Το Σάββατο το μεσημέρι η καλή μου φίλη, Ελένη, με έσυρε κυριολεκτικά στην παραλία.
Στην αρχή, δεν ήθελα, ακόμα δεν έχουν ζεστάνει αρκετά τα νερά για εμένα. Τελικά, όμως το απόλαυσα πολύ περισσότερο από όσο θα περίμενα.
Όπως ήταν αναμενόμενο, το επαναλάβαμε και την Κυριακή.
Η οικειότητα μας, με την συγκεκριμένη φίλη μου, έχει φτάσει σε τέτοιο επίπεδο, που μπορούμε να περάσουμε ώρες χωρίς να ανταλλάξουμε κουβέντα.
Αν μας παρατηρήσει κάποιος τρίτος ίσως του φανούμε παράξενοι, αλλά προσωπικά απολαμβάνω το γεγονός να μπορείς να διαβάσεις το βιβλίο σου χωρίς να σκέφτεσαι πως πρέπει να πεις οτιδήποτε για να γεμίσει η σιωπή.
Καθώς παρατηρούσα την θάλασσα, και έβγαζα φωτογραφίες με το κινητό μου, συνειδητοποίησα πως δεν έχει περάσει μεγάλο διάστημα από την τελευταία φορά που ήμουν στην παραλία. Μερικοί μήνες μόνο. Αν και μου φάνηκαν χρόνια.
Ίσως γιατί ο χειμώνας που πέρασε, ήταν από τους πιο δύσκολους που ζήσαμε.
Η κρίση. Αυτή η σιχαμένη λέξη, που πέρασε από πάνω μας και μας έλιωσε. Τα χρόνια του Μνημονίου, όπως θα μείνουν στη μνήμη μας, οι αλλαγές στην κοινωνία, στην παρέα, στην οικογένεια μου και σε εμένα τον ίδιο ήταν ταχύτατες και άγριες.
Όλοι εγκαταλείψαμε όνειρα, φιλοδοξίες και βρεθήκαμε με νέες αντιλήψεις. Νέες αξίες. Συμβιβαστήκαμε σε ένα πιο εσωστρεφή τόπο ζωής. Κλειστήκαμε σπίτια μας και τελικά απομονωθήκαμε.
Σκεφτόμουν τους φίλους μου, που έμειναν χωρίς δουλειά αλλά έχουν πτυχία. Άσχετα αν τα πτυχία, ΔΕΗ και φόρους δεν πληρώνουν. Ούτε και γεμίζουν ψυγεία.
Έφερα στο μυαλό μου την αδερφή μου και τον άντρα της, που κάθε μήνα, που πλήρωναν λογαριασμούς, δάνεια και τις διάφορες δραστηριότητες των παιδιών τους, έστω και για λίγο ησύχαζαν. Και έπαιρναν δύναμη να προχωρήσουν παρακάτω. Πάντα με αισιοδοξία και χαμόγελα.
Τους δύο καλούς μου φίλους, την Ελένη Τ. και τον Ερμή, που αποχώρησαν στην Ιρλανδία και στην Αγγλία, αντίστοιχα, με την ελπίδα να βρουν κάτι καλύτερο. Και τα κατάφεραν. Βρήκαν την άκρη τους. Αυτό είναι κάτι σπουδαίο σκέφτηκα!
Και τότε αναρωτήθηκα. Είναι η κρίση ευκαιρία ή κατάρα ;
Πέραν των οικονομικών αναθεωρήσεων που όλοι αναγκαστήκαμε, βιαίως, να κάνουμε – ο καθένας σύμφωνα με τα δικά του δεδομένα- οι προσωπικές σχέσεις φιλτραρίστηκαν όσο ποτέ πριν.
Αφήσαμε ανθρώπους πίσω. Άλλοι μας εγκατέλειψαν. Νιώσαμε την ανάγκη να υπάρχει αλήθεια σε ό, τι μας αφορά.
Τα τελευταία τρία χρόνια , έκλεισα την πόρτα μου σε πολλές σχέσεις. Όχι από κακία και εγωπάθεια. Από ανάγκη. Σε έναν κόσμο που ξεχειλίζει από θυμό ήταν και παραμένει επιλογή μου, να έχω ανθρώπους που δεν με φορτίζουν αρνητικά.
Κράτησα στη ζωή μου ανθρώπους που αγαπώ και με αγαπούν. Χωρίς όρους.
Οι φίλοι μου, τον χειμώνα που μας πέρασε, χώρισαν, απολύθηκαν, διαδήλωσαν, φώναξαν, πλήγωσαν και πληγώθηκαν. Έχασαν το πάθος τους και το χιούμορ τους.
Παρατηρούσα όμως, πως καθώς έμπαινε η άνοιξη, η διάθεση τους και ως φυσικό επακόλουθο και η δική μου, άλλαζε.
Νέα άτομα ήρθαν να συμβάλλουν, ευκαιρίες ζωής παρουσιάστηκαν και σχέδια που λόγω κρίσης είχαμε βάλει στον πάγο, έκαναν δυναμική επανεμφάνιση. Ξαφνικά βγήκαμε από τη χειμέρια νάρκη και κάτι άρχισε να προχωράει. Δειλά, αργά αλλά τουλάχιστον προς τα μπροστά.
Μετά από μία μετριοπαθή άνοιξη, ήρθε ένα ζεστό καλοκαίρι και ένας ήλιος- ευκαιρία να φωτίσει τις ζωές μας και να μας ζεστάνει. Μέσα και έξω.
Να αποκατασταθεί η τάξη μέσα μας. Ή και η αταξία. Η ανεμελιά που προσφέρει η εποχή. Να χαθούμε στα ζεστά μεσημέρια μετά τη θάλασσα. Να μαζευτούμε στα μπαλκόνια και στις αυλές.
Να γελάσουμε. Να πάρουμε δυνάμεις για ό, τι έρθει.
Άλλωστε αν κάτι μας έμαθε η κρίση, είναι πως σημασία δεν έχει να είναι όλα όπως θα τα θέλαμε. Δεν πειράζει να μην είναι όλα τέλεια. Δεν μιλάω για συμβιβασμό. Μιλάω για σκέψη έξω από το πλάνο που είχαμε.
Ευτυχία για ότι απέμεινε όρθιο.
Αρκεί να έχουμε ο ένας τον άλλο.
Γυρνώντας σπίτι, έκανα ένα κρύο ντους και έβαλα το νέο cd του Κωνσταντίνου Βήτα να παίζει.
Ετοίμασα φαγητό, να το πάρω μαζί μου, στη δουλεία την επομένη και άνοιξα μια παγωμένη μπύρα.
Χαμογέλασα. Λέω καλοκαίρι είναι. Δεν μπορεί. Όλα πρέπει να πάνε καλά.
Παναγιώτης Ντάικος
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.