Η ιστορία πίσω από το “I’m coming home”

Πριν από τέσσερα χρόνια, τον Ιούλιο του 2010, ο ΛεΜπρόν Τζέιμς έχωνε το μαχαίρι βαθιά στις καρδιές των οπαδών των Κλίβελαντ Καβαλίερς.

“Αυτό το φθινόπωρο θα μεταφέρω τα ταλέντα μου στο Σάουθ Μπιτς και θα γίνω μέλος των Μαϊάμι Χιτ”. Με μία μόνο φράση μετατρεπόταν από απόλυτο είδωλο μιας ολόκληρης πολιτείας, σε μισητό εχθρό της.

Ένας πιτσιρικάς από το Άκρον του Βορειοανατολικού Οχάιο έφτασε να έχει τον κόσμο στα πόδια του. Μεγαλωμένος μόνο από τη (16χρονη όταν τον γέννησε) μητέρα του κάτω από αρκετά δύσκολες συνθήκες, ξεχώρισε γρήγορα για τη σωματική του διάπλαση και τις προοπτικές του στον αθλητισμό. Στο λύκειο φάνηκε ότι θα μπορούσε να ασχοληθεί με οποιοδήποτε σπορ και να τα πάει εξαιρετικά. Εκτός από την ομάδα μπάσκετ, ήταν μέλος της ομάδας φούτμπολ του Σεντ Βίνσεντ-Σεντ Μέρι. Χάρη στον μοναδικό συνδυασμό ύψους-ταχύτητας, είχε πολύ καλά στατιστικά ως τριτοετής wide receiver και πολλοί εκτιμούσαν ότι θα μπορούσε να φτάσει στο NFL.

Αλλά ο Τζέιμς έπρεπε να διαλέξει μόνο ένα άθλημα πριν την τελευταία του μαθητική χρονιά. Τελικά ήταν το μπάσκετ. Όλοι οι σκάουτερς άρχισαν να ξερογλείφονται με το νέο υπέρ-ταλέντο, για χάρη του οποίου η τηλεόραση έδειχνε απευθείας παιχνίδια του λυκείου του.

Το 2003 ήταν μία από τις τελευταίες χρονιές που το ΝΒΑ επέτρεπε την απευθείας μετάβαση των high schoolers στους επαγγελματίες, χωρίς να απαιτεί το πέρασμα τουλάχιστον ενός έτους από κάποιο κολέγιο, όπως ισχύει σήμερα. Στους Καβαλίερς σήμανε συναγερμός. Η ευκαιρία να αρπάξουν ένα τόσο ταλαντούχο παιδί από τη γειτονιά τους ήταν πολύ καλή για να την αφήσουν να περάσει.

Αποφάσισαν, έτσι, να πετάξουν επίτηδες στα σκουπίδια τη σεζόν 2002-2003, χάνοντας όσο πιο πολλά ματς γινόταν (το λεγόμενο tanking), ώστε να εξασφαλίσουν το καλύτερο δυνατό ποσοστό στην κλήρωση για την Νο1 επιλογή του ντραφτ. Κι όντως, τα μπαλάκια της λοταρίας πραγματοποίησαν τη σφοδρή επιθυμία και των δύο πλευρών: ο ΛεΜπρόν Τζέιμς θα παρέμενε στο Οχάιο, πολύ κοντά στο σπίτι του, και οι Καβς θα εξασφάλιζαν έναν μελλοντικό σούπερ-σταρ.

Με τα χρόνια ο Τζέιμς δικαίωσε ή και ξεπέρασε τις υψηλές προσδοκίες. Έγινε ένας παίκτης που μπορούσε να βάζει 30+ πόντους κάθε βραδιά, να παίζει ασφυκτική άμυνα, να κάνει τους άλλους γύρω του καλύτερους. Ήταν ό,τι πιο κυρίαρχο είχε εμφανιστεί στο παρκέ στη μετά-Τζόρνταν εποχή.

Το πρόβλημα ήταν ότι το Κλίβελαντ απέτυχε στο να φτιάξει μια ομάδα πρωταθλητισμού γύρω από τον Τζέιμς. Παρά τη συμμετοχή στους τελικούς το 2007 (και το sweep από το Σαν Αντόνιο), το επόμενο βήμα δεν έγινε ποτέ. Οι αλλεπάλληλοι αποκλεισμοί που ακολούθησαν, τον έκαναν να σκέφτεται σοβαρά πως δεν μπορούσε να κερδίσει εκεί και τότε.

