Ο Παύλος Σιδηρόπουλος λειτουργούσε πάντα εκτός πλαισίων. Μια ταινία λοιπόν, για αυτόν δεν θα μπορούσε να ακολουθήσει συγκεκριμένες νόρμες. Οι Κώστας Πλιάκος και Αλέξης Πόνσε ακολουθούσαν ως φαν τον «Πρίγκιπα της ελληνικής ροκ» στα τελευταία χρόνια της καριέρας του και 23 χρόνια μετά το θάνατό του αποφάσισαν να δημιουργήσουν μια ταινία ντοκιμάντερ για το έργο του, επειδή πολύ απλά «γουστάραμε την όλη φάση».
Στην ταινία εμφανίζονται αρκετοί που έζησαν τον Παύλο ή επηρεάστηκαν από αυτόν (Μάκης Μηλάτος, Οδυσσέας Ιωάννου, οι Απροσάρμοστοι, οι Σπυριδούλα, ο Γιάννης Αγγελάκας, Παύλος Παυλίδης, Δημήτρης Μητσοτάκης, Σπύρος Γράμμενος, Στάθης Δρογώσης, Υπόγεια Ρεύματα, Κώστας Φέρρης, Κωνσταντίνος Τζούμας κ.α.) καταθέτοντας τη δική τους άποψη για την κληρονομία που άφησε ο Σιδηρόπουλος στις μέρες μας.
Το 3pointmagazine συνομίλησε με τον Κώστα Πλιάκο, εκ των δημιουργών της ταινίας εστιάζοντας περισσότερο στο τι συνέλεξε και ο ίδιος από μια ταινία αυτοχρηματοδοτούμενη από τους δυο εμπνευστές της που αποφάσισαν να γνωρίσουν ποιος πραγματικά ήταν ο Παύλος Σιδηρόπουλος.
«Η σύλληψη της ιδέας ήταν πολύ απλή. Μας άρεσε όλο αυτό. Θέλαμε να δείξουμε το πόσο σημαντικός και επιδραστικός υπήρξε σχετικά με την εποχή του. Δεν είχει συμβεί κάτι ανάλογο και αποφασίσαμε ότι αυτός θα έπρεπε να είναι ο άξονας στον οποίο πρέπει να κινηθούμε. Η αγάπη μας ουσιαστικά για τον Παύλο ήταν η αφορμή για την ταινία».
-Τι θα λέγατε σε κάποιον που δεν έχει δει την ταινία και θέλει να πάει; Τι διαφορετικό προσφέρει σε σχέση με όσες εκπομπές ή ντοκιμαντέρ έχουν κυκλοφορήσει;
«Δεν ξέρω κατά πόσο το έχουμε πετύχει -ο κόσμος θα το πει αυτό- αλλά, η δική μας δουλειά μας είχε στόχο να εστιάσει καθαρά στο μουσικό θέμα του Παύλου. Αφήσαμε από έξω στοιχεία από τη ζωή του ή το θέμα των ναρκωτικών, από τα οποία έφυγε και στο τέλος. Αφήσαμε επίσης, εκτός ταινίας θέματα από την προσωπική του ζωή. Θέλαμε να δείξουμε καθαρά ποιος ήταν ο Παύλος Σιδηρόπουλος ως καλλιτέχνης. Αυτό είναι το κάτι παραπάνω που θέλαμε να δείξουμε»
-Γιατί έγινε αυτή η επιλογή; Σε κάθε καλλιτέχνη δεν είναι αλληλένδετη η προσωπική του ζωή με το έργο του;
«Δεν μας αφορά η προσωπική του ζωή. Για τον καλλιτέχνη μιλάει το έργο του».
-Η σχέση του όμως π.χ. με τα ναρκωτικά δεν φαινόταν και δεν επηρέαζε το έργο του;
«Υπάρχει σαφής αναφορά στην επίδραση των ναρκωτικών στο έργο του. Δεν το παρακάμπτουμε, το εμφανίζουμε».
-Και εσείς και ο έτερος δημιουργός, Αλέξης Πόνσε, είχατε δει τον Παύλο Σιδηρόπουλο σε συναυλίες ζωντανά. Πως εκλαμβάνονταν τότε;
«Όταν τον πρόλαβα εγώ στα τελευταία του, ήταν απαξιωμένος από τη γενιά του. Για μένα που ήμουν πολύ μικρός, αλλά και για όλους τους συνομηλίκους μου, ήταν πολύ ψηλά. Ηταν μύθος. Για τους ανθρώπους της δικής του γενιάς ήταν απαξιωμένος και αυτό φαίνεται επειδή έπαιζε σε άδειους χώρους, με κοινό 10-15 ανθρώπων».
