*Κείμενο που λάβαμε από αναγνώστρια
Αυτό το κείμενο το γράφω με σκοπό να μοιραστώ την εμπειρία μου σχετικά με τη μάχη που δίνω με την οριακή διαταραχή. Η οριακή ή αλλιώς μεταιχμιακή διαταραχή ανήκει στις διαταραχές προσωπικότητας και λέγεται έτσι γιατί βρίσκεται στο μεταίχμιο της νεύρωσης και της ψύχωσης.
Από την ημέρα που έμαθα για την οριακή διαταραχή αποφάσισα να το πολεμήσω. Ήξερα πως δεν θα είναι εύκολο αλλά ήθελα πολύ να γίνω επιτέλους καλά. Μπήκα στην διαλεκτική συμπεριφορική θεραπεία και ξεκίνησα γεμάτη ενθουσιασμό. Όλα πήγαιναν τέλεια. Στην διάρκεια της θεραπείας όμως υπάρχουν και σκαμπανεβάσματα, κάτι το οποίο δεν είχα υπολογίσει πάνω στον ενθουσιασμό μου. Είχα λοιπόν πολλά υπερφαγικά και βουλιμικά επεισόδια. Το είπα στην ψυχίατρο μου και μου έδωσε ένα χάπι που θα μου μείωνε την όρεξη. Πράγματι το χάπι από την πρώτη μέρα είχε μειώσει σημαντικά την όρεξή μου. Τα προβλήματα αρχίζουν λίγες μέρες μετά. Μια απέραντη μαυρίλα, ένα κενό και σκέψεις αυτοκτονίας… διαβάζω τις παρενέργειες του χαπιού και βλέπω να λέει για αυτοκτονική τάση…ενημερώνω την ψυχίατρό μου και μου λέει να το κόψω. Εγώ σκέφτηκα πως μπορεί να είναι παρωδικό και συνέχισα το χάπι. Οι μέρες που ακολούθησαν ήταν σκέτο μαρτύριο. Κλεινόμουν για ώρες στο δωμάτιό μου και σκεφτόμουν “να αυτοκτονήσω ή να μην αυτοκτονήσω” και κατέληγα πως το να αυτοκτονήσω είναι η σωστότερη λύση…για να βγάζω τον εαυτό μου από αυτά τα διλήμματα φρόντιζα να γίνω φυτό και να μην σκέφτομαι. Πώς το έκανα; hipnosedon που αγόραζα από τοξικομανείς και μπάφος.
Το μόνο που με ενδιέφερε ήταν να βρω έναν τρόπο να καταπολεμήσω το φόβο που είχα για το θάνατο και να αυτοκτονήσω. Σκεφτόμουν να πάρω πρέζα και να πεθάνω από υπερβολική δόση. Φυσικά πήρα απόσταση από οποιονδήποτε θα μου έδινε συμβουλές να μην αυτοκτονήσω και ειδικά από την ψυχολόγο μου.
Στην πορεία ήρθε μια φωνή λογικής στο μυαλό μου που μου είπε ότι δεν μιλάω εγώ αλλά η οριακή κι ότι πρέπει να αφήσω την ψυχολόγο μου να με βοηθήσει. Εδώ θα ήθελα να σταθώ στο ποσό σημαντική συνειδητοποίηση είναι αυτή για κάποιον που πάσχει από ψυχική νόσο. Για να το εξηγήσω απλά το να έχεις μια ψυχική νόσο είναι σαν να έχεις καταναλώσει ουσίες, μόνο που δεν καταλαβαίνεις ότι σκέφτεσαι ή φέρεσαι έτσι γιατί έχεις πιει διότι είσαι απόλυτα νηφάλιος κι έτσι η παράνοια σου φαίνεται λογική. Έτσι λοιπόν για έναν ψυχικά ασθενή είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει πότε μιλάει αυτός και πότε η νόσος του.
Τέλος πάντων μου πρότειναν να νοσηλευτώ σε ψυχιατρική. Εν τέλει στο ψυχιατρείο έκριναν πως η περίπτωση μου δεν είναι αρκετά σοβαρή για νοσηλεία και πως ένας άνθρωπος που μπορεί να αντιμετωπίσει τα θέματά του και εκτός ψυχιατρείου αν μπαινοβγαίνει στις κλινικές αποκτά τη νοοτροπία του ψυχασθενή. Έτσι λοιπόν τη γλίτωσα. Έγιναν κάποιες αλλαγές στη φαρμακευτική μου αγωγή κι όλα καλά.
