“Πάει η ΔΗΜ.ΑΡ., οι μισοί θα την κάνουν για ΣΥΡΙΖΑ, λίγοι τολμηροί για Δράση και οι άλλοι ΠΑΣΟΚ”, ήταν μία από τις βαθυστόχαστες αναλύσεις που διάβασα λίγα λεπτά μετά τη δήλωση του Φώτη Κουβέλη που άνοιξε το δρόμο για την κυβερνητική κρίση. Για άλλη μία φορά, η βιασύνη δεν μάς επιτρέπει να δούμε τη μεγάλη εικόνα.
Ο αρχηγός της ΔΗΜ.ΑΡ. γνωρίζει – όπως κι όλοι μας, αλλά ο κόσμος το ‘χει βούκινο κι εμείς κρυφό καμάρι – ότι οι γερμανικές εκλογές του φθινοπώρου θα ανοίξουν το δρόμο για νέο κούρεμα του ελληνικού χρέους. Το κούρεμα θα ολοκληρώσει το υποτιθέμενο “successstory” του πρωθυπουργού, μετά τα μαγειρεμένα πρωτογενή πλεονάσματα, τη μικρή επιβράδυνση της ύφεσης (για ανάπτυξη ούτε λόγος) και ένα καλοκαίρι με ελαφρώς αυξημένες τουριστικές αφίξεις.
Με αυτά τα όχι-και-τόσο-επαρκή όπλα ο Αντώνης Σαμαράς ελπίζει ότι θα μπορεί να πάει σε εκλογές (εννοείται, μετά τις αντίστοιχες γερμανικές). Δεν είναι η αποχώρηση της ΔΗΜ.ΑΡ. από την κυβέρνηση που γέννησε τα σενάρια για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες – αυτά προϋπήρχαν. Έχοντας αποτύχει πλήρως στις αποκρατικοποιήσεις, με τις περισσότερες μεταρρυθμίσεις στα χαρτιά και την ανάσχεση της ανεργίας να παραμένει ανέκδοτο, τα περί εξάντλησης της τετραετίας, ακόμη και όσο η κυβέρνηση παρέμενε τρικομματική, δεν τα πίστευε ούτε ο Σίμος Κεδίκογλου.
Τί θα είχε να υπερασπιστεί ο Φώτης Κουβέλης, αν παρέμενε στην κυβέρνηση όταν έφτανε η ώρα των εκλογών; Η ΔΗΜ.ΑΡ. έχει αποτύχει εδώ και καιρό στο ρόλο της “υπεύθυνης Αριστεράς”: ούτε σε απαγκίστρωση από το Μνημόνιο συνέβαλε, ούτε παρείχε σοβαρή στήριξη στις μεταρρυθμίσεις. Δυστυχώς επιβεβαίωνε συχνά τους κακόβουλους που μιλούσαν για “αριστερό άλλοθι της κυβέρνησης” και “παραμάγαζο του ΠΑΣΟΚ”, χωρίς όμως ταυτόχρονα να πείθει τους “μεταρρυθμιστές”.
Με αυτά τα δεδομένα, όταν προέκυψε η κρίση της ΕΡΤ, ο αρχηγός της ΔΗΜ.ΑΡ. δεν είχε πολλές επιλογές. Του δόθηκε η ευκαιρία για μία ηρωική έξοδο από την κυβέρνηση (αν και με δέκα ημέρες καθυστέρηση, μετά από πολλά και αδικαιολόγητα μπρος-πίσω) και την άρπαξε, αντί να συμπλεύσει απόλυτα με το ΠΑΣΟΚ για άλλη μία φορά.
Μπορεί να έχουν δίκιο όσοι μιλούν για “πολιτική αυτοκτονία” και δεν βλέπουν καμία χρησιμότητα στην “προγραμματική αντιπολίτευση”, την οποία φαίνεται ότι θα επιχειρήσει από εδώ και στο εξής η ΔΗΜ.ΑΡ.. Ο Φώτης Κουβέλης, όμως, μόλις κέρδισε λίγους μήνες περιθώριο να πείσει ότι το κόμμα του έχει λόγο ύπαρξης – κι αυτό είναι πάντα πολύ πιο εύκολο από τα έδρανα της αντιπολίτευσης, πάρα από αυτά μιας παραπαίουσας κυβέρνησης.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.