«Δεν πρόλαβα ούτε να ονειρευτώ τη ζωή που θέλω». Αυτό θα μας έλεγαν τα νεκρά προσφυγόπουλα. Ξεριζώθηκαν από ένα τόπο που δεν γνώρισαν για να καταλήξουν στο πυθμένα της θάλασσας. Κάποια πιο “τυχερά” ξεβράστηκαν στις παραλίες και θα θαφτούν, ενώ αν οι γονείς έχουν επιζήσει θα τα θρηνήσουν. Μακάβριο; Περισσότερο μακάβρια είναι η συναίνεσή που επιτρέπει τους μαζικούς πνιγμούς των προσφύγων.
Σκέφτομαι ότι ο 3χρονος Αϊλάν πρόλαβε πριν πεθάνει να ζήσει τον τρόμο, αλλά όχι να ονειρευτεί. Δυστυχώς στα τρία σου δεν είσαι ακόμη σε θέση να κάνεις σχέδια για το μέλλον. Στα τρία σου όμως μπορείς να αντιληφθείς πολύ καλά τον πόνο, όπως φυσικά και τη χαρά. Απόδειξη η τρισχαριτωμένη φωτογραφία του χαμογελαστού βρέφους με τον γιατρό.
Λέμε εδώ στην Ελλάδα οι νέοι «μας στερείτε το μέλλον». Δεν λέμε ψέματα. Αλλά τουλάχιστον ονειρευόμαστε αυτό το μέλλον -όπως το φαντάζεται ο καθένας- και στο χέρι μας είναι να παλέψουμε γι’ αυτό. Ας κάνουμε τώρα μια πιο σκληρή σκέψη, ότι αντί της ανεργίας, τα μικρά προσφυγόπουλα όπως ο Αϊλάν βρίσκονται αντιμέτωπα με το θάνατο. Όσα δεν τον απέφυγαν όχι μόνο δεν πρόλαβαν να ζήσουν αλλά δεν πρόλαβαν καν να ονειρευτούν. Φυσικά δεν είναι το ζήτημα η σύγκριση. Ποιος περνά πιο δύσκολα, ποιος νιώθει πιο άσχημα, ποιος έχει χειρότερη ζωή. Είναι όμως ένας τρόπος να αντιληφθούμε το μέγεθος της τραγωδίας. Το πόσο τραγικό είναι μέσα σε λίγους μήνες να υπάρχουν αναρίθμητες περιπτώσεις ανθρώπων που δεν φτάνουν καν στο σημείο να γίνουν οι νέοι που μπορούν να ονειρεύονται και να διαμαρτύρονται για να έχουν τη ζωή που θέλουν. Την έχασαν πριν καν αρχίσουν να τη ζουν.
Φυσικά θα μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει τα χιλιάδες θύματα, αν είχε γίνει το αυτονόητο. Η αναγνώριση νόμιμων οδών για την μετακίνηση των προσφύγων.
Στην Ελλάδα από τη μία καταδικάζουμε την Ουγγαρία που χτίζει τα σύνορά της, από την άλλη όμως δεν κάνουμε και κάτι με το δικό μας τείχος. Όπως εύστοχα γράφει η Μάνια Μπαρσέφσκι σε άρθρο της στο Rednotebook «η σημερινή κυβέρνηση, παρότι καταδικάζει τα τείχη αποτροπής που κατασκευάζουν χώρες όπως η Ουγγαρία, δεν έθεσε ποτέ υπό αμφισβήτηση το τείχος που κατασκεύασαν οι προκάτοχοι της στο Έβρο. Μία δηλαδή από τις κύριες αιτίες που υποχρεώνουν τους περισσότερους πρόσφυγες να επιλέγουν τις θαλάσσιες οδούς, αυξάνοντας την επικινδυνότητα των ταξιδιών τους και ανακατευθύνοντας το σύνολο των προσφυγικών ροών προς τα νησιά, με αποτέλεσμα αυτά να επιβαρύνονται δυσανάλογα».
Συνεπώς, τα πράγματα είναι απλά και σίγουρα όχι τυχαία. Δεν πεθαίνει τυχαία κόσμος στις θάλασσες, πεθαίνει διότι αποτελεί πολιτική επιλογή των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Παρότι έχουν σημαντικό μερίδιο ευθύνης για τις πολεμικές συρράξεις στην Ανατολή, επιλέγουν να το προσπεράσουν και για την κάθε τους παραχώρηση προηγείται ένας χρονοβόρος κύκλος διαβουλεύσεων.
Αν η Ευρώπη αποφασίσει επιτέλους να δείξει τον ελάχιστο ανθρωπισμό τότε είναι πολύ απλό να δοθεί λύση στο πρόβλημα. Αρκεί να κάνει πράξη τις νόμιμες οδούς και από εκεί κι έπειτα πρέπει να κάνει ακόμη ένα σημαντικό βήμα, να σχεδιάσει ένα μέλλον που θα χωρά και τους πρόσφυγες. Δηλαδή να βρει τρόπους ώστε να πιάσουν δουλειές και να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Όπως φαίνεται, τέτοια πρόθεση δεν υπάρχει και τα συμφέροντα μπαίνουν ξανά υπεράνω των ανθρώπων.
Μέχρι να συμβεί, αν ποτέ συμβεί, η αλλαγή στάσης της Ευρώπης το σίγουρο είναι ότι θα συνεχίσουμε να θρηνούμε ζωές που δεν έζησαν. Και την ίδια στιγμή, θα μαθαίνουμε για τα νεκροταφεία στα νησιά ότι δεν χωρούν άλλους νεκρούς, όπως συνέβη στην Μυτιλήνη. Όλα αυτά στο 2015.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.