Απρόβλεπτοι όπως πάντα οι συντάκτες του 3pointmagazine.gr, αδυνατούν να κρατήσουν μία σχετική ισορροπία – τη μίαπαίρνουν σβάρνα τα μπαρ και τους ψάχνουμε, την άλλη -καλή ώρα- τους βρίσκουμε σε θέατρα, σινεμά ή απλώς στα κρεβάτια τους αγκαλιά με ένα βιβλίο. Ίψεν, Αλμοδόβαρ, Βίτκιεβιτς μας “σερβίρουν” αυτή τη φορά: αν τα ονόματα σας είναι άγνωστα, δεν έχετε παρά να συνεχίσετε την ανάγνωση.
Είδα το “Ένας εχθρός του λαού” στο θέατρο Άλφα (Πατησίων 37 & Στουρνάρη), του Ερρίκου Ίψεν, σε σκηνοθεσία Στέφανου Ληναίου. Εξαιρετικά επίκαιρο το μήνυμα της παράστασης (που γράφηκε 135 χρόνια πριν) τόσο λόγω της περιβαλλοντικής ευαισθησίας (συσχετισμός με το παράδειγμα των Σκουριών στα… δικά μας), όσο και λόγο του πάντα προετοιμασμένου μηχανισμού του καπιταλιστικού συστήματος για την αυτοπροστασία του. Αρκετά “παλιομοδίτικη” η σκηνοθεσία και τα σκηνικά, ωστόσο το μήνυμα του Ληναίου στο τέλος και το δίδαγμα της παράστασης, μένουν στον θεατή και κάνουν το έργο διαχρονικό μέχρι και σήμερα.
Είδα το “Δεν κρατιέμαι” του Πέδρο Αλμοδόβαρ. Για τους λάτρεις των πρώτων έργων του ισπανού σκηνοθέτη (“Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης”, “Δέσε με”, “Κίκα”) το νέο του πόνημα (aka γκέι κωμωδία), θα ενθουσιάσει. Για όσους έχουν όμως αγαπήσει τον σκηνοθέτη από τη δεύτερη… φουρνιά των έργων του, τα γνωστά συγκινητικά μελοδράματά του (εμής συμπεριλαμβανομένης!), η νέα του ταινία δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από χιουμοριστική μεν, κιτς και χωρίς δυναμικό σενάριο δε.
Σοφιάννα Μπονοβόλια
Πήγα στο bistrot– bar Ζάχαρη και Αλάτι (Βαλτετσίου 47, Εξάρχεια). Πρόκειται για ένα δίπατο σπίτι, εξαιρετικά διαμορφωμένο σε χώρο εστίασης. Η ατμόσφαιρα της διακόσμησης σε ταξιδεύει σε άλλη εποχή, ίσως και σε άλλη χώρα. Η μόνη παρατυπία, αν και αστεία, είναι η εμμονή σε χριστουγεννιάτικα στολίδια- πινελιές, που παραμένουν όλο το χρόνο σε σημεία του barκαι του bistrot. Μεγάλη ποικιλία σε κρασιά και πρωτότυπα κοκτέιλ, συνοδευόμενα με χορταστικά μεζεδάκια, σε καλές τιμές. Και όλα αυτά, υπό τις μουσικές επιλογές της d.j. Έλενας, με ενδιαφέρουσες προτάσεις όπου η κλασσική μουσική μετασχηματίζεται σε jazz ρυθμό.
Ανακάλυψα τον πολωνό θεατρικό συγγραφέα -και όχι μόνο- Στανισλάβ Βίτκιεβιτς. Διάβασα το έργο του Μεταφυσική του Μοσχαριού με τα δυο Κεφάλια. Μοσχάρι μέσα στο έργο εγώ δε βρήκα. Βρήκα, όμως, μέσα στο ονειρικό ή και εφιαλτικό περιβάλλον, που τοποθετεί τη δράση και τα πρόσωπά του, τις ανησυχίες ενός παιδιού να αντισταθεί σε διεφθαρμένες, κοινωνικές πρακτικές και παράλληλα να αποδεχτεί τα συναισθήματά του, που ξεπηδούσαν από ένα αστείο και ποιητικό οιδιπόδειο σύμπλεγμα. Ένα σουρεαλιστικό έργο με γόνιμο προβληματισμό και χιούμορ. Άραγε θα μπορούσε να γίνει αποδεκτό από το ελληνικό κοινό;
Στανισλάβ Βίτκιεβιτς, Ο Πειρασμός του Αγίου Αντωνίου (Εθνικό Μουσείο Κρακοβίας, 1916-1921)
Νίκη Μαυροειδή
Είδα την ταινία “Λόρε”, ένα ταξίδι ενηλικίωσης και αυτογνωσίας σε μία Γερμανία που έχει χάσει τον πόλεμο και ισοπεδώνεται από τους συμμάχους. Μέσα από τα συντρίμμια η αλήθεια βγαίνει στην επιφάνεια, μία αλήθεια που αγγίζει, που καταρρίπτει τον φασισμό και το ναζισμό. Οι ερμηνείες “μετράνε”, όπως και η ταινία συνολικά.
Κατερίνα Καραβία
* Μην ξεχνάτε να μας στέλνετε τις δικές σας προτάσεις για το Πήγα-Είδα-Άκουσα στο info@3pointmagazine.gr.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.