Το καλοκαίρι του 2010 ήταν η πρώτη φορά που ο King James θα γινόταν free agent. Όλο το Οχάιο τον εκπλιπαρούσε να παραμείνει σπίτι, την ώρα που ομάδες των μεγάλων αγορών, όπως οι Νικς και οι Νετς της ευρύτερης Νέας Υόρκης, οι Μπουλς του Σικάγο, οι Χιτ του Μαϊάμι και οι Κλίπερς του Λος Άντζελες τον πολιόρκησαν στενά, έχοντας εφαρμόσει προηγουμένως έως και διετή σχέδια εκκαθάρισης των ρόστερ τους.

Εκείνο το τσίρκο των πρώτων ημερών του Ιουλίου δεν είχε προηγούμενο. Ο Τζέιμς επισκέφθηκε όλες αυτές τις πόλεις, προσελκύοντας εκδηλώσεις λατρείας από τους οπαδούς κάθε ομάδας, οι οποίοι ονειρεύονταν πρωταθλήματα μαζί του.

Στις 8 του μήνα είχε ανακοινώσει ότι θα έκανε γνωστές τις προθέσεις του, μέσω μιας ειδικής, ωριαίας εκπομπής στο ESPN με τον τίτλο “The Decision”. Ήταν μια κίνηση που ξένισε πριν ακόμα πραγματοποιηθεί, πολύ περισσότερο δε μετά. Ο ΛεΜπρόν είχε μετατρέψει το μπασκετικό του μέλλον στο απόλυτο επικοινωνιακό σόου.

Όλη η Αμερική κρατούσε την αναπνοή της, και ειδικά οι κάτοικοι του Οχάιο. Μέχρι και την ύστατη ώρα δεν πίστευαν ότι ο δικός τους ήρωας θα τους γυρνούσε ποτέ την πλάτη. “Θα μεταφέρω τα ταλέντα μου στο Σάουθ Μπιτς”. Αυτή ήταν η ανταμοιβή τους.

Ακολούθησε ένας μικρός χαμός. Οπαδοί των Καβς έβριζαν στο Youtube. Άλλοι έβγαιναν στους δρόμους και έκαιγαν φανέλες με το 23. Ο ιδιοκτήτης της ομάδας, Νταν Γκίλμπερτ, εξαπέλυε ένα δριμύ κατηγορώ μέσω ανοιχτής επιστολής, κάνοντας λόγο για μια “άνανδρη προδοσία” και χαρακτηρίζοντας τον Τζέιμς “ναρκισσιστή”. Ήταν τόσο μεγάλη η οργή και η απογοήτευση του Γκίλμπερτ, που έφτασε σε σημείο να εγγυηθεί ένα πρωτάθλημα στους φίλους των Καβς πριν “κερδίσει κάποιο ο αυτό-αποκαλούμενος βασιλιάς”.

Η εξέλιξη των πραγμάτων ήταν εντελώς διαφορετική. Ο Τζέιμς βρέθηκε σε έναν οργανισμό με κουλτούρα νικητή, κάτω από την επίβλεψη του Πατ Ράιλι και με συμπαίκτες δύο σπουδαίους All-Star, τον Ντουέιν Γουέιντ και τον Κρις Μπος. Για πρώτη φορά στην καριέρα του θα λάμβανε όση βοήθεια χρειαζόταν για να ευχαριστηθεί το μπάσκετ, να εξελίξει περαιτέρω το παιχνίδι του και να κερδίσει τίτλους.

Μέσα στην παραζάλη εκείνων των ημερών, ο Τζέιμς προχώρησε σε μια παράτολμη υπόσχεση κατά τη διάρκεια της φαντασμαγορικής παρουσίασης των νέων Big 3. “Όχι ένα, ούτε δύο, ούτε τρία…” είπε, μετρώντας μέχρι το εφτά, όσον αφορά το πόσους τίτλους θα κέρδιζε η σούπερ ομάδα του Μαϊάμι. Την ίδια ώρα το Κλίβελαντ έμενε με την πικρία ενός μεσοαστού μεσήλικα που είδε την γυναίκα του να τον απατάει με έναν γοητευτικό εκατομμυριούχο πλέι-μπόι και να φεύγει μαζί του για να ζήσει στο Μόντε Κάρλο.