-Ο μύθος που χτίστηκε αργότερα, άλλαξε αυτή την εικόνα των συγχρόνων του. Αυτό πιστεύετε ότι συνέβη λόγω του πρόωρου θανάτου του ή επειδή κατάλαβαν αργότερα ποιος πραγματικά ήταν ο Σιδηρόπουλος;
«Ο μύθος χτίστηκε κυρίως για τον τρόπο που έφυγε και τη ζωή που έζησε. Όπως λέγεται και στην ταινία ο Παύλος αναπαρήγαγε το μύθο του ροκ αστέρα που καίγεται από τη φωτιά του, όπως στο εξωτερικό. Όλα αυτά συνετέλεσαν στο να δημιουργηθεί ο μύθος. Αυτό που μένει ωστόσο στον κόσμο, δεν είναι ο μύθος, αλλά το υλικό. Είναι πολύ ανθεκτικό και νομίζω ότι θα επιβίωνε μέχρι τις μέρες μας ακόμα και αν δεν πέθαινε έτσι ο Παύλος. Αποδεικνύεται εκ των προτέρων».
-Στη σημερινή κοινωνία θα μπορούσε να επιβιώσει ένας καλλιτέχνης όπως ο Σιδηρόπουλος;
«Νομίζω ότι και σήμερα υπάρχουν καλλιτέχνες τέτοιοι, αλλά πρέπει να ψάξεις να τους βρεις. Σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν αυτό που θέλουν, αυτό που αγαπούν χωρίς να καταδιώκονται από τη μανία του μάρκετινγκ και της προβολής. Και σίγουρα υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι όχι μόνο στη μουσική, αλλά σε όλους τους χώρους».
-Ως επιμύθιο και μεγάλο συμπέρασμα από την τόση έρευνα και συνεντεύξεις για τον Παύλο Σιδηρόπουλο, ποια θα λέγατε ότι είναι η μεγαλύτερη κληρονομία που άφησε, π.χ. το ροκ με ελληνικό στίχο, το περιεχόμενο του στίχου, η τεχνοτροπία του;
«Νομίζω ότι άλλαξε τη θεματολογία στο τραγούδι όπως λέει και ο Παυλίδης στην ταινία. Πέρασε σε ένα άλλο επίπεδο στίχων, το οποίο δεν είχε γίνει ποτέ μέχρι τότε με ολοκληρωμένο τρόπο. Μας έμαθε επίσης, να ακούμε ελληνική μουσική με σκληρό στίχο».
-Πέρα από την ταινία για τον Παύλο που δημιουργήσατε, υπάρχει τα τελευταία χρόνια ένα μεγαλύτερο ενδιαφέρον για την Κατερίνα Γώγου, τον Νικόλα Ασιμο, τους «Αγίους των Εξαρχείων», όπως είχαν ονομαστεί. Πως εξηγείται αυτή η στροφή;
«Στη δύσκολη κατάσταση που βιώνει ο κόσμος, έχει αρχίσει και ψάχνει πράγματα με ουσία, επανέρχεται στο παρελθόν, αναζητά αυθεντικές φωνές, θέλει να γνωρίσει ανθρώπους που τροφοδότησαν με ενέργεια και με έμπνευση τις επόμενες γενιές. Ο λόγος τους παραμένει επίκαιρος. Τα ποιήματα της Γώγου ή τα τραγούδια του Παύλου θα μπορούσαν να είχαν γραφτεί και σήμερα».
-Δεν είναι περίεργο το γεγονός ότι κανείς εκ των τριών δεν είχε αναγνωριστεί στα χρόνια του;
«Ετσι γίνεται πάντα. Η αναγνώριση έρχεται από τις επόμενες γενιές, όταν πια κατακάθεται ο κουρνιαχτός και μπορείς να έχεις ένα συγκριτικό μέγεθος για να τους αξιολογήσεις».
-Τέλος, ξεφεύγοντας από την ταινία για τον Παύλο, έχετε στα σχέδια σας κάτι άλλο;
«Εχω ξεκινήσει μια ταινία για τη μεταπολεμική Λιβύη. Ξεκινώ σύντομα το μοντάζ και ελπίζω ότι τον Σεπτέμβρη θα έχει ολοκληρωθεί».
Η ταινία προβάλλεται στον κινηματογράφο «Τιτάνια» για τρίτη συνεχόμενη εβδομάδα, η διανομή της θα συνεχιστεί και σε άλλες αίθουσες, ενώ θα ακολουθήσει και η κυκλοφορία ενός dvd σε προσιτή τιμή.
Λευτέρης Μούτης
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.