Οι εικόνες
Ήταν πριν μερικά βράδια. Είχα δύο-τρεις μήνες να πάω σε συναυλία και η περίπτωση έμοιαζε καλή. Καλή γιατί δεν είχα ακούσει ξανά την Χαρούλα Αλεξίου. Καλή για το εκπληκτικό σεξτέτο που την πλαισίωνε. Καλό για τον καιρό, καλό για την παρέα. Η Χαρούλα τραγουδούσε “…έχει πανσέληνο απόψε κι είν’ ωραία”. Και είχε πανσέληνο. Και ήταν ωραία. Μέσα στο καλό βέβαια, πάντα υπάρχουν και κάποια κακά.
Θυμήθηκα και ό,τι κακό έρχεται με τη νοοτροπία κάποιων θεατών. Μην πω για τα σκουπίδια, τον σεβασμό των άλλων και την ώρα προσέλευσης. Αυτά σχετίζονται με τους άλλους άλλωστε και γενικά τον σεβασμό δεν τον έχουμε στο τσεπάκι. Μου φάνηκε πολύ περίεργο ωστόσο όταν τους είδα να φεύγουν τέσσερα τραγούδια πριν το τέλος, όταν νόμιζαν ότι η συναυλία τελείωνε. Η Χαρούλα έδειχνε να χαιρετά και πολλοί έσπευσαν να φύγουν, ενώ ακόμη τραγουδούσε. Έπειτα έφυγε για να επιστρέψει για το encore και έμειναν όρθιοι και οι υπόλοιποι. Δεν λέω, ωραία περάσαμε, αλλά έμεινα σκεπτικός.
Οι σκέψεις
Είπαμε, τον σεβασμό πολλοί τον βλέπουν ως μουσειακό είδος. Απλά δεν τον αγγίζουν. Τόσο άγχος να φύγουν όμως γρήγορα από το θέαμα που οι ίδιοι επέλεξαν να έρθουν να παρακολουθήσουν,γιατί; Η καλοκαιρινή άφεση σε ήχους και αναμνήσεις που τα κομμάτια ανασύρουν διακόπτεται απότομα από το άγχος να ξεπαρκάρουμε γρήγορα και να ξεμπλέξουμε. Η κάθε εμπειρία θέλει τον χρόνο της για να βιωθεί. Ειδικά όταν την επιλέγεις. Ειδικά όταν έχει και συλλογική διάσταση και η δράση σου θα επηρεάσει και το βίωμα κάποιου άλλου. Δεν πρέπει να ξεχνάμε να σεβόμαστε τη στιγμή. Να τιμούμε τα συναισθήματα που προκαλεί. Να την ζούμε γιατί μας ανήκει. Να μην την παραμερίζουμε για χάρη της επόμενης στιγμής, γιατί έτσι πάντα θα αναβάλουμε τη ζωή μας για το μέλλον. Αυτό δεν είναι πάντα κακό, αρκεί να μη γίνεται για πολύ.
Αναβάλλεις τη ζωή σου για το μέλλον όταν ελπίζεις σε κάτι, ώστε να γίνει υποφερτό το τώρα. Σε κάποιες περιπτώσεις είναι η ευκολότερη επιλογή ή και η μόνη. Αναβάλλεις τη ζωή σου για το μέλλον όταν το επιθυμητό αποτέλεσμα έχει δυσάρεστη προετοιμασία. Μία θεμιτή ανταλλαγή χρόνου, καθώς τα καλά έρχονται με κόπο. Να αναβάλεις τη ζωή σου, όμως, συνεχώς στην επόμενη στιγμή, κάνοντας το οτιδήποτε διεκπεραιωτικά, οδηγείσαι σε μία εξίσου διεκπεραιωτική ζωή. Όσα γράφω δεν είναι ο αφορισμός του προγραμματισμού, ούτε των μακροπρόθεσμων στόχων. Είναι μία υπενθύμιση μίας προτροπής που καλύτερα από τον καθένα έχει θέσει ο Κωνσταντίνος Καβάφης στην Ιθάκη του.
Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.