Ο ΛεΜπρόν πιθανότατα συνειδητοποίησε τι ζημιά επρόκειτο να κάνει στη σχέση του με το Οχάιο πριν ακόμα ξεκινήσουν να γράφουν οι κάμερες στο “The Decision”. Φαινόταν να νιώθει άβολα κατά τη διάρκεια του σόου. Και πώς να μην ήταν, όταν ήξερε ότι ήταν έτοιμος να διαλύσει τα όνειρα χιλιάδων συντοπιτών του σε prime-time τηλεόραση;

Παρά την απαράδεκτη διαδικασία που επέλεξε, η απόφαση να αφήσει το Κλίβελαντ τότε ήταν η απόλυτα ενδεδειγμένη για εκείνον από μπασκετική σκοπιά. Στο Μαϊάμι δημιούργησε μαζί με τον Γουέιντ ένα από τα καλύτερα δίδυμα σε ανοιχτό γήπεδο που έχουμε δει ποτέ. Πήρε δύο βραβεία MVP, πήγε τέσσερις φορές σερί σε τελικούς και κέρδισε δύο δαχτυλίδια πρωταθλητή.

Όμως όλο αυτόν τον καιρό κάτι τον έτρωγε μέσα του. Τα ταλέντα του μπορεί να ήταν στο Μαϊάμι, αλλά η καρδιά του παρέμενε στο Οχάιο. Ήξερε μέσα του ότι όποτε αυτή η γκλαμουράτη βόλτα θα πλησίαζε στο τέλος της, το ιδανικό για τον ίδιο θα ήταν να γυρίσει και να κλείσει την καριέρα του στους Καβαλίερς.

Κάπου στις αρχές του 2012, σχεδόν ενάμισι χρόνο μετά την “Decision”, επιχείρησε παρασκηνιακά να ρίξει γέφυρες συμφιλίωσης με τον Γκίλμπερτ. Αντί απάντησης, πήρε μόνο σιωπή. Οι πληγές ήταν ακόμα νωπές. Ο Τζέιμς δεν το έβαλε κάτω και συνέχισε τις προσπάθειες. Το αποκορύφωμα αυτών ήταν τον περασμένο Μάρτιο, όταν συνωμότησε με τον τότε τζένεραλ μάνατζερ των Καβς για να παραβρεθεί στην τελετή απόσυρσης της φανέλας του πολύ καλού του φίλου Ιλγκάουσκας. Η εκδήλωση κανονίστηκε να γίνει μια ημέρα βολική για τον ΛεΜπρόν, ο οποίος, αν και δεν συμμετείχε επίσημα στην γιορτή, ήταν σε καλή διάθεση σε όλη τη διάρκειά της. Ήταν λες και ανήκε εκεί.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά ο πάγος ανάμεσα στον Τζέιμς και στον Γκίλμπερτ άρχισε να λιώνει. Με τους οπαδούς είχε ήδη σπάσει. Αν και ακούγονταν ακόμα αποδοκιμασίες από την κερκίδα όποτε γύριζε στο Κλίβελαντ με τους Χιτ, το γενικό μήνυμα “Βασιλιά, γύρνα πίσω” γινόταν όλο και πιο ισχυρό.

Η τελευταία χρονιά του με τους Χιτ ήταν ταραχώδης. Η απόφαση της διοίκησης να κόψει το συμβόλαιο του Μάικ Μίλερ το καλοκαίρι του 2013 δεν κάθισε καθόλου καλά στον ΛεΜπρόν. Η κίνηση αυτή γλίτωνε στην ιδιοκτησία ορισμένα εκατομμύρια δολάρια σε φόρους. Όμως οι φθηνότεροι αντικαταστάτες δεν ήταν αποδεδειγμένοι νικητές. Ξαφνικά το υποστηρικτικό καστ έπαψε να είναι τόσο ισχυρό. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο Γουέιντ άρχισε να μένει εκτός παιχνιδιών λόγω των προβληματικών του γονάτων. Η κατάσταση θύμιζε Κλίβελαντ, με τον Τζέιμς να καλείται να κουβαλάει την ομάδα στους ώμους του στην πλειοψηφία της κανονικής περιόδου.

Στα πλέι-οφ ο Γουέιντ έδειξε να συνέρχεται. Το ρίσκο με την προσεκτική διαχείρισή του φάνηκε να αποδίδει, καθώς οι Χιτ κατατρόπωναν κάθε αντίσταση στην Ανατολή και έκλειναν θέση ξανά για τους τελικούς. Όλοι περίμεναν ένα συναρπαστικό rematch με το Σαν Αντόνιο και την πιθανή ολοκλήρωση του three-peat.

