Ήμασταν σε μία εκδήλωση στο Πάντειο πριν βγουν τα τελικά νέα για τον τερματισμό της απεργίας πείνας του Ν. Ρωμανού. Ο πρόεδρος των φωτορεπόρτερ Μάριος Λώλος μας έλεγε: «Έχω κουραστεί να φωτογραφίζω ήττες. Επιτέλους και μία νίκη». Χαμογελάσαμε και χειροκροτήσαμε όλοι μαζί.
Μας πήρε λίγη ώρα να το συνειδητοποιήσουμε. Δηλαδή ο Ν. Ρωμανός θα ζήσει; Δηλαδή η Αθήνα δε θα καεί σήμερα; Δηλαδή ο αγώνας δικαιώθηκε;
Γρήγορα και εύκολα, η απάντηση είναι ναι. Ο Ν. Ρωμανός θα ζήσει, θα παρακολουθεί εξ αποστάσεως τα μαθήματά του (μέσω skype δηλαδή) μέχρι να περάσει με επιτυχία το 1/3 αυτών, οπότε και θα μπορεί να τα παρακολουθεί κανονικά με το λεγόμενο βραχιολάκι.
Αυτό αν και απέχει κάπως από την αρχική διεκδίκηση του ίδιου, αποτελεί μία νίκη. Νίκη του ίδιου αφενός, γιατί ήταν αποφασισμένος να πεθάνει για να έχει τα στοιχειώδη, νίκη του κινήματος ή του εν δυνάμει κινήματος που έκανε την κινητοποίηση για το Ν. Ρωμανό μέρος της καθημερινότητάς του τις τελευταίες δυο βδομάδες. Νίκη ενός μέρους του κοινοβουλευτισμού, που ενώ αρχικά φαινόταν εκτός τόπου και χρόνου, εν τέλει έδειξε πως οι κοινωνικές πιέσεις μπορούν να συνδέσουν ακόμα και τον Σύριζα με τη ΔΗΜΑΡ και το ΠΑΣΟΚ με το ΚΚΕ. Δηλαδή κομμάτια υπό άλλες συγκυρίες σχεδόν ασύνδετα, που όμως κάτω από τη σοβαρή επιταγή της ζωής ή του θανάτου του Ρωμανού, ενώθηκαν.
Αυτό όμως που δε θα πρέπει να παραβλέψουμε μέσα στην παλίρροια του ενθουσιασμού μας, είναι ότι η συγκεκριμένη κυβέρνηση, δηλαδή ως επί το πλείστον η Ν.Δ. με θερμό υποστηρικτή της τη Χ.Α., άφησαν το Ρωμανό να φτάσει ένα βήμα πριν το θάνατο (τη στιγμή που Τετάρτη πρωί ξεκινούσε απεργία δίψας). Όπως ακριβώς οδήγησαν και στο θάνατο δύο Σύριους πρόσφυγες έξω από το Σύνταγμα πριν μερικές μέρες για τους οποίους ελάχιστα για να μην πω τίποτα δεν ακούστηκε.
Το κυβερνητικό καθεστώς έχει τη δύναμη να παίζει με τη ζωή ή το θάνατο απλών ανθρώπων. Και οι απλοί άνθρωποι έχουν τη δύναμη να παίζουν με το κυβερνητικό καθεστώς. Αυτή είναι μία όχι αισιόδοξη, αλλά άκρως ρεαλιστική οπτική την οποία είχαμε ξεχάσει και την οποία μας θύμισε η νίκη του Ν. Ρωμανού.
Το άλλο πράγμα που μας έμαθε, είναι πως όταν αντί να χωρίζουμε, ενώνουμε τις φωνές μας, κάτω από μία συλλογική διεκδίκηση, τελικά την καταφέρνουμε. Ή τελείως πρακτικά. Αν δεν υπήρχε κοινοβουλευτική πίεση, ο Ν. Ρωμανός δε θα είχε νικήσει. Αλλά αν δεν υπήρχε και κινηματικός χαρακτήρας κυρίως διαμορφωμένος από τον αναρχικό χώρο, πάλι ο Ν. Ρωμανός δε θα είχε νικήσει.
Άρα όταν η κοινωνία λειτουργεί μαζικά και συλλογικά, βάζοντας στην άκρη μικροδιαφωνίες προκειμένου να πετύχει τη ζωή, το κίνημα αποκτά κι’ αυτό ξανά ζωή σαν ένας ζωντανός οργανισμός σε άμεση αλληλεπίδραση με την κοινωνική αναγκαιότητα.
Κάτι άλλο σχεδόν ξεχασμένο, είναι η δύναμη μίας μειονοτικής ομάδας Μ.Μ.Ε. η οποία κατάφερε ως ένα βαθμό να αλλάξει την εικόνα του «νεαρού τρομοκράτη και ληστή» του Mega και να επικεντρωθεί στα δικαιώματα ενός νέου και στον αγώνα του «για ζωή με αξιοπρέπεια» τη στιγμή μάλιστα που τα κυρίαρχα μέσα αποσιωπούσαν πλήρως τις εξελίξεις. Το να ακούς 20χρονα να σου λένε πως μετά την ανάγνωση διαφόρων άρθρων, έκαναν λάθος που έλεγαν «ο τρομοκράτης δεν έχει δικαίωμα παρά μόνο οφείλει να εκτίει μία ποινή», αποτελούν ίσως τη μεγαλύτερη νίκη.
Τη νίκη ότι οι συνειδήσεις μπορούν να αλλάξουν. Τη νίκη ότι οι φασίστες και όσοι τον ήθελαν νεκρό δεν έχουν καμία δύναμη μπροστά στη δικαιοσύνη. Τη νίκη πως ενωμένοι μπορούμε να συνεχίσουμε να παλεύουμε. Για τους Σύριους πρόσφυγες, για τον προϋπολογισμό, για την ανεργία, για τις Σκουριές, για τις ζωές μας.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.