Τώρα πια πέρασε η αυτοκτονική σκέψη κι άρχισαν τα καθημερινά προβλήματα. Σταμάτησα να φροντίζω τον εαυτό μου, έχω ένα απέραντο αίσθημα κενού και χάνομαι από τους στόχους μου. Ξυπνάω το πρωί κι έχω σταματήσει να μου φτιάχνω πρωινό και να στρώνω το κρεβάτι μου. Με το που ξυπνάω στρίβω μπάφο και κάθομαι κλεισμένη στο δωμάτιο χωρίς να κάνω τίποτα παρά μόνο να πίνω μέχρι το βράδυ που θα κοιμηθώ. Στην προσπάθειά μου να βγω από όλο αυτό ξεκίνησα να βγαίνω έξω με φίλους και γκόμενους. Άραγμα έξω και σε σπίτια με μπάφους όλη μέρα και σεξ απλά για να γεμίσω το κενό μου. Το να ακολουθήσω τις οδηγίες της ψυχολόγου μου φαντάζει βουνό. Αν και ντάξει κάνω κάποια πράγματα αλλά και πάλι όχι όσα θα έπρεπε. Έχω κάνει βήματα πίσω και το ξέρω καλά. Αλλά μου έρχεται στο μυαλό η εικόνα του εαυτού μου πέρσι το καλοκαίρι στο κρεβάτι του νοσοκομείου 2 μέρες μετά την απόπειρα αυτοκτονίας μου, όταν συνειδητοποίησα τι ακριβώς έγινε κι έβαλα τα κλάματα που δεν τα κατάφερα. Έκλαιγα με λυγμούς γιατί απέτυχε η αυτοκτονία μου. Σκέφτομαι αυτό λοιπόν και λέω πως είχα φτάσει στο απόλυτο μηδέν και τώρα είμαι εδώ. Πρέπει να αποδεχτώ το γεγονός πως δεν γίνεται να είναι όλα ρόδινα μέσα σε λίγους μήνες και να φροντίσω να μην ξαναφτάσω ποτέ σε αυτό το σημείο. Δεν θέλω να έχω καμία σχέση με τη ζωή που είχα πριν ξεκινήσω τη θεραπεία. Μια απέραντη θλίψη να συναλλάσσεται με το κενό, την απογοήτευση, το αίσθημα ότι είσαι ένα τίποτα και δεν ξέρεις τι θα απογίνεις στη ζωή σου….
Εκτός αυτού έχοντας βιώσει αρκετή σωματική και ψυχική κακοποίηση στην παιδική ηλικία η κακομεταχείριση ήταν κάτι που αποζητούσα. Έκανα συνεχώς σεξουαλικές σχέσεις που ήταν κακοποιητικές όχι μόνο κατά τη διάρκεια της ερωτικής συνεύρεσης αλλά και σε γενικότερο πλαίσιο. Μερικές φορές το αναγνώριζα, μερικές όχι. Αλλά ακόμα και όταν το αναγνώριζα δεν με ενοχλούσε, μπορεί να έκλαιγα με τις ώρες και να έτρεφα ελπίδες πως τα πράγματα θα αλλάξουν αντί να φύγω με το που δω τα πρώτα σημάδια. Πλέον δεν αντέχω τίποτα κακοποιητικό και αποφεύγω οποιονδήποτε δεν με σέβεται. Νομίζω είναι το πρώτο και πιο σημαντικό βήμα για να αγαπήσεις επιτέλους τον εαυτό σου. Νιώθω σαν η ζωή μου να ξεκινάει τώρα από το μηδέν. Είναι ένας πολύ δύσκολος δρόμος αλλά πρέπει να φανώ δυνατή και να τερματίσω. Και αυτό συμβουλεύω και όσους πάσχουν από ψυχικές ασθένειες. Βρείτε τη δύναμη να τις αναγνωρίσετε και να τις πολεμήσετε. Και μη διστάζετε να ζητήσετε βοήθεια ειδικού. Αφορά τη ζωή σας και κάθε κόστος είναι ασήμαντο.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.