Αλλά εκεί ξεγυμνώθηκαν όλες οι αδυναμίες τους. Οι Σπερς παρέδωσαν μαθήματα ομαδικού μπάσκετ στο Μαϊάμι και πέρασαν σαν τρένο από πάνω του, κερδίζοντας τον τίτλο με τη μεγαλύτερη συνολική διαφορά στην ιστορία. Ο ΛεΜπρόν ξαναζούσε τον ίδιο εφιάλτη που είχε βιώσει ως Καβαλίερ. Έμεινε να παλεύει σχεδόν μόνος του κόντρα σε μια ανώτερη ομάδα, ανήμπορος να κάνει οτιδήποτε.

Μετά τους τελικούς, φανερά απογοητευμένος, αρκέστηκε να πει ότι η ομάδα του χρειάζεται να αναβαθμιστεί σε όλες τις θέσεις και ύστερα χάθηκε στη σιωπή.

Στο μεταξύ, το Κλίβελαντ κατά τη τελευταία τετραετία, όχι μόνο απέτυχε να δικαιώσει την υπόσχεση του Γκίλμπερτ για τίτλο πριν πάρει έναν ο ΛεΜπρόν, αλλά παρέμεινε σταθερά εκτός πλέι-οφ. Το μόνο θετικό ήταν η ανεπανάληπτη τύχη στην λοταρία. Οι Καβς κέρδισαν τρία από τα τέσσερα πιο πρόσφατα Νο1 ντραφτ πικ, βάζοντας στη μηχανή τους τουλάχιστον δύο εξαιρετικά ταλέντα: τον Κάιρι Έρβινγκ το 2011 και τον Άντριου Γουίγκινς φέτος.

Παράλληλα, διατήρησαν φέτος το περιθώριο δημιουργίας αρκετού χώρου στο σάλαρι καπ για ένα μέγιστο επιτρεπόμενο συμβόλαιο. Όμως ποιος σταρ θα μπορούσε να αγνοήσει τα λαμπερά φώτα αλλού και να δεχθεί να παίξει στο Κλίβελαντ; Κανείς άλλος εκτός από τον μεγαλύτερο στο παιχνίδι, ο οποίος τυχαίνει να είναι από το κοντινό Άκρον και επίσης να λατρεύει την σχετικά ήσυχη ζωή στην ιδιαίτερη πατρίδα του.

Τις ημέρες που ακολούθησαν μετά τους φετινούς τελικούς, έπεσε το πρώτο ντόμινο: ο Τζέιμς ενεργοποίησε την οψιόν για να μείνει ελεύθερος από την εξαετή συμφωνία του με τους Χιτ. Οι Μπος και Γουέιντ δεν άργησαν να τον ακολουθήσουν. Η λογική υπόθεση ήταν ότι οι τρεις τους ήθελαν έτσι να δώσουν στον Ράιλι μεγαλύτερη οικονομική ευκινησία για να ενισχύσει το ρόστερ. Το σχέδιο έλεγε το εξής: οι Χιτ θα αποκτούσαν τουλάχιστον έναν σπουδαίο ρολίστα free agent και στη συνέχεια οι Big 3 θα υπέγραφαν νέα συμβόλαια ανάλογα με τον υπόλοιπο διαθέσιμο χώρο στο μισθολόγιο.

Λίγοι είχαν πιστέψει ότι ο ΛεΜπρόν μπορούσε να έχει άλλα σχέδια. Κι όμως. Εκτός από την καρδιά του, το Κλίβελαντ άρχισε να κερδίζει και το μυαλό του. Μία νεανική ομάδα, με μεγαλύτερη ευχέρεια κινήσεων μελλοντικά, φάνταζε πλέον πιο ελκυστική επιλογή από τα άσχημα γόνατα του Γουέιντ, την τσιγκουνιά του ιδιοκτήτη Μίκι Άριζον και την αδυναμία του Ράιλι να εξασφαλίσει ισχυρή βοήθεια. Η ισοπέδωση από το Σαν Αντόνιο ήταν απλώς το κερασάκι στην τούρτα.

