηκε η ίδια.

Η μητέρα της Χάνα στην ταινία υποδύεται η πραγματική μητέρα της Φάροου, ηθοποιός Μορίν Ο’Σάλιβαν, που έχουμε δει στην ταινία “Ταρζάν” ως Τζέιν Πόρτερ, και σε άλλες αξιόλογες ταινίες όπως το “Άννα Καρένινα” (1935), το “A Day at the Races” (1937).

Ο Σουηδός ηθοποιός Μαξ Φον Σίντοφ έγινε γνωστός από την ερμηνεία του στις ταινίες “THE SEVENTH SEAL”, “WILD STRAWBERRIES”, “THE VIRGIN SPRING” και πολλές άλλες. Το 1955, μετακόμισε στο Μάλμοε, όπου συναντήθηκε με τον μετέπειτα μέντορά του Ίνγκμαρ Βέργκμαν, στον οποίο ο ίδιος παραδέχεται ότι οφείλει σχεδόν τα πάντα. Από εκεί και πέρα, η καριέρα του παρουσίασε πραγματική απογείωση, τόσο στην Ευρώπη όσο και στο Χόλυγουντ, με όλες του τις ερμηνείες να αποσπούν διθυραμβικές κριτικές και να λατρεύεται από το κοινό. “Οι ηθοποιοί είμαστε πολύ προνομιούχοι άνθρωποι γιατί πληρωνόμαστε για να μεταμορφωθούμε και γεμίζουμε από ποικίλες εμπειρίες που αξίζουν περισσότερο από τα χρήματα…”, μια δήλωση του ίδιου που δείχνει το ύψος ενός μεγάλου καλλιτέχνη.

Ο ΓΟΥΝΤΙ ΑΛΕΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ

Η ταινία ήταν αρχικά για έναν άνδρα που ερωτεύτηκε με την αδελφή της συζύγου του. Όταν ο Γούντι Άλεν διάβασε εκ νέου το μυθιστόρημα Άννα Καρένινα σκέφτηκε “είναι ενδιαφέρον το πώς αυτός ο τύπος παίρνει τις διάφορες ιστορίες και κόβοντας πηγαίνει από μια ιστορία στην άλλη. Μου άρεσε πολύ η ιδέα πειραματισμού με αυτό”.

Ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρον ένας χαρακτήρας όπου “κάποιος ο οποίος δεν μπορεί να βρει νόημα στη ζωή του και είναι τρομερά φοβισμένος από το θάνατο, που έπληξε βαθιά το σπίτι του. Σκέφτηκα ότι θα ήταν ενδιαφέρον να κάνουμε μια ιστορία για τη σχέση μεταξύ των τριών αδερφών και μια ιστορία για κάποιον άλλο για την εμμονή του με τη θνησιμότητα”.

Ο Άλεν παραδέχτηκε ότι ο ρόλος της Χάνα βασίστηκε στην Φάροου, είναι “μια ρομαντική αντίληψη της Μία. Είναι πολύ σταθερή, έχει τώρα οκτώ παιδιά και είναι σε θέση να συνεχίζει την καριέρα της και να έχει καλές σχέσεις με την αδελφή και τη μητέρα της. Είμαι πολύ εντυπωσιασμένος με αυτές τις ιδιότητες και σκέφτηκα ότι θα ήταν ενδιαφέρον αν είχε δύο ασταθείς αδελφές”.

Ο Άλεν λέει ότι εμπνεύστηκε επίσης από τον τίτλο. “Σκέφτηκα ότι θα ήθελα να κάνω μια ταινία που ονομάζεται ‘Χάνα και οι αδελφές της’“, είπε, λέγοντας ότι αυτό τον ώθησε να δώσει στη Χάνα δύο αδελφές. Ενδιαφερόταν να φτιάξει κάτι για τη σχέση ανάμεσα σε αδελφές που ένιωθαν περίπλοκα, παρά μεταξύ αδελφών. “Ίσως αυτό προέρχεται από την παιδική ηλικία. Η μητέρα μου είχε επτά αδελφές και τα παιδιά τους ήταν κορίτσια και έτσι το μόνο που ήξερα ήταν θείες και ξαδέλφες”.

Η Μία Φάροου αργότερα έγραψε ότι ο Άλεν είχε περιέργεια για το θέμα ανάμεσα σε αδερφές για μεγάλο χρονικό διάστημα. Παλιότερα η συμπρωταγωνίστριά του Janet Margolin είχε δύο αδελφές, η Νταϊάν Κίτον είχε δύο, και η Φάροου είχε τρεις. Η Φάροου λέει ότι ο Άλεν της έδωσε ένα αρχικό αντίγραφο της Χάνα και οι αδελφές της λέγοντας ότι θα μπορούσε να παίξει οποιαδήποτε αδελφή ήθελε, αλλά ότι “ένιωθε θα πρέπει να είναι Χάνα, η πιο περίπλοκη και αινιγματική από τις αδελφές… των οποίων η ακινησία και την εσωτερική δύναμη θα έμοιαζαν με του Αλ Πατσίνο στο The Godfather“.

