Ως ευκαιρία να χύσουν ξανά ρατσιστικό δηλητήριο στις οθόνες μας είδαν αρκετοί  πριν λίγες μέρες την είδηση της δολοφονίας ενός ανθρώπου στην Κόρινθο, που φέρεται να επιδίωξε να ληστέψει κοτέτσι. Εθνικιστές με προφίλ στο facebook που συναγωνίζονται την πιο κιτς βιτρίνα στο Μοναστηράκι έγραψαν ρατσιστικά έπη ενάντια των Ρομά, τους οποίους ανεβοκατέβαζαν “σκατόγυφτους” και συμπλήρωναν πως ο 52 χρονος “τα θέλε και τα πάθε”.

Εναντίον των Ρομά έγραψαν βέβαια κι αρκετοί που δεν έχουν ψεκασμένα προφίλ κι αυτό είναι το ανησυχητικό.

Η ρατσιστική αντιμετώπιση των Ρομά έχει να κάνει λένε κάποιοι με τη διαχρονική τάση τους να στρέφονται στην παραβατικότητα. Πιο κοντά στην πραγματικότητα φαίνεται πως είναι ότι η ρατσιστική αντιμετώπιση έχει να κάνει με τον ίδιο τον ρατσισμό ως σκεπτικό και στάση ζωής. Δεν έκαναν οι κλεψιές τον ελληνάρα -με ή χωρίς περικεφαλαία- ρατσιστή, απλώς δικαιολογούν -όψιμα- την επιλογή του.

Η παραβατικότητα των Ρόμα είναι ένα φαινόμενο που συνδέεται άρρηκτα με τον αποκλεισμό τους. Αν όντως η παραβατικότητα ήταν το πρόβλημα θα γίνονταν προσπάθειες να σταματήσεις ο αποκλεισμός.

Αν πράγματι ενδιαφέρονταν οι επικριτές να μην υπάρχουν παραβατικές ομάδες από τα σπλάχνα των Ρομά κι αν ήταν πράγματι αντιρατσιστές χωρίς “αλλά”, δεν θα απέκλειαν τόσα χρόνια τους Ρομά από τα σχολεία, δεν θα αρνούνταν τα παιδιά των Ρομά να κάτσουν στα ίδια θρανία με τα δικά τους παιδιά, δεν θα απέκλειαν τους πληθυσμούς από την κοινωνική ένταξη, δεν θα τους απαγόρευσαν να μείνουν στα χωριά τις πόλεις και τις γειτονιές τους, δεν θα μπλόκαραν τον σχηματισμό των οικισμών τους, απειλώντας δήμαρχους -όπως μαθαίνουμε- ότι δεν θα τους ξαναψηφίσουν αν ανάψουν το πράσινο φως.

Οι Ρομά είναι ο αναγκαίος αποδιοπομπαίος τράγος για ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, που είναι φτωχό σε γνώση, πλούσιο σε προβλήματα, αλλά και φιλαρέσκεια. Ένα κομμάτι της κοινωνίας που αντί να προσπαθεί να ζει αρμονικά, ζει από τις έριδες. Νιώθει την ανάγκη να υπάρχει κατώτερος για να αισθάνεται πιο ψηλά. Φτάνει να αναπολεί τη χούντα που δεν έζησε και ψηφίζει Χρυσή Αυγή για να “ξεβρωμίσει ο τόπος”.

Ακόμη κι αν δεχτούμε ότι η παραβατικότητα είναι η “αιτία” για τη δολοφονία και τα ιντερνετικά ξεσπάσματα, πρόκειται για χυδαίο τσουβάλιασμα να λέγεται πως όλοι οι Ρομά είναι κλέφτες.

Ακόμη πιο χυδαίο είναι να λέγεται ότι οι Ρομά θέλουν να γίνονται κλέφτες, τη στιγμή που είναι αποκλεισμένοι από το κοινωνικό σύνολο.

Άλλωστε, όποτε πραγματικά τους δίνεται μια ευκαιρία την αρπάζουν από τα μαλλιά. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα εκείνων που μπόρεσαν να πιάσουν δουλειά στον τομέα της ανακύκλωσης στη Κεντρική Λαχαναγορά Αθηνών. Μιλώντας για την επαφή τους με μια “κανονική” δουλειά, είχαν πει πως επιτέλους βρήκαν διέξοδο.

