Μία βία που φαίνεται μόνο όταν τη δεις κατάματα. Η θεατρική ομάδα LEGΩ για τις διάφορες μορφές που παίρνει η βία στις ζωές μας, προβληματίζεται για την Τέχνη και μας παρουσιάζει την παράστασή της “Άτιτλη Βία”.
Η νεοσύστατη ομάδα “LEGΩ” κέρδισε την πρώτη θέση στο scratch nights του Bob Theatre Festival που διοργανώθηκε πέρυσι στο Bios. Έτσι κλήθηκε να κάνει το 10λεπτο σκετσάκι της, παράσταση μιας ώρας. Η “Άτιτλη Βία” ανέβηκε στο Bios τον Οκτώβρη με μεγάλη επιτυχία και επέστρεψε για μερικές ακόμη παραστάσεις και με την αφορμή αυτή το 3pointmagazine.gr κάνει μια συζήτηση μαζί τους για τη Βία, τις νέες θεατρικές ομάδες και την δημιουργία. Ποια είναι όμως η ομάδα με το πρωτότυπο όνομα LEGΩ;
“Η ομάδα LEGΩ δημιουργήθηκε στα πλαίσια μιας εργασίας στο μάθημα της υποκριτικής, στην σχολή του Θεάτρου Τέχνης. Η κα Μαριάννα Κάλμπαρη μας ανέθεσε να γράψουμε, να σκηνοθετήσουμε, να παίξουμε,να δημιουργήσουμε δικούς μας κόσμους επιλέγοντας ένα θέμα που μας απασχολεί! Και έτσι ξεκίνησαν όλα. Ο σκηνοθέτης και δημιουργός της ομαδας Κωστάκης Ανδρικόπουλος μας κάλεσε για να μιλήσουμε όλοι μαζί, να διανύσουμε μια διαδρομή που θα μας οδηγούσε στο να αναδείξουμε την βία της καθημερινότητας.”
Το έργο που έγραψε ο Κωστάκης Ανδρικόπουλος πραγματεύεται τη βία. Αλλά όχι αυτήν που έχουμε μάθει να αναγνωρίζουμε από μικρά παιδιά.
“Μια βία που δεν κατονομάζεται ούτε εντοπίζεται παρά μόνο όταν την κοιτάξεις κατάματα. Είναι αυτή που μεγαλώνει μέσα μας καθώς μεγαλώνουμε, που μας συνοδεύει και διαμορφώνει τις προσωπικότητές μας. Γι’ αυτό και άτιτλη. Πως μπορείς να την κατονομάσεις όταν δεν μπορείς να την εντοπίσεις;”
Στην παράσταση βλέπουμε συνηθισμένους ανθρώπους με συνηθισμένες καλές δουλειές. Έναν προϊστάμενο και έναν εργαζόμενο, ένα ζευγάρι, μια υγιή οικογένεια με ένα μικρό κοριτσάκι. Άνθρωποι που ζουν και δρουν σε ένα καλά οργανωμένο περιβάλλον. Κι όμως ασφυκτιούν. Η ανατροπή έρχεται όταν γίνει αυτή η συνειδητοποίηση, όταν ο εργαζόμενος κάνει την επανάστασή του, όταν το κοριτσάκι ανακαλύψει την έννοια της ελευθερίας. H βία είναι το αποτέλεσμα της παρέκκλισης ή η αιτία της;
“Η βία δεν έχει ένα πρόσωπο. Μπορεί να είναι ωμή, απροκάλυπτη, να σε κάνει να θες να επαναστατήσεις, να διαμαρτυρηθείς, να αντεπιτεθείς για να προστατέψεις τον εαυτό σου ή να μην κάνεις απολύτως τίποτα. Παρ’ όλα αυτά είναι ξεκάθαρη, την εντοπίζεις, την κατονομάζεις, την πολεμάς. Υπάρχει όμως και εκείνη η καλά κρυμμένη βία που μπορεί να σου ασκείται υποδόρια, χωρίς να καταφέρνεις να αντιληφθείς το παραμικρό και αυτή είναι η πιο επικίνδυνη. Φυτρώνει μέσα σου, την κουβαλάς, την αναπαράγεις και εσύ ο ίδιος σε απλές καθημερινές συναναστροφές. Γίνεται γονίδιο.”