Ο Γούντι Άλεν δεν ξεχνά να μας θυμίζει το σκωπτικό και παράλληλα ποιητικό του ύφος. Ο σκηνοθέτης αξιοποιεί σε μια σκηνή το ποίημα “LVII” της συλλογής ViVa (1931) του αμερικανού ποιητή e.e. Cummings (1894-1962), προκειμένου να γίνει η ερωτική εξομολόγηση ενός άντρα σε μια γυναίκα. Στη συγκεκριμένη σκηνή δείχνει πόσο γόνιμος μπορεί να γίνει ο διάλογος του σινεμά με την ποίηση και τις εκρήξεις που μπορούν να συμβαίνουν την ώρα της έμπνευσης του σπουδαίου αυτού δημιουργού.

Βραβεία

1987 – Όσκαρ Β’ γυναικείου ρόλου – Ντάιαν Γουίστ
1987 – Όσκαρ Β’ ανδρικού ρόλου – Μάικλ Κέιν
1987- Όσκαρ Καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου – Γούντι Άλεν
1987 – Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης μουσικής ή κωμικής ταινίας – Ρομπέρ Γκριινχυτ
1987 – Κινηματογραφικό Βραβείο BAFTA Καλύτερης σκηνοθεσίας – Γούντι Άλεν
1987 – Κινηματογραφικό Βραβείο BAFTA Καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου – Γούντι Άλεν
1987 – Βραβείο Νταβίντ ντι Ντονατέλο Καλύτερου ξένου σεναρίου – Γούντι Άλεν
1987 – Βραβείο της Ένωσης Αμερικανών Σεναριογράφων Καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου – Γούντι Άλεν
1986 – Los Angeles Film Critics Association Award for Best Film
1987 – Bodil Award for Best American Film – Γούντι Άλεν
1987 – Βραβείο της Εθνικής Ένωσης Κριτικών των ΗΠΑ Καλύτερου Β’ γυναικείου ρόλου – Ντάιαν Γουίστ
1986 – Βραβείο της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης Καλύτερης ταινίας – Γούντι Άλεν
1986 – New York Film Critics Circle Award for Best Director – Γούντι Άλεν
1986 – Βραβείο του Εθνικού Συμβουλίου Κριτικών Κινηματογράφου των ΗΠΑ Καλύτερου σκηνοθέτη – Γούντι Άλεν
1986 – London Film Critics Circle Award for Screenwriter of the Year – Γούντι Άλεν

Υποψηφιότητες

1987 – Όσκαρ Καλύτερης ταινίας – Ρομπέρ Γκριινχυτ
1987 – Όσκαρ Καλύτερης σκηνοθεσίας – Γούντι Άλεν
1987 – Χρυσή Σφαίρα Καλύτερου σεναρίου σε ταινία – Γούντι Άλεν
1987 – Όσκαρ Καλύτερου μοντάζ – Susan E. Morse
1987 – Όσκαρ Καλύτερης σκηνογραφίας – Στούαρτ Γγόρτζελ, Κάρολ Τζοφ
1987 – Χρυσή Σφαίρα Καλύτερου σκηνοθέτη σε ταινία – Γούντι Άλεν
1987 – Κινηματογραφικό Βραβείο BAFTA Καλύτερης ταινίας – Γούντι Άλεν, Ρομπέρ Γκριινχυτ
1987 – Χρυσή Σφαίρα Καλύτερου Β’ γυναικείου ρόλου σε ταινία – Ντάιαν Γουίστ
1987 – Χρυσή Σφαίρα Καλύτερου Β’ ανδρικού ρόλου σε ταινία – Μάικλ Κέιν
1987 – Βραβείο Σεζάρ Καλύτερης ξένης ταινίας – Γούντι Άλεν
1987 – Κινηματογραφικό Βραβείο BAFTA Καλύτερου Α’ ανδρικού ρόλου – Γούντι Άλεν, Μάικλ Κέιν
1987 – Κινηματογραφικό Βραβείο BAFTA Καλύτερου Α’ γυναικείου ρόλου – Μία Φάροου
1987 – Κινηματογραφικό Βραβείο BAFTA Καλύτερου Β’ γυναικείου ρόλου – Μπάρμπαρα Χέρσεϊ
1987 – Κινηματογραφικό Βραβείο BAFTA Καλύτερου μοντάζ – Susan E. Morse
1987 – Βραβείο της Ένωσης Αμερικανών Σκηνοθετών Καλύτερης σκηνοθεσίας σε ταινία μεγάλου μήκους – Γούντι Άλεν
1987 – Βραβείο Νταβίντ ντι Ντονατέλο Καλύτερου ξένου ηθοποιού – Μάικλ Κέιν
1988 – Βραβείο Ιαπωνικής Ακαδημίας Καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας
1987 – Βραβείο της Εθνικής Ένωσης Κριτικών των ΗΠΑ Καλύτερου σεναρίου – Γούντι Άλεν
1987 – Βραβείο της Εθνικής Ένωσης Κριτικών των ΗΠΑ Καλύτερης ταινίας