Προτού κάνει οποιαδήποτε άλλη κίνηση, ο Τζέιμς φρόντισε να εξομαλύνει τις σχέσεις του με τον Γκίλμπερτ. Οι δυο τους έκλεισαν μια κατ’ ιδίαν συνάντηση και πέρασαν ένα απόγευμα συζητώντας εκείνο το καταραμένο καλοκαίρι του 2010. Ο Τζέιμς ζήτησε συγγνώμη για τον άκομψο τρόπο που τον άφησε στα κρύα του λουτρού και ο ιδιοκτήτης των Καβς απολογήθηκε για το οργισμένο γράμμα του, το οποίο παρέμενε αναρτημένο στο επίσημο site της ομάδας μέχρι πρότινος.

Καταλυτική στην όλη διαδικασία ήταν η συμβολή του ατζέντη και ενός από τους στενότερους φίλους του Τζέιμς, Πολ Ριτς, ο οποίος υποσχέθηκε στον Γκίλμπερτ ότι θα του έφερνε πίσω τον ΛεΜπρόν και ουσιαστικά λειτούργησε σε ρόλο διαμεσολαβητή. Όπως σημαντικό ρόλο έπαιξε και η επιθυμία της συζύγου του Σαβάνα, η οποία νοσταλγούσε το σπίτι της στο Άκρον και ήθελε να μεγαλώσει εκεί τα δύο αγόρια του ζευγαριού και την αγέννητη κόρη τους.

Όλα ήταν έτοιμα για τη μεγάλη επιστροφή. Ο Τζέιμς συναντήθηκε για μία τελευταία φορά με τον Ράιλι, ο οποίος προσπάθησε να του αλλάξει άποψη, αλλά μάταια. Στη συνέχεια βρέθηκε με τον Γουέιντ στο Λας Βέγκας, προκειμένου να του ανακοινώσει πρώτος την απόφασή του. Ήταν κάτι που χρωστούσε στον D-Wade, με τον οποίο είχαν κάνει μυστική συμφωνία για να ενώσουν τις δυνάμεις τους από το 2008 και τους Ολυμπιακούς του Πεκίνου, όπου είχαν βρεθεί ως συμπαίκτες στην Team USA. Τους δυο τους πάντοτε συνέδεε μια δυνατή φιλία, η οποία εξελίχθηκε σε αδερφοσύνη τα τελευταία τέσσερα χρόνια.

Και τέλος ήρθε η μεγάλη ανακοίνωση, για να κάνει ξεκάθαρο πόσο έχει ωριμάσει ο Τζέιμς από το 2010. Η “Decision” αποτελούσε μια μακρινή, σκοτεινή ανάμνηση. Αυτή τη φορά δεν είχαμε άβολα δράματα υπό το φως των προβολέων. Αυτή τη φορά είχαμε μια έκθεση γραμμένη από τον ίδιο, η οποία δημοσιεύτηκε στο Sports Illustrated χωρίς προειδοποίηση.

“Όλοι κάνουν λάθη. Κι εγώ έχω κάνει λάθη. Ποιος είμαι εγώ που θα κρατήσω κακία;”, έγραψε αναφερόμενος στις ακραίες αντιδράσεις που ακολούθησαν τη φυγή του από τους Καβαλίερς.

“Αν έπρεπε να το κάνω από την αρχή, προφανώς θα έκανα τα πράγματα διαφορετικά, αλλά θα εξακολουθούσα να είχα φύγει. Για μένα το Μαϊάμι υπήρξε περίπου όπως το κολέγιο για άλλα παιδιά. Αυτά τα τέσσερα χρόνια συνέβαλλαν στο να γίνω αυτός που είμαι. Έγινα καλύτερος παίκτης και καλύτερος άνθρωπος.

“Δεν υπόσχομαι πρωτάθλημα. Ξέρω πόσο δύσκολο είναι αυτό. Δεν είμαστε έτοιμοι ακόμα και θα μας πάρει χρόνο. Βλέπω τον εαυτό μου ως μέντορα πια και θέλω να ηγηθώ αυτού του νεανικού και ταλαντούχου γκρουπ. Είμαι έτοιμος να αποδεχθώ την πρόκληση”.

Το Οχάιο είναι στο πόδι και πανηγυρίζει. Ο King James έφυγε ένας ανώριμος, κακομαθημένος σταρ που δεν θα κέρδιζε ποτέ, και γύρισε ένας από τους μεγαλύτερους παίκτες όλων των εποχών που έχει τον σεβασμό ολόκληρου του NBA.

“I’m coming home”.

Ο θρόνος του τον περιμένει.