Αυτήν την δεύτερη βία βλέπουμε στην παράσταση. Αυτήν που υπάρχει στους κοινωνικούς θεσμούς, στην καθημερινότητα μας, στην οικογένεια, στον έρωτα. Ο θεατής καλείται να αναρωτηθεί κατά πόσο αποτελεί κομμάτι της, συνέχειά της. Οι περισσότεροι μάλλον θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι υπήρξαμε και θύματα αλλά και θύτες.
Η ομάδα LEGΩ μιλάει για αυτό που την απασχολεί σε μία πολύ δύσκολη εποχή για το θέατρο. Όλο και περισσότερες ομάδες καλλιτεχνών επιλέγουν να δρουν αυτόνομα, προκειμένου να μπορέσουν να μιλήσουν ελεύθερα για όσα τους απασχολούν.
“Όπως εμείς νιώσαμε την ανάγκη να μιλήσουμε γι’ αυτό το θέμα έτσι κι άλλοι συνάδελφοι απόφοιτοι δραματικών σχολών επιλέγουν αυτόν τον τρόπο δουλειάς. Επιλέγουν να έχουν την ευκαιρία να εκφραστούν ελεύθερα, να φτιάξουν κάτι απ’ το μηδέν και τις περισσότερες φορές μάλιστα χωρίς budget ή κάλυψη κάποιας παραγωγής. Όμως είναι μαγικό να βλέπεις το αποτέλεσμα της δουλειάς σου και να είσαι ικανοποιημένος απ’ αυτό. Είναι μάλιστα διπλή η ικανοποίηση όταν ξέρεις ότι πάλεψες μόνος σου γι’ αυτό. Οι εποχές όταν πάντα δύσκολες στον δικό μας χώρο. Απλώς τώρα είναι μεγαλύτερη η ανάγκη για έκφραση και δημιουργία.”
Η Τέχνη καταδεικνύει, προβληματίζει, καταγγέλλει, θέτει ερωτήματα και ψυχαγωγεί. Για την ομάδα LEGΩ “Τέχνη είναι να δημιουργείς για να απορρίπτεις. Να πηγαίνεις κάθε φορά τον εαυτό σου ένα βήμα πιο πέρα. Να μην επαναπαύεσαι γιατί τότε παύεις να υπάρχεις. Κάπως έτσι σκοπεύουμε να λειτουργήσουμε και εμείς σ’ αυτή την ομάδα. Ίσως να ακολουθήσει μια δεύτερη Άτιτλη Βία βασισμένη στην πρώτη αλλά και πολύ διαφορετική, ακολουθώντας πάντα τον ίδιο τρόπο δουλειάς. Είναι πολλά ακόμα αυτά που θέλουμε να πούμε.”
Η “Άτιτλη Βία” θα παίζεται μέχρι τις 24 Νοεμβρίου για 4 ακόμα παραστάσεις από την Πέμπτη μέχρι την Κυριακή.
Σύλληψη-σκηνοθεσία: Κωστάκης Ανδρικόπουλος
Κοστούμια / φωτισμοί: Ζωή Μολυβδά Φαμέλη
Χορογραφία: Χριστίνα Χειλά Φαμέλη
Βοηθός σκηνοθέτη: Άρης Αγάθος
Φωτογραφίες: Αλέκος Αϊδόνης
Παίζουν: Γιάννης Ασκάρογλου, Ιουλία Γεωργίου, Χριστιάνα Δρόσου, Καίτη Ιωαννίδου, Ιωάννα Μαργαρίτη, Θανάσης Πατριαρχέας
BIOS Basement
Παραστάσεις: Πέμπτη – Κυριακή
Έναρξη: 21.00
Τιμή Εισιτηρίου: 10 ευρώ (ενιαίο)
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.