Για δύο Κυριακές ο Βαγγέλης Μαρκαντώνης και η Joanna Drigo συναντήθηκαν και μας ταξίδεψαν μουσικά στη Κόκκινη Σβούρα στο Χαλάνδρι. Χώρος ο οποίος, μου φάνηκε απροσδόκητα οικείος και γνώριμος. Ίσως επειδή είναι η τρίτη φορά που δίνω παρόν σε κάποια live εμφάνιση τους. Ίσως από την άλλη ο κρότος των πιάτων και η ζεστή ατμόσφαιρα τον μεταμόρφωσαν στα μάτια μου ως το πλέον κατάλληλο στέκι για να περάσει κάποιος το βράδυ της Κυριακής!
Στην σκηνή, που είχε τοποθετηθεί παροδικά για τις ανάγκες της βραδιάς , βρέθηκαν δύο ιδιαίτερα ταλαντούχοι καλλιτέχνες. Με την πρώτη ματιά αταίριαστοι, αλλά με το πρώτο άκουσμα της γλυκιάς μελωδίας της κιθάρας πλήρως ταιριαστοί. Οι φωνές τους δένουν με τρόπο απόλυτα αρμονικά αλλά και ασυνήθιστο παράλληλα. Συνεργάζονται άλλωστε για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα και η χημεία τους βγάζει μάτι..! Δύο γενιές μουσικών ενώνονται και αλληλοσυμπληρώνονται. Η φωνή της Joanna προσομοιάζει με πολύπειρης τραγουδίστριας ενώ το χαμόγελο και η διάθεση του Βαγγέλη φαντάζουν με μικρού παιδιού.
Τη χθεσινή βραδιά μας ξενάγησαν στη Ξένη Γη του Βαγγέλη Μαρκαντώνη, τον πρώτο προσωπικό του δίσκο μετά το τέλος της “ Ανοιχτής Θάλασσας” και στις κυκλοθυμικές μελωδίες του “Κάποιες ώρες γεννιούνται τα όνειρα” της Joanna Drigo. Ξένες αλλά και ελληνικές διασκευές συμπλήρωναν με τον καλύτερο τρόπο το πρόγραμμα , που όπως μας έχουν εκμυστηρευτεί οι ίδιοι είναι αυθόρμητο, χωρίς κάποια αυστηρή διαδοχή των κομματιών.
Τα μόνα όργανα που χρειάστηκαν για να μας ταξιδέψουν ήταν οι κιθάρες του αλλά και η φυσαρμόνικα που ο οικείος πλέον ήχος της συνοδεύει αρκετά κομμάτια του δίσκου “Ξένη Γη” Σε 3 μόλις ώρες περιπλανήθηκαν από τους Nirvana και τους Clash μέχρι τον Bob Dylan την P.J Harvey και τον Παύλο Σιδηρόπουλο. Οι εναλλαγές συνεχόμενες καθώς ανά δύο κομμάτια ο ένας καλλιτέχνης διαδεχόταν τον άλλο.
Γνωστός “παραμυθάς”, ο Βαγγέλης Μαρκαντώνης μας διηγήθηκε ιστορίες που προδίδουν την πηγή έμπνευση των κομματιών του, με την Joanna να μας αποκαλύπτει χαμογελαστή με τη σειρά της την προέλευση του “ Ναρκισσιστή” . Ο πάγος έσπασε και ο κόσμος δεν δίσταζε να συμμετέχει στη εξιστόρηση των ιστοριών. Κάποιοι επίμονοι μάλιστα παρέτειναν για 2-3 κομμάτια το τέλος της συναυλίας με “παραγγελιές”.
Κανείς από τους δύο ερμηνευτές δεν χάλασε χατίρι , αφού μάλιστα οι ίδιοι παρότρυναν νωρίτερα τον κόσμο να ζητήσει ό,τι ήθελε να ακούσει. Το ευχαριστώ που έδωσαν στο τέλος ήταν αρκετό για να κλείσει ευχάριστα η βραδιά.
Δυστυχώς όμως, οι κακοτοπιές δεν θα μπορούσαν να μην κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Βέβαια όχι από την πλευρά των καλλιτεχνών αλλά του ίδιου του κοινού. Οι Έλληνες, δυστυχώς ,στην πλειοψηφία τους δεν έχουν μάθει να ακούνε. Οι φωνές των θαμώνων ορισμένες φορές υπερκάλυπταν αυτές των δύο τραγουδιστών.
Μια συναυλία σε οποιοδήποτε χώρο και αν φιλοξενείται παραμένει συναυλία και πρέπει να επιδέχεται αναλόγου σεβασμού και προσοχής. Η λογική των μπουζουκιών και της τόσης φασαρίας δεν ταιριάζει σίγουρα σε καλλιτέχνες όπως οι συγκεκριμένοι. Με αυτό το παράπονο λοιπόν έκλεισε η , κατά τα άλλα, υπέροχη βραδιά στο Χαλάνδρι.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.