Πριν 75 χρόνια, σε μια μικρή πόλη της Ιταλίας, αλλά με μεγάλη παράδοση στις ελευθεριακές ιδέες, τον μαχητικό συνδικαλισμό και τους αγώνες, υπήρξε μία από τις πιο σημαντικές σε συμβολισμό στιγμές της αντίστασης πανευρωπαϊκά στους ναζί.
Ήταν 10 Σεπτεμβρίου του 1943 όταν στο Πιομπίνο, επαρχία του Λιβόρνο και χαλυβουργική πόλη, ο κόσμος ξεσηκώθηκε και κόντρα στις διαταγές των τοπικών αρχόντων και διοικητών του ιταλικού στρατού, που αποτελούσαν συνεργάτες των Γερμανών, αντιστάθηκε σθεναρά στην κατάληψη της πόλης από τον γερμανικό στόλο.
Στη θέα αρχικά του γερμανικού στόλου οι αρχές του λιμανιού αρνήθηκαν την είσοδο και φυσικά την εισβολή. Όμως ο φασίστας και ανώτερος σε αξίωμα Τσεζάρε Ντι Βέκι διέταξε να μπει ο στόλος ακυρώνοντας την έγκαιρη αρχική αντίδραση αλλά και αψηφώντας την τοπική βούληση που ανέκαθεν εναντιωνόταν στον αυταρχισμό. Τις συνέπειες της απόφασής του, να αδιαφορήσει παντελώς για το τι ήθελε ο κόσμος, θα τις έβρισκε στη συνέχεια μπροστά του.
Πατώντας στην ιταλική πόλη οι Γερμανοί στρατιώτες παρά τις προσπάθειες των διοικητών του ιταλικού στρατού για.. συνεργασία, αντιμετώπισαν τη μαχητική και απροσδόκητη με βάση τις κινήσεις του Ντι Βέκι αντίσταση των Ιταλών.
Αντί να δοθεί εντολή στα ιταλικά για επίθεση στα ναζιστικά στρατεύματα, δόθηκε εντολή να προχωρήσουν σε βολές και ρίψεις ενάντια του κόσμου που είχε συγκεντρωθεί με σκοπό να διαλύσουν τις διαμαρτυρίες των ντόπιων για την εισβολή. Κάποιοι υπάκουσαν. Κάποιοι όμως όχι. Αρκετοί στρατιώτες και ναύτες παράκουσαν τις εντολές και μοίρασαν όπλα στον κόσμο ώστε να αντισταθεί. Το αποτέλεσμα ήταν να αποτύχει παταγωδώς η γερμανική επιχείρηση, κατά την οποία σκοτώθηκαν 120 άντρες των ναζί και μόλις 4 από την ιταλική πλευρά.
Την επόμενη μέρα της μεγάλης μάχης ωστόσο, ο Ντι Βέκι έδωσε νέα προδοτική διαταγή για απελευθέρωση των αιχμαλώτων και επιστροφή των όπλων τους. Οι γερμανοί κατέλαβαν το Πιομπίνο έστω και με πολλές απώλειες, κάτι που δεν θα είχαν καταφέρει χωρίς τη συνεργασία των ντόπιων φασιστών.
Ναύτες, στρατιώτες και πολίτες υποχώρησαν προς τα δάση και ανασυντάχθηκαν σχηματίζοντας ομάδες ανταρτών. Σημαντικό ρόλο διαδραμάτισαν οι αναρχικοί, ανάμεσά τους και ο Αντριάνο Βάνι που δρούσε κυρίως στη γειτονική Μαρέμα.
Οι μάχες συνεχίστηκαν μέχρι την οριστική πτώση του ναζιστικού καθεστώτος, το οποίο ήδη είχε αρχίσει να υποχωρεί σημαντικά στην Ιταλία από τις 8 Σεπτεμβρίου με την παράδοση της χώρας στις συμμαχικές δυνάμεις, δύο ημέρες δηλαδή νωρίτερα των συμβάντων.
Η μάχη στο Πιομπίνο μνημονεύεται ακόμη ως παράδειγμα αντίστασης στον φασισμό, που δεν λύγισε με το έτσι θέλω μία ακόμη περιοχή. Οι άνθρωποι εκείνοι που πίστευαν στην ελευθερία και την ισότητα, πήραν την κατάσταση και τα όπλα στα χέρια τους και αρνήθηκαν να υπακούσουν στην ιταλική εξουσία. Παρότι η ζωή τους κινδύνευε, έδωσαν προτεραιότητα στην αξία που την ορίζει, την ελευθερία.
Πολλά χρόνια αργότερα η πόλη βραβεύτηκε για τους αγώνες της από τον τότε πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρλο Τσιάμπι.
*Η φωτογραφία είναι από αντάρτες στη Φλωρεντία
**Το έναυσμα για το αφιέρωμα έδωσε το libcom.org
Διάβασε ακόμη:
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.