«Υπομονή κι υπομονή, καρτέρι και καρτέρι, και τούτος ο Σεπτέμβρης την Λευτεριά θα φέρει».
Ήταν το τελευταίο τετράστιχο της μικρής Ηρούς λίγο πριν οδηγηθεί στον τοίχο της Καισαριανής και εκτελεστεί από τους Γερμανούς μαζί με άλλους 49 αντιστασιακούς. Ήταν μόλις 17 χρονών και ήταν 5 Σεπτεμβρίου του 1944.
Η Ηρώ γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Όταν οι Γερμανοί μπήκαν στην Ελλάδα ήταν μόνο 13 χρονών.
Παρότι μικρή σε ηλικία αναπτύσσει έντονη αντιστασιακή δράση κατά τη διάρκεια της κατοχής και οργανώνεται στην ΕΠΟΝ. Είναι πολύ καλή μαθήτρια και μιλά τέσσερις γλώσσες: Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά και Γερμανικά αλλά ταυτόχρονα λαμβάνει και πρώτη μέρος σε κάθε αντιστασιακή πράξη.
Η Ηρώ συλλαμβάνεται δυο φορές. Και τις δύο ξυλοκοπείται και βασανίζεται, ο πατέρας της προσφέρει ένα αρκετά μεγάλο ποσό για να την γλιτώσει. Η Ηρώ όμως δεν πτοείται συνεχίζει την αντιστασιακή της δράση και συμμετέχει στην ανατίναξη ενός γερμανικού τρένου γεμάτο με πυρομαχικά και εφόδια. Η τρίτη σύλληψή της, στις 31 Ιουλίου του ΄44, θα είναι και η τελευταία της. Είχε μόλις τελειώσει τις απολυτήριες εξετάσεις του Γυμνασίου. Θα την οδηγήσουν στο αρχηγείο της Κομαντατούρ στην οδό Μέρλιν όπου και θα την βασανίσουν επί τέσσερα μερόνυχτα για να μιλήσει. Η Ηρώ δεν έβγαλε άχνα, αντίθετα μάλιστα έβριζε τους χιτλερικούς στην γλώσσα τους αλλά και τους Έλληνες βοηθούς τους -προδότες φώναζε. Οδηγήθηκε έτσι στην απομόνωση του Χαϊδαρίου και στην συνέχεια στο θάλαμο των μελλοθάνατων. Εκεί ακούγεται πως συνάντησε και μια άλλη αγωνίστρια της Αντίστασης, την Λέλα Καραγιάννη.
Το ξημέρωμα της 5ης Σεπτεμβρίου μαζί με 49 άλλους η Ηρώ μεταφέρεται στο σκοπευτήριο της Καισαριανής. Εκεί οι χιτλερικοί την γαζώνουν με 17 σφαίρες όσες και η ηλικία της -για παραδειγματισμό- η ίδια λίγο πριν οι εκτελεστές της ανοίξουν πυρ σκίζει το φόρεμά της και φωνάζει: «Χτυπάτε!»
Η Ηρώ δεν ήταν ένα παιδί με πάθος και τρέλα, ήταν μια αγωνίστρια με συνείδηση και με ιδέες, μια αντιφασίστρια που πολέμησε τον φασισμό, μια πραγματική πατριώτισσα, που σήμερα από την πλατεία Τερψιθέας που βρίσκεται το άγαλμά της βλέπει τον φασισμό να αλωνίζει, να μπαίνει στα έδρανα της Βουλής και τους φασίστες που αυτοαποκαλούνται πατριώτες να βεβηλώνουν το μνημείο της.
Η ζωή της έγινε ταινία το 1981 με τίτλο 17 Σφαίρες για έναν άγγελο.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.