Δυστυχώς σε αυτήν την χώρα έχουμε ξεχάσει προ πολλού τι σημαίνει να είσαι δημοσιογράφος και δη καλός.
Έχουν φροντίσει οι δεκάδες μαϊντανοί που έχουν εμφανιστεί κατά καιρούς στην τηλεόραση στο ρόλο του δημοσιογράφου, δεκάδες άλλοι άσχετοι που έχουν αυτοονομαστεί δημοσιογράφοι επειδή έτυχε λόγω αναγνωρισημότητας να πάρουν μια στήλη και άλλοι οι γνωστοί μεγαλοδημοσιογράφοι-εγκάθετα πιόνια του συστήματος που θεωρούνται “μεγάλοι” δημοσιογράφοι επειδή τα λένε ωραία από το πάνελ τους ή την καρέκλα τους.
Λίγοι είναι οι δημοσιογράφοι με Δ κεφαλαίο κι αυτοί μετριώνται στα δάχτυλα των χεριών μας, όπως ο Αυγερόπουλος και Βαξεβάνης και άλλοι άγνωστοι στο ευρύ κοινό.
Κι όμως υπάρχουν πρόσωπα σαν την Μαρί Κόλβιν που ξαναθυμίζουν το νόημα της δημοσιογραφίας, που δείχνουν το ποιος είναι ο πραγματικός δημοσιογραφός με Δ κεφαλαίο. Σου θυμίζουν γιατί ίσως κάποτε επέλεξες κι εσύ σαν ενδιαφέρον αντικείμενο το να γίνεις δημοσιογράφος.
Η Μαρί Κόλβιν η αλλιώς η δημοσιογράφος με την καλύπτρα στο μάτι(το χε χάσει σε μια από τις πολεμικές ανταποκρίσεις της στην Σρι Λάνκα) όπως ήταν αναγνωρίσιμη ήταν πολεμική ανταποκρίτρια για τους Sunday Times του Λονδίνου απο το 1986. Χτες σκοτώθηκε στην πόλη Χομς της Συρίας όταν το σπίτι όπου εργαζότανε βομβαρδίστηκε από τις δυνάμεις του Ασάντ. Μαζί της σκοτώθηκε και ο Γάλλος φωτορεπόρτες Ρεμί Οσλίκ. Δεν είναι οι πρώτοι δημοσιογράφοι που χάνουν την ζωή τους στην Συρία. H πόλη Χομς βομβαρδίζεται για 20 μέρες συνεχόμενα.
Η Κόλβιν θέτοντας σε κίνδυνο πολλές φορές την ίδια της την ζωή είχε μεταδόσει εικόνες από κάθε γωνιά της γης όπου πραγματοποιούνταν πολεμική σύρραξη…Μέση Ανατολή, Πόλεμος του Κόλπου, Ιράκ, Αφγανιστάν, Αίγυπτος, Συρία. “Μήπως ήμουν ανόητη; Ανόητη θα ένιωθα αν έγραφα για την δεξίωση όπου πήγα χθες το βράδυ. Δεν θα κρεμάσω το αλεξίσφαιρο γιλέκο μου. Αποστολή μας είναι να λέμε την αλήθεια στην εξουσία.” είχε πει η ίδια σε συνέντευξη. Κι όντως δεν σταμάτησε ποτέ…
Στην τελευταία της αντοπόκριση μετέδιδε την φρίκη που έβλεπε:
Είναι η πόλη των παγωμένων και των πεινασμένων, αντηχούν μόνο όλμοι που εκρήγνυνται και ομοβροντίες όπλων. Δεν υπάρχουν τηλέφωνα, το ηλεκτρικό έχει κοπεί. Η παγωμένη βροχή γεμίζει τις λακκούβες και το χιόνι εισβάλλει μέσα από τα παράθυρα δίχως τζάμια. Πολλοί από τους νεκρούς και τους τραυματίες είναι εκείνοι που διακινδύνευσαν να βγουν σε αναζήτηση τροφής. Σήμερα είδα ένα μωρό να πεθαίνει. Ηταν φρικτό, ένα παιδί δύο ετών είχε χτυπηθεί. Ο γιατρός είπε: Δεν μπορώ να κάνω κάτι. Η κοιλίτσα του ανεβοκατέβαινε μέχρι ξεψύχησε».
Παρόλα αυτά η Δύση ακόμα σφυρίζει αδιάφορα…συγκινήθηκε και εξοργίστηκε για τον θάνατο των δημοσιογράφων αλλά όχι για τον θάνατο χιλιάδων ανθρώπων που πεθαίνουν καθημερινα…καμία κύρωση για τον Ασάντ και καμία βοήθεια στον κόσμο που πολεμάει και αντιστέκεται. Η καλοψυχία της Δύσης έφτανε μέχρι την Λιβύη εξάλλου ο Καντάφι ήταν μεγαλύτερος τρομοκράτης και δικτάτορας από τον Ασάντ και η Συρία δεν έχει πετρέλαια…
(24/2/2012)
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.