Δύο ζευγάρια ηλικιωμένων αυτοκτόνησαν σε διάστημα τεσσάρων ημερών, θορυβώντας την κοινή γνώμη στη Γαλλία και φέρνοντας ξανά στο προσκήνιο το αμφιλεγόμενο ζήτημα της ευθανασίας. Στη Γαλλία η ευθανασία είναι παράνομη, αλλά ο Φρανσουά Ολάντ έχει υποστηρίξει την αποποινικοποίησή της ως μία από τις προεκλογικές του υποσχέσεις. Κάτι όμως που δεν έκανε παρά τις προεκλογικές του δεσμεύσεις για να ανοίξει το μεγάλο θέμα του δικαιώματος να πεθάνει κάποιος με αξιοπρέπεια.
Και τα δύο ζευγάρια που αυτοκτόνησαν εξηγούσαν σε γράμμα που άφησαν τους λόγους της πράξης τους. Μάλιστα, το ένα από αυτά άφησε μια επιστολή που απευθυνόταν στον γενικό εισαγγελέα, όπου αναφερόταν στο δικαίωμα «να πεθαίνει κανείς με αξιοπρέπεια» και ζητούσε νομιμοποίηση της ευθανασίας.
Το ζήτημα της νομιμοποίησης της ευθανασίας έχει διχάσει την επιστημονική κοινότητα και δεν έχει δρομολογηθεί νομικά από τις περισσότερες χώρες. Η συζήτηση που έχει ανοίξει τα τελευταία χρόνια για το δικαίωμα κάποιου στην ευθανασία δεν έχει οδηγήσει σε κάποιο συγκεκριμένο νομικό πλαίσιο για όλους, καθώς στις περισσότερες περιπτώσεις μπαίνει η ηθική πλευρά του ζητήματος.
Μπορεί κάποιος να βοηθήσει στην αφαίρεση μιας ζωής; Κι από την άλλη δεν έχει δικαίωμα κάποιος να επιλέξει ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο που επιθυμεί; Ερωτήματα στα οποία δεν υπάρχει μια έτοιμη απάντηση και προβληματίζουν τόσο την επιστημονική όσο και τη νομική κοινότητα.
Κάποιες χώρες βέβαια έχουν προχωρήσει στην νομική κατοχύρωση του δικαιώματος στην ευθανασία. Από το 2002 η ευθανασία είναι νόμιμη στην Ολλανδία και στο Βέλγιο, ενώ στο Λουξεμβούργο από το 2008. Στην Ελβετία και σε τέσσερις πολιτείες των ΗΠΑ, η ευθανασία είναι παράνομη αλλά η υποβοηθούμενη αυτοκτονία, δηλαδή η συνταγογράφηση ειδικών φαρμάκων, δεν διώκεται από το νόμο. Στις υπόλοιπες χώρες του κόσμου, η ευθανασία είτε κρίνεται παράνομη είτε δεν υπάρχει σχετική νομοθεσία.
Άνθρωποι που είναι τετραπληγικοί ή έχουν κάποια ανίατη ασθένεια αποτελούν μερικούς από τους πιο θερμούς υποστηρικτές της ευθανασίας και κάποιοι έχουν μείνει στην ιστορία για τον ανένδοτο αγώνα τους για την κατοχύρωση του δικαιώματός τους στην ελεύθερη επιλογή.
Αληθινές ιστορίες ασθενών αλλά και συγγενών τους έχουν εμπνεύσει κατά καιρούς σκηνοθέτες και σεναριογράφους, οι οποίοι καταπιάνονται με το αμφιλεγόμενο αυτό ζήτημα.
Το δικαίωμα στη ζωή αλλά και το δικαίωμα της επιλογής ενός αξιοπρεπούς θανάτου αποτελούν βασικούς άξονες των ταινιών που προβάλλουν το θέμα της ευθανασίας. Κύριο μέλημά τους είναι να προβληματίσουν το κοινό τους αλλά και την κοινή γνώμη μέσα από το βίωμα αυτών των ανθρώπων και την επιμονή τους στο δικαίωμά τους να ζουν και να πεθάνουν όπως οι ίδιοι επιθυμούν.
Whose Life Is It Anyway? (1981)
Η ταινία του John Badham με πρωταγωνιστή τον Richard Dreyfuss εξιστορεί τη ζωή ενός γλύπτη, του Ken Harrison, ο οποίος μένει παράλυτος από το λαιμό και κάτω λόγω ενός αυτοκινητιστικού ατυχήματος. Ο ίδιος, μην μπορώντας να κάνει τίποτα άλλο στη ζωή του, αφού μπορεί να κουνήσει μόνο το κεφάλι του, αποφασίζει να κινηθεί δικαστικά για να διεκδικήσει το δικαίωμά του να δώσει τέλος στη ζωή του. Τί θα αποφασίσει τελικά ο δικαστής; Ηθική και ελευθερία συγκρούονται, ενώ ο θάνατος για τον πρωταγωνιστή φαντάζει όνειρο μπροστά στην βασανιστική ζωή του.
The Sea Inside (2004)
Million dollar baby (2004)
Bella addormentata (2012)
Miele(2013)
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.