Ο ρατσισμός είναι όμως τόσο βαθιά ριζωμένος που όχι μόνο θεωρεί κάποιους κλέφτες από γεννησιμιού τους αλλά δικαιολογεί ακόμη και δολοφονίες. Όλη τη διάσταση του φαινομένου την είδαμε στην υπόθεση με την 50χρονη γυναίκα από τη Βουλγαρία που τη σκότωσε στρατιωτικός. Όταν η αιμόφυρτη γυναίκα μπήκε τυχαία σε ταξί και ζήτησε βοήθεια, η αντιμετώπιση που είχε ήταν να εκδιωχθεί κακήν κακώς από τον οδηγό. Στη συνέχεια ο οδηγός καμάρωνε για την πράξη του κάνοντας δηλώσεις και βρήκε μεγάλη υποστήριξη στο διαδίκτυο, γιατί Βουλγάρα ήταν “κάπου θα φταιγε”.

Αντίστοιχες αντιδράσεις είδαμε στη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου, ενός ανθρώπους όχι τυχαίου, καθότι ΛΟΑΤ ακτιβιστής.

Η αυτοδικία και πάλι δικαιολογήθηκε γιατί αρχικά θεωρήθηκε ότι ανήκει σε μια άλλη κατηγορία που βρίσκεται στο περιθώριο εκείνη του χρήστη ναρκωτικών. Δεν γίνεται οι μαγαζάτορες να την πληρώνουν επειδή δεν μπορεί να κάνει το κράτος τη δουλειά του έλεγαν. Όταν έγινε γνωστή η ταυτότητα του Ζακ, τον έβριζαν μετά ως οροθετικό και ομοφυλόφιλο. Οπότε πάλι καλά να πάθει..

Οι τρεις δολοφονημένοι “πλήρωσαν” την “ταυτότητά” τους θα ήταν ίδιες οι αντιδράσεις; Αν οι δολοφονημένοι δεν ήταν ένας “γύφτος”, “μία βουλγάρα” κι “ένας πούστης” είναι δεδομένο πώς δεν θα είχαν αυτή την αντιμετώπιση.

Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα, η κοινωνία πρέπει να αντιπαραθέσει μια πραγματικότητα με παραδείγματα που δείχνουν ότι η συνύπαρξη είναι εφικτή, ομορφότερη και προς όφελος της. Στην εικόνα με παιδιά που κλαίνε επειδή κάποιοι τους κυνήγησαν με ρόπαλα, πρέπει να βάλουμε τη γεμάτη χρώμα εικόνα με παιδιά απ’ όλες τις χώρες του κόσμου που κάνουν παρέα. Και να επιμείνουμε να τη δει αυτός που κρατά το ρόπαλο κι αυτός που τον στηρίζει ή ανέχεται να το κρατά. Δεν είναι μία εύκολη μάχη αυτή για την κοινωνία. Είναι όμως μια μάχη που πρέπει να δοθεί με όλες μας τις δυνάμεις.

Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.

Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.

Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".

Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.

[fbcomments width="100%" count="off" num="5"]

About The Author

Γεννήθηκε και ζει στα Εξάρχεια. Αγαπά τους τοίχους τους, τους αγώνες και τους ανθρώπους τους. Του αρέσει να φωτογραφίζει και να γράφει για όσα δεν μπόρεσε να φωτογραφίσει. Κυκλοφορεί από τα εννιά του με μια εφημερίδα στο χέρι και συνεχίζει να γράφει σε μπλοκάκι στα ρεπορτάζ. Ακούει ό,τι μακριά πολύ μακριά μας ταξιδεύει και διαβάζει ό,τι του γυαλίσει στις βιτρίνες της Καλλιδρομίου, της Ζωοδόχου Πηγής και της Θεμιστοκλέους. Αγαπά τα νησιά και κάποτε θέλει να ζήσει σε ένα από αυτά. Μέχρι τότε, κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για μια διαφορετική δημοσιογραφία, με πολλά αυτοδιαχειριζόμενα 3point και γραφιάδες χωρίς περιορισμούς.

Related Posts

//