Ξεκαθαρίζω πως η σχέση μου με την ιατρική είναι όμοια με αυτή που είχαν και έχουν οι κυβερνήσεις μας με την πολιτική. Δηλαδή ανύπαρκτη. Σημαντικό στοιχείο που αξίζει να καταγραφεί για να αποφύγουμε τυχόν παρεξηγήσεις. Απλές σκέψεις, ανάλογα απλές απορίες λοιπόν.
Στο ζουμί τώρα. Κάπου στα 16 μου, ξεκίνησε ένα φαύλος κύκλος με υπαρξιακά ζητήματα. Για ένα μεγάλο διάστημα αυτά έμεναν αναπάντητα. Με τον καιρό ξεχάστηκαν και κάποια ευτυχώς λύθηκαν.
Ένα δημοσίευμα, όμως μου υπενθύμισε την αίσθηση της άγνοιας. Τι κρύβεται πίσω από το κάθε τι εν τέλει;
Αν αρχίσει κανείς να το σκέφτεται σοβαρά, τότε έχει ακόμα πιο σοβαρές πιθανότητες να χάσει την μπάλα. Είναι δεδομένο πως θα φοβηθεί. Είναι δεδομένο πως θα φλερτάρει με την παράνοια. Όποτε καλύτερα να το αφήσει στην άκρη. Άλλωστε νομίζω πως δεν θα το μάθουμε και ποτέ εδώ που τα λέμε. Η κάθε αρχή που θα ανακαλύπτεται, θα αποτελεί παιδί κάποιας άλλης κ.ο.κ.
Παρόλα αυτά η έκκληση ενός καθηγητή της Οξφόρδης για γονιδιακό έλεγχο στα έμβρυα, με έβαλε σε αυτό το τρυπάκι. Ο Julian Savulescu υποστηρίζει πως θα πρέπει στην εποχή μας, εφόσον υπάρχουν τα μέσα να δίνεται η δυνατότητα στους γονείς να δουν ποια είναι τα κακώς κείμενα των παιδιών τους και ανάλογα να τα μεγαλώσουν.
Πράγματι δεν θα ήταν άσχημο να ξέρεις που βαδίζεις και να ξέρεις τι χρειάζεται το πιτσιρίκι σου για να είναι χαρούμενο και ισορροπημένο. Από την άλλη μεριά πριν καν μια προσωπικότητα γεννηθεί, παραβιάζεται. Τίθεται ένα σοβαρό ζήτημα ηθικής. Και ένας παραπάνω λόγος για μένα ούτως ώστε να αναρωτηθώ για το αν τελικά δεν είμαστε τίποτα περισσότερο από μία καλοφτιαγμένη, με ατέλειες φυσικά, μηχανή.
Αν αυτό που νιώθουμε, αποτελεί απλώς μία χημική αντίδραση, όπως ισχυρίζονται κάποιοι επιστήμονες, τότε δεν έχουμε παρά να αποδεχτούμε το προδιαγεγραμμένο. Δεν το γνωρίζουμε μεν, αλλά αυτό δεν αναιρεί ότι είσαι μία από τις πολλές κόπιες, που απλώς μπορεί να είναι ευαίσθητη, οξύθυμη, ή άνετη, χαλαρή και δυναμική.
Σκεφτείτε το πάντως, αν όλα όσα σκεφτόμαστε, όλα όσα αισθανόμαστε, αλλά και όλα όσα κάνουμε αποτελούν προϊόν πιθανοτήτων, τότε όλα είναι και θέμα ποσοστών. Αν η πλειοψηφία των γονιδίων μας είναι… καλά παιδιά, τότε εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα έχουμε και μία καλή συμπεριφορά. Το ίδιο και αντίστροφα. Οι εξωγενείς παράγοντες παίζουν συμπληρωματικό ρόλο.
Με άλλα λόγια δεν γεννιόμαστε όλοι διαμάντια. Ή μήπως απλά κουβαλάμε κάποια κουσούρια με το καλημέρα; Αν πάλι μπορούσαμε να κτίσουμε μία κοινωνία μόνο πάνω σε ηθικές και αξιόλογες προσωπικότητες θα το κάναμε; Μήπως εκτιμάται καλύτερα εν τέλει κάτι όταν γνωρίζεις και την αντίθετη του όψη; Η ιδέα πάντως μίας κοινωνίας γεμάτη μόνο από τύπους που αξίζουν νόμπελ ειρήνης, η καλοδιάθετους ή ευτυχισμένους, αυτόματα μηδενίζει την αξία του ιδεατού, το καθιστά ανιαρό.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.