Εδώ «υπήρχε» ένα αστικό Πανεπιστήμιο, ήταν ένα από τα πολλά συνθήματα που γράφτηκαν στους δρόμους τον Μάη. Το σύνθημα αφορούσε πολλά από τα Πανεπιστήμια που χάρη στην εξέγερση απέκτησαν μια πρωτόγνωρη ζωντάνια και έγιναν χώροι διαλόγου και μαζικής δημιουργίας. Το Πανεπιστήμιο της Βενσέν, που βρισκόταν στο ανατολικό άκρο του Παρισιού ήταν ένα από αυτά.
Αρχικά είχε σχεδιαστεί στο πλαίσιο του εκσυγχρονισμού της παιδείας από τον υπουργό Εντγκάρ Φωρ, που ήθελε να δώσει στο ίδρυμα ένα πρωτοποριακό και πειραματικό χαρακτήρα. Θα ήταν δηλαδή ένα Πανεπιστήμιο ανοιχτό στους εργαζόμενους, με διαφορετικό σύστημα διδασκαλίας πιο κοντά στις ανάγκες τους.
Οι σημαντικές διαφορές σε σχέση με το γνώριμο τρόπο λειτουργίας των Πανεπιστημίων εντοπίζονταν στον τρόπο εξέτασης και τη διδασκαλία. Οι παραδόσεις αντί να γίνονται από την έδρα θα γίνονταν σε ομάδες σπουδαστών που δεν θα υπερέβαιναν τους 15-25 σπουδαστές και ο καθηγητής θα ανέλυε ένα θέμα γύρω στη μία ώρα. Οι σπουδαστές στη συνέχεια θα μιλούσαν για μιάμιση ώρα με τον καθηγητή και μεταξύ τους καταφέρνοντας έτσι να «ζυμωθούν» αλλά και να λύσουν τυχόν απορίες. Οι εξετάσεις πάλι θα έδιναν τη θέση τους σε διαρκή «έλεγχο γνώσεων».
Όλα αυτά αποτελούσαν μια σημαντική αλλαγή στην φιλοσοφία της εκπαιδευτικής διδασκαλίας και μια άλλη αντίληψης για το περιεχόμενο των σπουδών, με στόχο να καλλιεργηθεί η κριτική και η δίψα της έρευνας, ως ο καλύτερος τρόπος εμπέδωσης της γνώσης.
Τις ημέρες του Μάη, είχαν μόλις ολοκληρωθεί οι κτιριακές εγκαταστάσεις του Πανεπιστημίου, που διέθεταν μεταξύ άλλων πολύ μοντέρνο εξοπλισμό, όμορφες και φωτεινές αίθουσες, χώρους συγκεντρώσεων και εργαστήρια.
Την περίοδο του Μάη κατελήφθη, όπως κι άλλες σχολές του Παρισιού, αλλά ο χώρος αυτός υπήρξε προνομιακός, για την εγκατάσταση ενός Λαϊκού Πανεπιστημίου, πέρα από τα όρια που το είχε αρχικά βάλει η αστική τάξη.
Η θεματολογία και το περιεχόμενο των σπουδών υπήρξαν διαφορετικά από την καθιερωμένη ύλη. Δεν ήταν μόνο η μέθοδος αλλά και το αντικείμενο της γνώσης που μπήκε σε καινούριες βάσεις. Αυτό ακριβώς ήταν που εξόργισε το σύστημα που μεθόδευσε την εξαφάνισή του. Τη «φυσική εξαφάνισή» του.
Αφού εξασθένησε και αποδυνάμωσε τη λειτουργία του με την περικοπή πόρων, τις μεταθέσεις αξιόλογων και προοδευτικών καθηγητών και την επιβολή άλλων δυσμενών μέτρων, μεταξύ των οποίων τη μη αναγνώριση των πτυχίων, η κυβέρνηση έστειλε και τις μπουλντόζες.. Το 1981 όλα τα κτίρια που συγκροτούσαν το Πανεπιστήμιο κατεδαφίστηκαν!
Φαίνεται πως τα υλικά ίχνη της μνήμης ενοχλούν.. Το Πανεπιστήμιο ήταν το φυτώριο του Μάη, όπου άνθισαν και εφαρμόστηκαν ιδέες και γι αυτούς ακριβώς τους λόγους το κατεστημένο αποφάσισε 13 χρόνια μετά να το κατεδαφίσει..
Πηγή πληροφοριών: «Οι δρόμοι του Μάη – Γαλλία ‘68» (εκδ. Ευώνυμος)
Για την πλήρη συλλογή κειμένων του φακέλου μας για τον Μάη του ’68, ξεκινήστε από εδώ.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.