Ο Παναθηναϊκός έχει μια πολύ καλή ομάδα. Έχει ένα τεράστιο προπονητή ο οποίος έχει δημιουργήσει έναν απίστευτο μύθο γύρω από το όνομά του. Έχει στο ρόστερ του μπασκετμπολίστες οι οποίοι ήταν και παραμένουν μεγάλα κεφάλαια τόσο για το ελληνικό όσο και για το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Αυτό που δεν έχει ο Παναθηναϊκός είναι την ικανότητα να πάρει το φετινό πρωτάθλημα μόνος του.
Προφανώς η τελευταία μου πρόταση χρίζει επεξήγησης και μάλιστα μεγάλης. Αρχικά τι εννοώ με το «μόνος του». Στον αθλητισμό ουκ ολίγες φορές θα έχει γραφτεί πως «το ματς αυτό δεν το κέρδισε η Χ ομάδα, το έχασε η Ψ». Προσωπικά δεν συμφωνώ με το συγκεκριμένο κλισέ, καθώς ο ιδρώτας μίας ομάδας ώστε να ανατρέψει ένα ματς φαινομενικά χαμένο δεν γίνεται να υποβαθμίζεται. Παραδείγματος χάριν στον πρόσφατο τελικό της Ευρωλίγκα η ΤΣΣΚΑ όντως μπορεί να χτυπάει το κεφάλι της στον τοίχο για τον τρόπο που της «γλίστρησε» κοτζάμ ευρωπαϊκό τρόπαιο μέσα από τα χέρια της, αλλά το γεγονός πως ο τίτλος κατέληξε στον Πειραιά με την πολύτιμη βοήθεια των Ρώσων δεν μειώνει στο ελάχιστο το ερυθρόλευκο έπος.
Επιστρέφω ωστόσο στα του χθεσινού 2ου τελικού και πραγματοποιώ σε χρόνο dt μία μεγαλειώδη κωλοτούμπα. Κι αυτό γιατί έχω την εντύπωση πως αν η εικόνα του Παναθηναϊκού δεν αλλάξει δραματικά στα επόμενα 2 ή 3 ματς που απομένουν μέχρι την στέψη του πρωταθλητή, τότε το τρόπαιο δεν γίνεται να καταλήξει σε πράσινα χέρια παρά μόνο αν του το χαρίσει ο Πρωταθλητής Ευρώπης. Το τονίζω πως ΑΝ δεν αλλάξει προς το καλύτερο το συγκρότημα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς στις εναπομείναντες αναμετρήσεις και καταφέρει παρόλαυτά να κατακτήσει κι αυτό το πρωτάθλημα, τότε θα μπορούμε να μιλάμε για ένα προκαταβολικό ερυθρόλευκο χριστουγεννιάτικο δώρο.
Ο Ολυμπιακός έχει αυτή την χρονική στιγμή μια καλύτερη ομάδα από τον Παναθηναϊκό. Δεν έχει ούτε Διαμαντίδη, ούτε Γιασικεβίτσιους, ούτε Μπατίστ αλλά είναι ομάδα. Βγάζει τεράστια ενέργεια στο παρκέ αλλά και όρεξη για διάκριση. Ο Παναθηναϊκός από την άλλη είναι φυσικά ένα πολύ έμπειρο σύνολο παικτών αλλά δεν σου (ή καλύτερα μου) δημιουργεί κανένα άλλο συναίσθημα πέραν του σεβασμού για τα όσα έχει πετύχει τόσα χρόνια.
Είναι χαρακτηριστικό πως ακόμα και μετά το 16-0 αλλά και το +16 του τριφυλλιού στην αναμέτρηση «τα μωρά» του Ντούντα επέστρεψαν για τα καλά στο ματς απέναντι σε ένα μπαρουτοκαπνισμένο σύνολο διεκδικώντας την νίκη μέχρι και την τελευταία φάση του αγώνα. Μάλιστα αν ο Γκόντας έβλεπε μπροστά στα μάτια του πως ο Διαμαντίδης πατούσε ξεκάθαρα την γραμμή στα 10” πριν το άκουσμα της τελικής κόρνας το 2-0 ίσως να ήταν γεγονός.
Υ.Γ1: Με το «αν» δεν γράφεται η ιστορία αλλά σίγουρα «λεκιάζεται» στην συνείδηση ορισμένων. Τα παραδείγματα πολλά. Από το «no cal» του Πηλοΐδη στον 5ο τελικό του 2007 ως το οφσάιντ του Κατσουράνη στο περυσινό «αιώνιο» ντέρμπι και την γραμμή που πατάει ο Διαμαντίδης στο χθεσινό ντέρμπι.
Υ.Γ2: Με αντίπαλο έναν προπονητή και αρκετούς παίκτες που γνωρίζουν τον τρόπο παιχνιδιού του απ’ έξω και ανακατωτά ο Βασίλης Σπανούλης θα πρέπει να βρει καινούργιες κινήσεις και να έχει φρέσκιες ιδέες αν θέλει να έχει καλή παρουσία απέναντι στην πρώην ομάδα του.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.