Θυμάμαι, σαν χτες, τους καθηγητές μου να μας απαγγέλλουν το «ευαγγέλιο του βιογραφικού». «Πτυχία, πτυχία, πτυχία» απήγγελναν και εμείς ακούγαμε βαριεστημένα, γιατί μετά είχαμε φροντιστήρια και γλώσσες και ήδη είχαμε ξεπεράσει τα όριά μας.
Πτυχίο στα αγγλικά, στα γαλλικά και στα γερμανικά, στους υπολογιστές, στην μουσική και άμα ήταν δυνατό και στα αθλήματα, και φυσικά οι άριστοι βαθμοί, «αναγκαία για το βιογραφικό σας» μας έλεγαν, που όσο πιο πλούσιο ήταν, τόσο πιο πολλές πόρτες θα μας άνοιγε. Και έτσι όλοι μας είχαμε επιδοθεί σε ένα σαφάρι προσόντων ωθούμενοι από γονείς και δασκάλους.
Λίγα χρόνια μετά, βέβαια, μείναμε όλοι στο ένα χέρι με το πλούσιο βιογραφικό μας και στο άλλο με την κάρτα ανεργίας του ΟΑΕΔ, εξίσου πλούσια σε χρόνια. Οι πόρτες δεν άνοιξαν ποτέ και ο καθένας έψαξε μια χαραμάδα-μια θεία ή έναν θείο για να βολέψει την πάρτη του.
Κάποιοι- ανάμεσά τους κι εγώ- καθυστερημένοι, όπως φαίνεται, ψάχναμε αγγελίες στο Internet και στις εφημερίδες, παίρναμε Χρυσή Ευκαιρία κάθε Κυριακή και τριγυρνούσαμε σε δουλειές με το βιογραφικό στην τσάντα. Άντε, πού και πού, να ρωτούσαμε κάνα φίλο που να αφήσουμε βιογραφικό, ενώ κοιτούσαμε στα μαγαζιά μήπως και βγάλαν κανένα χαρτί ότι ζητούσαν προσωπικό. Μας πήρε καιρό να καταλάβουμε ότι οι υπόλοιποι που ψάχνανε για δουλειά στην πραγματικότητα ψάχνανε για κάνα θείο, ξαδέρφι ή μακρινό συγγενή. Ότι η αγορά εργασίας στην Ελλάδα δεν λειτουργεί με γνώμονα την αξία ή τα προσόντα σου, αλλά με γνώμονα πόση μεγάλη είναι η φαμίλια σου και τα κονέ σου. Ο τάδε του τάδε που είναι γνωστός του τάδε, αυτό ισχύει στην Ελλάδα και το κατάλαβα μετά από δεκάδες ιστορίες, όπου όλες άρχιζαν «τελικά πήρε τον Νίκο που είναι εγγόνι της θείας της Νίτσας που είναι γνωστή του, γειτονισσά του, προξενήτρα του κ.α». Η Ελλάδα από την εποχή της ελληνικής ταινίας “η Θεία από το Σικάγο” λειτουργεί ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, όλοι περιμένουμε μια καλή θεία να μας βολέψει γιατί έτσι κι αλλιώς διαφορετικά δεν λειτουργούν τα πράγματα.
Αν και με ευχαρίστηση, αναλογίζομαι ότι δεν υπήρξα μία από τους χιλιάδες συμφοιτητές μου που νόμιζαν ότι με το πτυχίο στο χέρι θα τους παρέδιδαν απευθείας το Πούλιτζερ ή από αυτούς που με την αρχή της κρίσης βιάζονταν να το πάρουν- κι ας ξελαρυγγιάζεται εδώ και χρόνια ο Μακεδόνας ότι «το πτυχίο δεν μπαίνει στο αρχείο»- τελικά κατάλαβα ότι τα παιδιά χωρίς θεία την έχουν άσχημα και ξέμεινα με μία λύση… να βρω επειγόντως καμιά θεία.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.