Ο Σταύρος αγαπάει πολύ τις γάτες, έχει ήδη δύο. Με αφορμή τη νέα μου λατρεία τη μικρή Νταίζη που έχει μπει εδώ και λίγους μήνες στο σπίτι και στη ζωή μου, στην πράσφατη συνάντησή μας ο Σταύρος μου είχε μία έκπληξη. Το βιβλίο του Ουίλιαμ Μπάροουζ “Η γάτα μέσα μας”.
Πρόκειται για ένα “μοντάζ” μικρών ιστοριών για γάτες και άλλα ζωάκια. Για την επαφή του Μπάροουζ με τις γάτες, το θαυμασμό και την ιδιαίτερη αγάπη που ανέπτυξε γι΄ αυτά τα χαριτωμένα αιλουροειδή.
Από αυτό το βιβλίο θα ήθελα να μοιραστώ μία από τις μικρές αυτές αληθινές ιστορίες που έλαβε χώρα στο Λος Άλαμος του Νέου Μεξικό τον προηγούμενο αιώνα:
Στο Ranch School του Άλαμος, εκεί όπου αργότερα κατασκεύασαν την ατομική βόμβα και ανυπομονούσαν να τη ρίξουν στην Κίτρινη Απειλή, τα παιδιά κάθονται σε κούτσουρα και πέτρες, τρώγοντας κάτι. Στις παρυφές της πλαγιάς υπάρχει ένα ποτάμι. Ο διευθυντής ήταν ένας Νότιος, με εμφάνιση πολιτικάντη. Μας έλεγε ιστορίες γύρω από τη φωτιά, βγαλμένες από τα ρατσιστικά σκουπίδια του δολερού Σαξ Ρόμερ_η Ανατολή είναι κακή, η Δύση είναι καλή.
Ξαφνικά, ένας ασβός πετάγεται ανάμεσα στα παιδιά_δεν ξέρω γιατί το έκανε, ήταν απλώς παιχνιδιάρης, φιλικός και άπειρος, όπως οι Αζτέκοι που έφεραν φρούτα στους Ισπανούς κι εκείνοι τους έκοψαν τα χέρια. Τότε ο διευθυντής τρέχει στο σακίδιο της σέλας του και βγάζει έξω το σαρανταπεντάρι του, ένα αυτόματο Colt του 1911, και αρχίζει να ρίχνει στον ασβό αστοχώντας σε όλες τις βολές από τα δύο μέτρα. Στο τέλος, με το όπλο του σχεδόν κολλημένο στον ασβό, πυροβολεί. Αυτή τη φορά ο ασβός κατρακυλάει στην πλαγιά αιμορραγώντας, πεθαίνοντας. “Αν δεις ένα ζώο το σκοτώνεις, έτσι δεν είναι; Μπορεί να δάγκωνε κανένα παιδί.”
Ο ασβός ήθελε μόνο να τρέξει και να παίξει, κι έφαγε μια σφαίρα από ένα σαρανταπεντάρι της κυβέρνησης. Ελάτε σε επαφή με αυτό. Ταυτιστείτε με αυτό. Νιώστε το αυτό. Και ρωτήστε μετά τον εαυτό σας, ποιανού η ζωή αξίζει περισσότερο; Του ασβού ή αυτού του μοχθηρού λευκού σκατού;
Όπως λέει και ο Μπράιον Γκαίζιν: “Ο άνθρωπος είναι κακό ζώο!”
Δεν ξέρω γιατί υπάρχει γύρω μας η πεποίθηση ότι πρέπει να σεβόμαστε περισσότερο τον άνθρωπο απ΄ ότι τα ζώα. Όταν ο άνθρωπος έχει τόσο δηλητηριασμένο μυαλό όσο ο τυπάκος στην ιστορία αυτή, νομίζω η επιλογή του ποιόν θα πρέπει να σεβόμαστε είναι ξεκάθαρη.
Διάβασα αυτό το βιβλίο στο τέλος μιας μέρας που ξεκίνησε με το θέαμα μιας νεκρής γάτας πολύ κοντά στο σταθμό της Δάφνης. Ήταν γνωστή στην περιοχή και την είχα χαϊδέψει αρκετές φορές. Όμορφη και χαδιάρα. Δεν είχε αίματα πάνω της και ήταν πολύ νεαρή. Είμαι σίγουρη ότι ο Μπάροουζ θα ένιωθε τη θλίψη μου.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.