Πολλά τραγούδια κρύβουν πίσω τους ιστορίες. Σε συνδυασμό μάλιστα με τις ιστορίες που κρύβουν, τα τραγούδια του Θανάση Παπακωνσταντίνου σχεδόν στην πλειοψηφία τους έχουν σαν στόχο να σε μεταφέρουν εκεί που θέλει ο δημιουργός τους, όπως ο ίδιος ο Παπακωνσταντίνου έχει δηλώσει.
Ένα από τα ωραιότερα τραγούδια του Λαρισαίου μουσικοσυνθέτη είναι το San Michele (από τον δίσκο “Ο ελάχιστος εαυτός”) και το 3pointmagazine παρουσιάζει την ιστορία του και την έμπνευση του δημιουργού η οποία προήλθε από την ιταλική ταινία του 1972, “San Michele aveva un gallo”.
Ήρωας της ταινίας που διαδραματίζεται στα τέλη του 19ου αιώνα ο νεαρός Τζούλιο Μανιέρι, αρχηγός μιας ομάδας αναρχικών, που υπερασπίζεται τον ένοπλο αγώνα και την κολλεκτιβοποίηση της αγροτικής γης. Στην προσπάθειά του όμως να αφυπνίσει τις συνειδήσεις των χωρικών συλλαμβάνεται και καταδικάζεται σε είκοσι χρόνια φυλάκισης και ταυτόχρονα απομόνωσης.
Τα χρόνια αυτά ο Μανιέρι προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στη λογική και την τρέλα της απομόνωσης, αλλά και να παραμείνει πιστός στα ιδανικά του.
Μετά από κάποια χρόνια απομόνωσης έρχεται σε επαφή με μία άλλη ομάδα αναρχικών κρατούμενων, από τους οποίους πληροφορείται για τα τεκταινόμενα στον “έξω κόσμο”. Συνειδητοποιεί όμως ότι τη στιγμή που ο ίδιος παραμένει όπως στην αρχή, ο κόσμος τον ξεπερνά, αλλάζει και προχωράει.
Το γεγονός αυτό τον οδηγεί στην απελπισία και έτσι συλλαμβάνοντας την ουτοπία των πολιτικών του πιστεύω, αλλά και την κούραση να τα υπερασπιστεί, αποφασίζει να βάλει τέλος στη ζωή του.
Ο τίτλος τόσο της ταινίας του ’72, όσο και του τραγουδιού του Θανάση Παπακωνσταντίνου είναι από ένα παιδικό τραγουδάκι που έλεγε ο Μανιέρι μικρός, όταν οι γονείς του τον έκλειναν στη ντουλάπα για τιμωρία, για να μην φοβάται. Το ίδιο τραγούδι που επαναλάμβανε και στα χρόνια της φυλάκισής του, σε μία πολύ διαφορετική απομόνωση. Με πολύ διαφορετικό τέλος.
Δεν είναι και τυχαίος ο τρόπος που ο Θανάσης κλείνει το τραγούδι του… “Το πτυελοδοχείο του Μπακούνιν το χυτό, συντρόφια μήπως βρέθηκε και εκείνο, να φτύσω μέσα με οργή που οι νέες εποχές με κάνουνε να μοιάζω με κρετίνο, δεν με αναγνωρίζετε γιατί έλειπα καιρό…”.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.